Regelmatig wordt mijn tuin bevolkt door vogels en inmiddels heb ik een aantal vaste bezoekers. Twee tortelduiven vliegen regelmatig even aan en ook een merel weet de weg goed te vinden naar mijn tuin. Daarnaast heb ik al paar maanden regelmatig een groep mussen op bezoek. Heel bijzonder, temeer daar deze vogels hard op weg zijn om zeldzaam te worden, als ik de berichten mag geloven althans.
Gelukkig weten ze mijn tuin nog te vinden en regelmatig zit er een groep van zo'n 20 mussen te kwetteren op het randje van de schuur, verscholen tussen de klimhortensia en de vuurdoorn. Regelmatig wordt ik getrakteerd op een mooi concert. Dat ze dit ook op zondag geven, ver voor de normale zondagse opsta tijd neem ik op de koop toe.
Het heeft echter wel een nadeel. Ik vind het niet erg dat ze me trakteren op een koffieconcert ver voordat de koffie klaar is, maar mussen nemen het niet zo nauw met hygiëne. Die wippen even hun staart op en flats, daar ligt weer een verse...
Hier kwam ik achter toen ik laatst mijn fiets uit de schuur wilde pakken en ik iets te haastig de schuurdeur wou open doen en daarbij pardoes in een hoop vogelpoep greep die een mus daar blijkbaar net op de deurklink gedropd had.
Shit happens
30 april, 2006
Zeist
Koninginnedag 2006, terwijl ik me een pad baan door de uitgestalde zooi van een ander die hoopt rijk te worden door de verkoop van zijn afgedankte troep vraag ik me af wat een volwassen iemand bezielt om getooid met een oranje kroon, indianenpruik of string deze dag door te brengen met het kijken naar mensen die er nog oranjerder (dat woord is onbekend bij de dikke van Dale) uitzien als zichzelf. Het zal allemaal wel, zelf ben ik niet zo’n fan van het koningshuis maar ieder zijn plezier natuurlijk.
Zelf ga ik vandaag met Weekendhike een rondwandeling maken rondom Driebergen-Zeist.
Voor mij een wandeling met een nostalgisch tintje, ik heb heel wat gelukkige jeugdherinneringen liggen daar. Mijn opa en oma hebben er vroeger gewoond en ik heb er heel veel schoolvakanties doorgebracht. Al met al heb ik er zeker twee jaar gelogeerd.
Na een voorspoedige treinreis arriveer ik op station Driebergen-Zeist, en langzaam druppelen mijn mede-Weekendhikers binnen en gaan we op pad. In het begin komt de omgeving me nog wat onwennig voor. Wel is het weer een hele leuke groep en ik vermaak me prima. Via wat onverharde en verharde weggetjes tussen de weilanden door lopen we richting Zeist. Na amper 100 m voelden we de eerste regendruppels. Gedurende de dag bleek het met de regen heel erg mee te vallen. Af en toe een heel klein buitje, één donderklap maar ook veel zon.Na een tijdje komen we bij Slot Zeist terecht en deze plek herken ik zeker. Hier heb ik wel de nodige voetstappen liggen rondom het slot. Helaas is het slot gesloten wegens een verbouwing. Ik kan me herinneren dat het vroeger regelmatig openstond voor publiek, toch eens navragen of dat ook zo is.
We lopen verder richting Slotlaan, het bruisende hart van Zeist waar vandaag van alles te doen is. Gelukkig slaan we na een korte blik op wat dansmariekes die een voorstelling geven van niet-synchroon dansen rechtsaf en door het woelige uitgaanscentrum van Zeist lopen we richting een park waarna we uitkomen bij het hertenkamp, ook deze plek is me niet onbekend. We lopen we verder, helaas blijkt een verder opgelegen restaurant pas om 16.00 uur open te gaan zodat we besluiten om even te pauzeren bij een parkje met wat moeflons. In tegenstelling tot de herten, die erg schuw zijn, komen de moeflons ongeneerd even neuzen, kijken of er nog wat te halen valt voor ze. Dat valt tegen, mijn bammetjes peuzel ik zelf wel op. We gaan nu op weg richting de Piramide van Austerlitz. Een monument ter nagedachtenis aan de slag bij Austerlitz in Tsjechië. Het heeft wel wat weg van een vuurtoren maar wie plaatst er nou een vuurtoren in het bos? Zeker om de bosbrand te signaleren?
Vlak voorbij dit fallussymbool ligt een kleine kermisje annex attractiepark, deze is in de afgelopen 20 jaar niet of nauwelijks veranderd zodat het geheel er wat verloren bij ligt. Toch kom ik vele bekende voorwerpen tegen zoals het waterballenkanon en de botsautootjes. In een nabij gelegen restaurant geniet ik van een pannenkoek, nou ja genieten… Zo te proeven heeft ie niet lang genoeg in de magnetron gelegen want hij is wat lauw.
Verder gaat de wandeling weer die voor mij doorspekt is met veel o, ja momenten, afgewisseld door veel natuurschoon. We komen uit bij een heideveld waar wat schapen rondlopen, angstig lopen ze weg als ik ze probeer te lokken met het toverwoord shoarma. We besluiten nog even te gaan liggen in het zonnetje. Ondanks dat het geen duinpannetje is zijn dit toch ook prima rustplekken, en al spoedig ligt het dreamteam van Weekendhike languit.
Na een halfuurtje liggen en verhalen gaat het verder richting de laatste stop, alwaar afscheid genomen wordt. Samen met Judith trein ik naar huis, zij woont in Haarlem dus we reizen samen op. Op station Utrecht missen we net onze trein wat ons noopt tot een extra cafe bezoek.
