Op het moment van schrijven duizelt het me nog na, we hebben het gehad, de première van Kneiper op het Out! West festival te Amsterdam.
Wat moet ik er over schrijven? Ik ben niet gauw sprakeloos maar nu heb ik toch even tijd nodig om bij te komen. 1000 gedachten spelen door mijn hoofd en ik ben nog erg vol van het gebeuren. Het bandje waar ik deel van uit maak heeft de eer gehad om een festival te openen in Amsterdam, voor ons het tweede optreden in twee weken tijd, na de try-out nu dus de première gehad. Het was helaas niet zo druk wat ik jammer vond. Wat ik wel weer heel bijzonder vond was het feit dat er drie Weekendhikers in de zaal zaten:
Ron , Godelieve en Susan, ik vond het zo tof dat jullie speciaal waren gekomen voor deze gelegenheid. Thanx en een big bass hug vanaf deze kant.
Het optreden ging goed, al is een half uur natuurlijk zo voorbij. Ik heb er wel ontzettend van genoten en daarna in mijn pure spanningsboog nog even mijn muziekstandaard naar de gallemiezen (waar ligt dat?) geholpen. Je kunt zo ding blijkbaar niet inklappen als je niet eerst de schroeven los draait.
Er zijn twee biertjes die altijd extra lekker smaken. Het ene is het eerste biertje na de sex, het andere biertje smaakt zo lekker na het optreden. Ook deze keer was het een lekker biertje en het zou er niet bij één blijven. Dus lekker in het zonnetje zitten we nog wat te kletsen onder het genot van een biertje, ook dat is het harde bandleven. Later op de dag kuier ik wat rond en zie onder andere mijn bro Eric spelen met zijn Daddy’s Swing Unit. Terwijl Toets en ik het busje vol laden met onze meuk blijkt Stok zowaar nog een keer op het podium te verschijnen. Doet hij nu al auditie voor een ander band? Het blijkt dat hij gevraagd is om in te vallen bij een spontane jamsessie. Al te veel krijgen Toets en ik hier niet van mee want het busje staat al geladen voor de deur, en Amsterdam oud west is nu niet bepaald een veilige plek voor een busje volgeladen met kostbare instrumenten en apparatuur.
Tevreden rijden we naar huis toe, over zes weken pakken we onze zooi weer in voor een weekendje Winschoten, of all places. Tot die tijd gaan we nog even terug de repetitieruimte in om hier en daar nog wat nummers op te poetsen en nieuw materiaal in te studeren.
Maar eest nog even nagenieten met een biertje!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Hoi René!
Het was leuk om je eens in het echt te zien doen waar je zo vol van bent en waar je zo enthousiast en liefdevol over schrijft. Natuurlijk kon je goed horen dat jullie pas een half jaar bij elkaar zijn en volgens mij was iedereen best zenuwachtig (strakke gezichtjes!), maar het belangrijkste is dat je lol hebt en lekker kan spelen. En ik weet uit eigen ervaring (ik ben 12 jaar slagwerker geweest in de fanfare) dat optreden het tofste is dat er is. De spanning vooraf, en dan laten horen wat je kunt, maar je ook ondergeschikt maken aan het geheel en samen je beste beentje voorzetten. En het biertje achteraf natuurlijk, klinkt ook heel bekend!
In elk geval gefeliciteerd met deze eraffe kop en geniet ervan!
jammer dat ik niet kon komen, had het zeker leuk gevonden!! :-)
Een reactie posten