Even gaat Judith weg met de mededeling van een sanitaire stop, zo terug, zegt ze nog. Gelukkig maar want anders had ik nu met twee rugzakken en een jassen gezeten. Wel zie ik gelijk een filmscenario ontstaan van hoe je even iets gaat drinken met een verder onbekende dame die vervolgens verdwijnt. Na een lange zoektocht weet ik haar dan te redden uit de handen van een groep bloeddorstige rovers om haar haar tas en jas terug te geven. Zover komt het niet want ze is weer gauw terug.
Gelukkig gaat er na een half uur weer een trein en in Haarlem zeggen we gedag, zij is thuis, ik bijna. Helaas voor mij blijkt de trein naar Beverwijk vol te zitten met mensen die iets te veel genoten hebben van de oranjeboom en oranjebitter en de sfeer is wat grimmig. Gelukkig bereik ik zonder kleerscheuren Beverwijk, ervan overtuigd dat ik de goede beslissing heb genomen door deze koninginnedag lekker te gaan hiken.
Zelf ga ik vandaag met Weekendhike een rondwandeling maken rondom Driebergen-Zeist.
Voor mij een wandeling met een nostalgisch tintje, ik heb heel wat gelukkige jeugdherinneringen liggen daar. Mijn opa en oma hebben er vroeger gewoond en ik heb er heel veel schoolvakanties doorgebracht. Al met al heb ik er zeker twee jaar gelogeerd.
Na een voorspoedige treinreis arriveer ik op station Driebergen-Zeist, en langzaam druppelen mijn mede-Weekendhikers binnen en gaan we op pad. In het begin komt de omgeving me nog wat onwennig voor. Wel is het weer een hele leuke groep en ik vermaak me prima. Via wat onverharde en verharde weggetjes tussen de weilanden door lopen we richting Zeist. Na amper 100 m voelden we de eerste regendruppels. Gedurende de dag bleek het met de regen heel erg mee te vallen. Af en toe een heel klein buitje, één donderklap maar ook veel zon.Na een tijdje komen we bij Slot Zeist terecht en deze plek herken ik zeker. Hier heb ik wel de nodige voetstappen liggen rondom het slot. Helaas is het slot gesloten wegens een verbouwing. Ik kan me herinneren dat het vroeger regelmatig openstond voor publiek, toch eens navragen of dat ook zo is.
We lopen verder richting Slotlaan, het bruisende hart van Zeist waar vandaag van alles te doen is. Gelukkig slaan we na een korte blik op wat dansmariekes die een voorstelling geven van niet-synchroon dansen rechtsaf en door het woelige uitgaanscentrum van Zeist lopen we richting een park waarna we uitkomen bij het hertenkamp, ook deze plek is me niet onbekend. We lopen we verder, helaas blijkt een verder opgelegen restaurant pas om 16.00 uur open te gaan zodat we besluiten om even te pauzeren bij een parkje met wat moeflons. In tegenstelling tot de herten, die erg schuw zijn, komen de moeflons ongeneerd even neuzen, kijken of er nog wat te halen valt voor ze. Dat valt tegen, mijn bammetjes peuzel ik zelf wel op. We gaan nu op weg richting de Piramide van Austerlitz. Een monument ter nagedachtenis aan de slag bij Austerlitz in Tsjechië. Het heeft wel wat weg van een vuurtoren maar wie plaatst er nou een vuurtoren in het bos? Zeker om de bosbrand te signaleren?
Vlak voorbij dit fallussymbool ligt een kleine kermisje annex attractiepark, deze is in de afgelopen 20 jaar niet of nauwelijks veranderd zodat het geheel er wat verloren bij ligt. Toch kom ik vele bekende voorwerpen tegen zoals het waterballenkanon en de botsautootjes. In een nabij gelegen restaurant geniet ik van een pannenkoek, nou ja genieten… Zo te proeven heeft ie niet lang genoeg in de magnetron gelegen want hij is wat lauw.
Verder gaat de wandeling weer die voor mij doorspekt is met veel o, ja momenten, afgewisseld door veel natuurschoon. We komen uit bij een heideveld waar wat schapen rondlopen, angstig lopen ze weg als ik ze probeer te lokken met het toverwoord shoarma. We besluiten nog even te gaan liggen in het zonnetje. Ondanks dat het geen duinpannetje is zijn dit toch ook prima rustplekken, en al spoedig ligt het dreamteam van Weekendhike languit.
Na een halfuurtje liggen en verhalen gaat het verder richting de laatste stop, alwaar afscheid genomen wordt. Samen met Judith trein ik naar huis, zij woont in Haarlem dus we reizen samen op. Op station Utrecht missen we net onze trein wat ons noopt tot een extra cafe bezoek.
Even gaat Judith weg met de mededeling van een sanitaire stop, zo terug, zegt ze nog. Gelukkig maar want anders had ik nu met twee rugzakken en een jassen gezeten. Wel zie ik gelijk een filmscenario ontstaan van hoe je even iets gaat drinken met een verder onbekende dame die vervolgens verdwijnt. Na een lange zoektocht weet ik haar dan te redden uit de handen van een groep bloeddorstige rovers om haar haar tas en jas terug te geven. Zover komt het niet want ze is weer gauw terug.
Gelukkig gaat er na een half uur weer een trein en in Haarlem zeggen we gedag, zij is thuis, ik bijna. Helaas voor mij blijkt de trein naar Beverwijk vol te zitten met mensen die iets te veel genoten hebben van de oranjeboom en oranjebitter en de sfeer is wat grimmig. Gelukkig bereik ik zonder kleerscheuren Beverwijk, ervan overtuigd dat ik de goede beslissing heb genomen door deze koninginnedag lekker te gaan hiken.
28 april, 2006
Net niet lekker
Of het nou kwam omdat er geen bier was vanavond of omdat ik heb aangekondigd binnenkort waarschijnlijk twee weken niet te kunnen repeteren i.v.m. andere verplichtingen (waarover later hopelijk meer), maar het repeteren met Kneiper liep niet zo gesmeerd vanavond als anders.
Al bij binnenkomst bleek dat de back-line waar we normaal over spelen niet aanwezig was, maar we wisten hier en daar nog een versterker te scoren en het is inmiddels bekend dat je ook kunt bassen over een keyboardversterker. In juni komt het vakantiegeld binnen, wat zal ik en de band blij zijn als ik straks wat knaps heb staan. ook de zanginstallatie gaf wat problemen. Het kraakte en piepte, ondanks dat de microfoon dit keer voorzien was van nieuwe batterijen.
Beuken we normaal als een kudde olifanten in de paartijd door de oefenruimte, dit keer liep het niet zo lekker als anders, al weet ik niet of de mede Kneipers dit ook zo ervaren hebben. Misschien lag het wel gewoon aan mij. Zijn er dan ook nog lichtpuntjes te melden over deze avond? Tsja, het is maar hoe je het bekijkt. Als ik vermeld dat ik een paar zanglijnen meegebruld heb zal er ongetwijfeld wel een sceptische anonymous zijn zal beweren dat het daaraan lag dat ik vanavond niet lekker gespeeld heb. Op het ogenblik zijn mijn stembanden dan ook ietwat zoek maar ach, het is rock ’n roll en stembanden groeien vanzelf weer aan.
Feit is dat er nog wel stevig gerepeteerd dient te worden alvorens we daadwerkelijk toe zijn aan het betreden van een podium. Gelukkig hebben we nog even te gaan.
Al bij binnenkomst bleek dat de back-line waar we normaal over spelen niet aanwezig was, maar we wisten hier en daar nog een versterker te scoren en het is inmiddels bekend dat je ook kunt bassen over een keyboardversterker. In juni komt het vakantiegeld binnen, wat zal ik en de band blij zijn als ik straks wat knaps heb staan. ook de zanginstallatie gaf wat problemen. Het kraakte en piepte, ondanks dat de microfoon dit keer voorzien was van nieuwe batterijen.
Beuken we normaal als een kudde olifanten in de paartijd door de oefenruimte, dit keer liep het niet zo lekker als anders, al weet ik niet of de mede Kneipers dit ook zo ervaren hebben. Misschien lag het wel gewoon aan mij. Zijn er dan ook nog lichtpuntjes te melden over deze avond? Tsja, het is maar hoe je het bekijkt. Als ik vermeld dat ik een paar zanglijnen meegebruld heb zal er ongetwijfeld wel een sceptische anonymous zijn zal beweren dat het daaraan lag dat ik vanavond niet lekker gespeeld heb. Op het ogenblik zijn mijn stembanden dan ook ietwat zoek maar ach, het is rock ’n roll en stembanden groeien vanzelf weer aan.
Feit is dat er nog wel stevig gerepeteerd dient te worden alvorens we daadwerkelijk toe zijn aan het betreden van een podium. Gelukkig hebben we nog even te gaan.
25 april, 2006
Stalker
Of het nu komt door de stukjes die ik zo af en toe hier post, het feit dat ik de bassist ben van Kneiper, ik een vrouwenhart gebroken heb of omdat ik ergens mijn telefoonnummer heb laten slingeren weet ik niet, maar ik heb tegenwoordig een stalker.
Zelf dacht ik dat stalken alleen voorkwam bij beroemde mensen maar ook mij weten ze tegenwoordig al te vinden. Wellicht leest u binnenkort in de Prive dat ik ben gesignaleerd in het woelige uitgaansleven van Amsterdam in het gezelschap van een rondborstige babe.
Maar hoe dan ook, ik heb sinds een week een stalker die mij op de meest ongelegen tijdstippen belt om vervolgens niks te zeggen. Meestal belt hij mij op mijn vaste nummer maar ik ben ook al eens benaderd op mijn mobiel nummer door de meneer of mevrouw die op het laatste moment toch erg verlegen blijkt te zijn en dus besluit om niks tegen mij te zeggen.
Heel vervelend allemaal. Ook als ik niet thuis ben zet deze onzalige persoon zijn praktijken voort want bij iedere thuiskomt knippert het lampje wat aangeeft dat iemand mij geprobeerd heeft te bellen.
Het enige wat een stalker wil is aandacht en op deze manier besteed er in dit logje toch even aandacht aan. Heeft hij of zij toch zijn five minutes of fame gehad. Verder wens ik hem/haar vanaf deze plaats rottende lichaamsdelen en andere enge ziektes toe, gevolgd door een tongzoen van Jos Brink.
Ik ben benieuwd wanneer ik in de Prive lees dat ik ben gespot met wat voor babe dan ook, dat lijkt me dan wel weer gezellig. Niet dat ik in de Prive sta, maar die date met die babe natuurlijk.
Zelf dacht ik dat stalken alleen voorkwam bij beroemde mensen maar ook mij weten ze tegenwoordig al te vinden. Wellicht leest u binnenkort in de Prive dat ik ben gesignaleerd in het woelige uitgaansleven van Amsterdam in het gezelschap van een rondborstige babe.
Maar hoe dan ook, ik heb sinds een week een stalker die mij op de meest ongelegen tijdstippen belt om vervolgens niks te zeggen. Meestal belt hij mij op mijn vaste nummer maar ik ben ook al eens benaderd op mijn mobiel nummer door de meneer of mevrouw die op het laatste moment toch erg verlegen blijkt te zijn en dus besluit om niks tegen mij te zeggen.
Heel vervelend allemaal. Ook als ik niet thuis ben zet deze onzalige persoon zijn praktijken voort want bij iedere thuiskomt knippert het lampje wat aangeeft dat iemand mij geprobeerd heeft te bellen.
Het enige wat een stalker wil is aandacht en op deze manier besteed er in dit logje toch even aandacht aan. Heeft hij of zij toch zijn five minutes of fame gehad. Verder wens ik hem/haar vanaf deze plaats rottende lichaamsdelen en andere enge ziektes toe, gevolgd door een tongzoen van Jos Brink.
Ik ben benieuwd wanneer ik in de Prive lees dat ik ben gespot met wat voor babe dan ook, dat lijkt me dan wel weer gezellig. Niet dat ik in de Prive sta, maar die date met die babe natuurlijk.
Nutteloos onderzoek
Recent wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat
A: Het meeste van je gesnipperd ui naast de pan valt als je de snijplank te schuin houdt.
B: Mijn heerlijke stoofpot met tomaat, paksoi en cashewnoten nu bijna geen ui bevat.
C: Je daarna je gasfornuis schoon moet maken.
Zou ik voor dit onderzoek nu subsidie op Europees nivo aan kunnen vragen?
A: Het meeste van je gesnipperd ui naast de pan valt als je de snijplank te schuin houdt.
B: Mijn heerlijke stoofpot met tomaat, paksoi en cashewnoten nu bijna geen ui bevat.
C: Je daarna je gasfornuis schoon moet maken.
Zou ik voor dit onderzoek nu subsidie op Europees nivo aan kunnen vragen?
23 april, 2006
Wonderful live
Tijdens het eten vanavond in een niet nader te noemen pizzeria in Wijk aan Zee lieten mijn mede disgenoten zich ontvallen dat ze erg nieuwsgierig waren naar mijn verslag van deze dag.
Oke, jongens en meisjes, hier komt ie.
Vandaag mochten wij (Peter met stokjes, Kinky keyman, Yvon en ik) getuige zijn van een optreden van Moon, o.a. bekend van het zangwerk van Kneiper. Vandaag gaf zij, in het kader van een presentatie van div. zangleerlingen, een presentatie. Zoals altijd werd ik weer keurig opgehaald en om 12.00 stoven wij gezamenlijk naar Alkmaar. Na een terrasje lieten wij Moon achter met de belofte om op tijd terug te zijn voor haar performance en ging de rest gezamenlijk Alkmaar in om te belanden bij het biermuseum in Alkmaar, alwaar genoten werd van een versnapering. Het was erg onrustig in Alkmaar, dit kwam door de wedstrijd AZ-Groningen. Het bezoek wat wij brachten aan Alkmaar zal hier niets mee te maken hebben gehad. Zoals bekend gedragen wij ons in de regel keurig.
Na terugkeer in de plaats waar wij Moon achterlieten werden we uitbundig begroet door een groep zonnekinderen. Zonnekinderen is een geuzenaam voor mensen met het syndroom van Down, soms ook mongolen genaamd. Zelf vind ik dit zonnekinderen, immers, ze zien het leven van de zonnig kant (meestal) en ik kan erg genieten van hun capriolen (doe je wel je broek goed omlaag tijdens het plassen). Na een kort rondje voorstellen, hallo, hoe heet jij. Gingen zij naar hun voorstelling toe en bleven wij achter op de gang. Gelukkig ging voor ons daarna de zaal open en konden we genieten van enkele fraaie performances. Moon was echt top vandaag. Zij bracht het nummer ‘Wonderful Live”ten gehore van Mathilde Santhing. Ik heb diep respect voor Moon hoe ze dit nummer ten gehore bracht. Het getuigt van lef om dit zo te brengen ten overstaan van zaal vol mensen.
Daarna werd het tijd om eens flink te feesten. Het is heerlijk om te merken hoe we met elkaar omgaan. Ik weet dat de beide Peters, Moon en Yvon elkaar al een tijdje kennen. Maar ze laten mij de ruimte om hier heel gemakkelijk in te voegen. Hun vriendschap en warmte die ik vandaag weer mocht ontvangen ontroert me en ik voel me helemaal thuis in dit gezelschap.
We zijn vandaag weer naar de Instuif geweest alwaar “Valse hoop”optrad. We hebben lekker zitten bieren en daarna zijn we wezen eten in de al eerder genoemde pizzeria alwaar de nodige capriolen uitgehaald werden. Tijdens het eten hebben Moon en ik besloten om dit jaar de zon op te zoeken in haar stoere zwarte auto met rode bekleding, de rest mag niet mee want die zijn al op wintersport geweest. Tussendoor hebben we nog lekker gegeten en de bediening was zo blij met ons dat we spontaan nog een borrel van het huis kregen. Al met al heb ik weer genoten van een heerlijke dag met geweldige mensen om me heen.
Dank jullie wel dat ik dit heb mogen meemaken, het was top vandaag!
Oke, jongens en meisjes, hier komt ie.
Vandaag mochten wij (Peter met stokjes, Kinky keyman, Yvon en ik) getuige zijn van een optreden van Moon, o.a. bekend van het zangwerk van Kneiper. Vandaag gaf zij, in het kader van een presentatie van div. zangleerlingen, een presentatie. Zoals altijd werd ik weer keurig opgehaald en om 12.00 stoven wij gezamenlijk naar Alkmaar. Na een terrasje lieten wij Moon achter met de belofte om op tijd terug te zijn voor haar performance en ging de rest gezamenlijk Alkmaar in om te belanden bij het biermuseum in Alkmaar, alwaar genoten werd van een versnapering. Het was erg onrustig in Alkmaar, dit kwam door de wedstrijd AZ-Groningen. Het bezoek wat wij brachten aan Alkmaar zal hier niets mee te maken hebben gehad. Zoals bekend gedragen wij ons in de regel keurig.
Na terugkeer in de plaats waar wij Moon achterlieten werden we uitbundig begroet door een groep zonnekinderen. Zonnekinderen is een geuzenaam voor mensen met het syndroom van Down, soms ook mongolen genaamd. Zelf vind ik dit zonnekinderen, immers, ze zien het leven van de zonnig kant (meestal) en ik kan erg genieten van hun capriolen (doe je wel je broek goed omlaag tijdens het plassen). Na een kort rondje voorstellen, hallo, hoe heet jij. Gingen zij naar hun voorstelling toe en bleven wij achter op de gang. Gelukkig ging voor ons daarna de zaal open en konden we genieten van enkele fraaie performances. Moon was echt top vandaag. Zij bracht het nummer ‘Wonderful Live”ten gehore van Mathilde Santhing. Ik heb diep respect voor Moon hoe ze dit nummer ten gehore bracht. Het getuigt van lef om dit zo te brengen ten overstaan van zaal vol mensen.
Daarna werd het tijd om eens flink te feesten. Het is heerlijk om te merken hoe we met elkaar omgaan. Ik weet dat de beide Peters, Moon en Yvon elkaar al een tijdje kennen. Maar ze laten mij de ruimte om hier heel gemakkelijk in te voegen. Hun vriendschap en warmte die ik vandaag weer mocht ontvangen ontroert me en ik voel me helemaal thuis in dit gezelschap.
We zijn vandaag weer naar de Instuif geweest alwaar “Valse hoop”optrad. We hebben lekker zitten bieren en daarna zijn we wezen eten in de al eerder genoemde pizzeria alwaar de nodige capriolen uitgehaald werden. Tijdens het eten hebben Moon en ik besloten om dit jaar de zon op te zoeken in haar stoere zwarte auto met rode bekleding, de rest mag niet mee want die zijn al op wintersport geweest. Tussendoor hebben we nog lekker gegeten en de bediening was zo blij met ons dat we spontaan nog een borrel van het huis kregen. Al met al heb ik weer genoten van een heerlijke dag met geweldige mensen om me heen.
Dank jullie wel dat ik dit heb mogen meemaken, het was top vandaag!
22 april, 2006
Schuttingtaal
Ik had vandaag met Eva afgesproken om eens lekker uit te waaien aan het strand te Wijk aan Zee en zo geschiedde. Was het weer gisteren nog veelbelovend, vandaag werden we geteisterd door een zongebrek en een windoverschot. Ik had me al ingesteld op terrasbezoek en zandtaartjes maken in een duinpan, maar dat zat er vandaag helaas niet in. Na een koffie in de huiskamer van Wijk aan Zee, Hotel Sonnevanck, werd er toch maar even koers gezet naar het strand om aldaar een frisse neus te halen. Zelf vind ik het strand zo een stuk aantrekkelijker om te vertoeven, het is dan immers een stuk rustiger. Maar algauw werd er koers gezet naar een strandtent om daar een biertje te pakken. Helaas was de bediening hier niet helemaal top. Eva bestelde een klein biertje maar kreeg een emmer gepresenteerd waar de gemiddelde alcoholicus nog een hele kluif aan zou hebben, ik vraag me af wat er in deze tent onder een groot biertje verstaan wordt, wellicht dat ze iets serveren met de omvang van de Noordzee. De mij getapte Palm was echter prima.
Helaas kwam de bestelling van het stokbroodje niet helemaal door, maar na lang aandringen slaagde men er toch in om ons ook deze versnapering doen toekomen.
Na Eva te hebben uitgezwaaid die met de bus was gekomen vertrok ik op de fiets. Groot was mijn ontzetting toen ik bij thuiskomst een bekladde schutting aantrof. Een onbekend gebleven held vond het nodig mijn schutting te voorzien van de nodige bewoordingen die ik omwille van de goede smaak niet zal herhalen. Het was met recht schuttingtaal, maar waarom dat nou weer uitgerekend op mijn schutting geplaatst dient te worden is mij volstrekt onduidelijk. “Gelukkig” bleek het uitgevoerd te zijn met krijt, zodat het zich makkelijk liet verwijderen. Waarschijnlijk iemand die te oud is voor stoepkrijt maar te jong is om een spuitbus verf te betalen.
Ik hoop dat het hierbij blijft en dat deze onzalige persoon het niet alsnog in zijn hoofd haalt om het nu met verf of zo te proberen. Het krijt liet zich met wat water en zeep wel verwijderen, ik vrees dat het met verf wat moeilijker wordt.
Helaas kwam de bestelling van het stokbroodje niet helemaal door, maar na lang aandringen slaagde men er toch in om ons ook deze versnapering doen toekomen.
Na Eva te hebben uitgezwaaid die met de bus was gekomen vertrok ik op de fiets. Groot was mijn ontzetting toen ik bij thuiskomst een bekladde schutting aantrof. Een onbekend gebleven held vond het nodig mijn schutting te voorzien van de nodige bewoordingen die ik omwille van de goede smaak niet zal herhalen. Het was met recht schuttingtaal, maar waarom dat nou weer uitgerekend op mijn schutting geplaatst dient te worden is mij volstrekt onduidelijk. “Gelukkig” bleek het uitgevoerd te zijn met krijt, zodat het zich makkelijk liet verwijderen. Waarschijnlijk iemand die te oud is voor stoepkrijt maar te jong is om een spuitbus verf te betalen.
Ik hoop dat het hierbij blijft en dat deze onzalige persoon het niet alsnog in zijn hoofd haalt om het nu met verf of zo te proberen. Het krijt liet zich met wat water en zeep wel verwijderen, ik vrees dat het met verf wat moeilijker wordt.
21 april, 2006
Vandaag even niet
Ik heb een heerlijk leven, soms zelfs zeer aangenaam, zoals nu bijvoorbeeld:
Onverwacht een vrije middag en het zonnetje schijnt. Ik ga eens lekker in de zon op mijn terras zitten. Ik kijk wat om me heen en zie dat er nodig wat moet gebeuren aan de tuin. De klimhortensia en de vuurdoorn moeten nodig gesnoeid en ook het onkruid tiert hier en daar alweer welig. Maar vandaag even niet. Vandaag ben ik vrij. Lekker even peinzen over alle dingen die ik nog moet doen en die ik nog zou willen doen, maar dan niet gelijk vandaag natuurlijk. Ik zit lekker in het zonnetje en geniet van mijn vrije middag.
Ik heb nog een lekker flesje wijn liggen, zal ik hem vast opentrekken?
Onverwacht een vrije middag en het zonnetje schijnt. Ik ga eens lekker in de zon op mijn terras zitten. Ik kijk wat om me heen en zie dat er nodig wat moet gebeuren aan de tuin. De klimhortensia en de vuurdoorn moeten nodig gesnoeid en ook het onkruid tiert hier en daar alweer welig. Maar vandaag even niet. Vandaag ben ik vrij. Lekker even peinzen over alle dingen die ik nog moet doen en die ik nog zou willen doen, maar dan niet gelijk vandaag natuurlijk. Ik zit lekker in het zonnetje en geniet van mijn vrije middag.
Ik heb nog een lekker flesje wijn liggen, zal ik hem vast opentrekken?
Natte ramen
Omdat gitarist René waarmee ik normaal mee rij vanavond verhinderd was, werd ik deze avond opgehaald door Peter (met stokjes) om eerst te eten bij Peter en Moon thuis om daarna door te gaan naar de repetitieruimte. Via wat kruip door, sluip door verkeer bereiken we hun huis alwaar heerlijke etensgeuren ons tegemoet walmen. Na een hartelijk, Hallo schat, we zijn thuis, volgt een korte kennismaking met een grote hond (brr) en kat en nog een kat die na morgen een jeweetwel kat zal zijn en bezichtigen we het drumhok van Peter waarna we aanschuiven. Wat is het toch lekker als er voor je gekookt wordt. Zou dat de reden zijn dat er zoveel mensen trouwen? Ik ga het toch eens overwegen ;-)
Na een heerlijk maal gaan we richting oefenruimte alwaar we vanavond wat nieuwe nummers gaan uitproberen waaronder “Ik kan het niet alleen”van De Dijk. Natte ramen is een stukje wat in de tekst zit, dit wordt deze avond wel erg letterlijk genomen. De condens staat op het raam en de rock ’n roll druipt er weer vanaf vanavond. Of dit nu komt doordat ik in dit stuk wat ruimte krijg om eens lekker te slappen weet ik niet, maar dit wordt mijn nieuwe favoriet, naast “My Sacrifice” van Creed natuurlijk.
Het wordt tijd voor het volgende nieuwe nummer, “In the Shadows” van Rasmus. Zowel het nummer als de band zijn mij onbekend, maar het heeft wel een heerlijke bassgroove, die ik samen Peter Keys even uit zoek. (Peter Keys zoekt hem uit, ik drink ondertussen even een biertje)
Net als het echt lekker begint te lopen, landt er een helikopter in de oefenruimte. Althans, zo klinkt het. Even wordt gevreesd voor een uitrukkende traumahelikopter en om e.e.a. sfeervol te ondersteunen wordt spontaan “Goodnight Saigon” ingezet van Billy Joel. Gelukkig blijkt het nogal mee te vallen, het zijn de batterijen van de draadloze microfoon die op blijken te zijn. Er zaten pas nieuwe batterijen in en we vragen ons af wat Moon, onze zangeres, doet met al die batterijen. Daar ze echter erg lekker gekookt heeft voor mij en Peter vanavond besluit ik voorzichtig te zijn met voor de hand liggende opmerkingen over vrouwen en batterijen. Peter is minder voorzichtig, hij is dan ook al een tijdje met haar getrouwd.
Na afloop krijg ik een lift van de andere gitarist, Johan, die me weer keurig thuis brengt. Ik voel me heel bijzonder dat er zo met me om gegaan wordt. Het is toch wel erg luxe om telkens weer gehaald en gebracht te worden.
Na een heerlijk maal gaan we richting oefenruimte alwaar we vanavond wat nieuwe nummers gaan uitproberen waaronder “Ik kan het niet alleen”van De Dijk. Natte ramen is een stukje wat in de tekst zit, dit wordt deze avond wel erg letterlijk genomen. De condens staat op het raam en de rock ’n roll druipt er weer vanaf vanavond. Of dit nu komt doordat ik in dit stuk wat ruimte krijg om eens lekker te slappen weet ik niet, maar dit wordt mijn nieuwe favoriet, naast “My Sacrifice” van Creed natuurlijk.
Het wordt tijd voor het volgende nieuwe nummer, “In the Shadows” van Rasmus. Zowel het nummer als de band zijn mij onbekend, maar het heeft wel een heerlijke bassgroove, die ik samen Peter Keys even uit zoek. (Peter Keys zoekt hem uit, ik drink ondertussen even een biertje)
Net als het echt lekker begint te lopen, landt er een helikopter in de oefenruimte. Althans, zo klinkt het. Even wordt gevreesd voor een uitrukkende traumahelikopter en om e.e.a. sfeervol te ondersteunen wordt spontaan “Goodnight Saigon” ingezet van Billy Joel. Gelukkig blijkt het nogal mee te vallen, het zijn de batterijen van de draadloze microfoon die op blijken te zijn. Er zaten pas nieuwe batterijen in en we vragen ons af wat Moon, onze zangeres, doet met al die batterijen. Daar ze echter erg lekker gekookt heeft voor mij en Peter vanavond besluit ik voorzichtig te zijn met voor de hand liggende opmerkingen over vrouwen en batterijen. Peter is minder voorzichtig, hij is dan ook al een tijdje met haar getrouwd.
Na afloop krijg ik een lift van de andere gitarist, Johan, die me weer keurig thuis brengt. Ik voel me heel bijzonder dat er zo met me om gegaan wordt. Het is toch wel erg luxe om telkens weer gehaald en gebracht te worden.
19 april, 2006
Opvolger Bergkamp bekend
Zojuist is in de tiende minuut van de halve finale Champions League tussen Arsenal - Villareal de opvolger gespot van de bij Arsenal vertrekkende Spits Dennis Bergkamp.
In die tiende minuut liep daar plots een eekhoorn over het veld, blijkbaar wist hij niet dat je behoort te warmlopen naast het veld en niet over het veld. Waarschijnlijk werd hij daarom in de achttiende minuut weer gewisseld. Nog onbekend is het jaarsalaris en rugnummer van deze vier benige en dus zeer snelle spits.
17 april, 2006
Hollands kustpad
Vandaag ben ik met Weekendhike wederom op stap geweest. Dit maal werd er een stuk van het Hollands Kustpad gelopen. Een thuiswedstrijd voor mij, aangezien de start in Beverwijk is. Al op het station zie ik de nodige bekenden van Weekendhike aankomen. Gelukkig ook weer wat nieuwe gezichten erbij, voor mij althans. Dat zullen zij ook wel gedacht hebben, kijk, een nieuw gezicht. Na het uitwisselen van de beleefdheden variërend van, aangenaam, ik ben René, tot hé hallo, hoe is het met jou, gaan we op pad. Met een aantal Weekendhikers ben ik vorige week zondag nog op pad geweest en al gauw pakken we het gesprek op waar we afgelopen zondag gebleven waren. Men informeert naar de band en wanneer de eerste optredens zijn en al spoedig valt de rest van de groep in. Goh wat leuk, speel je in een band, wat doe je?
Uiteraard kan ik het niet laten om met verve te vertellen over Kneiper, immers, waar het hart van vol is loopt de mond van over. En zo keuvelend gaat het op weg richting Wijk aan Zee. Via wat kruip door, sluip door komen we in het duingebied rondom Corus, en zolang je Corus in de rug houdt ziet het er fraai uit. Spoedig stuiten we op een genetisch gemanipuleerde paashaas, zou het door Corus komen? Ik heb nog nooit een paashaas gezien met een lengte van 1.80, maar het is wel handig voor het kerstdiner. Helaas heeft deze paashaas de eieren wel erg grondig verstopt want ze zijn niet te vinden. Later op de dag wordt dit echter meer dan goed gemaakt door een van de drie Judithen die chocolade eitjes gevuld met bananencrème mee blijkt te hebben.
In Wijk aan Zee wordt een bezoek gebracht aan het vermaarde Sonnevanck alwaar genoten wordt van de bekende cappuccino met appelgebak. Bij andere Hikers vindt de thee gretig aftrek en druk verhalend dat Andre Hazes echt niet kan en dat Iron Maiden cool is zijn we spoedig voldoende gelaafd om aan het volgende deel van de trip te beginnen. Deze voert ons de duinen in en onder het genot van een weldadig zonnetje lopen we een donker bos in. Hadden we het eerder al over de paashaas, dit bos doet de verbeelding parten spelen want al spoedig passeren achtereenvolgens een niet van rechts komende Grote Smurf, Roodkapje, De grote boze wolf, Bor de Wolf en Ed en Willem Bever ons pad. Na een tijdje belanden we gezamenlijk in een zonnige duinpan waar we heerlijk gestrekt gaan, onder het genot van de eitjes van Judith. Na een half uurtje lekker te hebben gelegen ( het dreamteam van Weekendhike) gaan we weer op pad. Hier stuit ik op een klein probleem, mijn knie zegt krak, en ik zeg een woord wat ik omwille van de gevoelige lezers niet zal herhalen, maar lastig is het wel. Zoals altijd houd ik mijn poot stijf en zo hobbelen we vrolijk verder door een indrukwekkend landschap. Het gaat nu richting Castricum en even wordt ik weer aangewezen als stagiaire kaartlezer, om zodoende bij een goede horecagelegenheid te eindigen, alwaar de nodige trekhaken geprobeerd worden, uit de eerste komt witbier, uit de tweede Amstel en uit de derde Affligem. Na een trappist ga ik overstag voor een van de trekhaken en geniet ik na met affligem. Al doende vrolijk keuvelend komt de tweede Weekendhike groep van die dag er ook aan gelopen en zoetjes aan gaat de een na de ander naar huis.
Stephan, de kaartlezer van vandaag en ik blijven als laatste over. Ik zal ook niet als laatste overblijven. Wij besluiten deze dag af te sluiten met een etentje en genieten achtereenvolgens van drie soorten soep ( de Weekendhiker heeft immers stevige trek) en een schotel sparerib waar we onze vingers bij aflikken.
Helaas zien we de trein voor onze neus wegrijden en besluiten de bus naar Beverwijk te pakken. Hier nemen we afscheid van elkaar, maar niet zonder de belofte elkaar gauw weer te treffen.
Uiteraard kan ik het niet laten om met verve te vertellen over Kneiper, immers, waar het hart van vol is loopt de mond van over. En zo keuvelend gaat het op weg richting Wijk aan Zee. Via wat kruip door, sluip door komen we in het duingebied rondom Corus, en zolang je Corus in de rug houdt ziet het er fraai uit. Spoedig stuiten we op een genetisch gemanipuleerde paashaas, zou het door Corus komen? Ik heb nog nooit een paashaas gezien met een lengte van 1.80, maar het is wel handig voor het kerstdiner. Helaas heeft deze paashaas de eieren wel erg grondig verstopt want ze zijn niet te vinden. Later op de dag wordt dit echter meer dan goed gemaakt door een van de drie Judithen die chocolade eitjes gevuld met bananencrème mee blijkt te hebben.
In Wijk aan Zee wordt een bezoek gebracht aan het vermaarde Sonnevanck alwaar genoten wordt van de bekende cappuccino met appelgebak. Bij andere Hikers vindt de thee gretig aftrek en druk verhalend dat Andre Hazes echt niet kan en dat Iron Maiden cool is zijn we spoedig voldoende gelaafd om aan het volgende deel van de trip te beginnen. Deze voert ons de duinen in en onder het genot van een weldadig zonnetje lopen we een donker bos in. Hadden we het eerder al over de paashaas, dit bos doet de verbeelding parten spelen want al spoedig passeren achtereenvolgens een niet van rechts komende Grote Smurf, Roodkapje, De grote boze wolf, Bor de Wolf en Ed en Willem Bever ons pad. Na een tijdje belanden we gezamenlijk in een zonnige duinpan waar we heerlijk gestrekt gaan, onder het genot van de eitjes van Judith. Na een half uurtje lekker te hebben gelegen ( het dreamteam van Weekendhike) gaan we weer op pad. Hier stuit ik op een klein probleem, mijn knie zegt krak, en ik zeg een woord wat ik omwille van de gevoelige lezers niet zal herhalen, maar lastig is het wel. Zoals altijd houd ik mijn poot stijf en zo hobbelen we vrolijk verder door een indrukwekkend landschap. Het gaat nu richting Castricum en even wordt ik weer aangewezen als stagiaire kaartlezer, om zodoende bij een goede horecagelegenheid te eindigen, alwaar de nodige trekhaken geprobeerd worden, uit de eerste komt witbier, uit de tweede Amstel en uit de derde Affligem. Na een trappist ga ik overstag voor een van de trekhaken en geniet ik na met affligem. Al doende vrolijk keuvelend komt de tweede Weekendhike groep van die dag er ook aan gelopen en zoetjes aan gaat de een na de ander naar huis.
Stephan, de kaartlezer van vandaag en ik blijven als laatste over. Ik zal ook niet als laatste overblijven. Wij besluiten deze dag af te sluiten met een etentje en genieten achtereenvolgens van drie soorten soep ( de Weekendhiker heeft immers stevige trek) en een schotel sparerib waar we onze vingers bij aflikken.
Helaas zien we de trein voor onze neus wegrijden en besluiten de bus naar Beverwijk te pakken. Hier nemen we afscheid van elkaar, maar niet zonder de belofte elkaar gauw weer te treffen.
16 april, 2006
Diggin the Groove
Vandaag mocht ik met Peter (met stokjes) en Moon mee naar de Instuif alwaar een optreden plaatsvond van Diggin the Groove plaatsvond. Een swingende band die mij erg deed denken aan Earth, Wind and Fire, en daar is op zijn tijd, helemaal niets mis mee. Denk maar een vette groovende baspartij ondersteund door een strakke drumpartij en een vette blazerssectie en u begrijpt dat mijn zondagmiddag niet meer stuk kon. Zeker niet toen wij op het terras aldaar konden genieten van kostelijke gerstenatjes en passerende spaghettibandjes.
Helaas dachten meer mensen zo over het geboden vertier want het was enorm druk, toch hebben we nog even lekker lopen swingen. Toen ik even de aardappels wou afgieten bleken de pisbakken zo hoog geplaatst dat ik op mijn tenen moest staan wilde ik niet op mijn eigen schoenen pissen.
De vreugde werd compleet toen wij na afloop besloten om bij mij thuis nog even na te genieten van een pizza en een glas rode wijn.
Nadat ik mijn paleis mocht tonen aan de visite werden er een paar lekkere pizza’s bezorgd en onder het genot van een goed glas werden deze versnaperingen verorberd, onder het genot van een goed gesprek. Ik heb wederom genoten van deze dag in dit gezelschap en hoop dat er nog veel van dit soort dagen mogen volgen.
Helaas dachten meer mensen zo over het geboden vertier want het was enorm druk, toch hebben we nog even lekker lopen swingen. Toen ik even de aardappels wou afgieten bleken de pisbakken zo hoog geplaatst dat ik op mijn tenen moest staan wilde ik niet op mijn eigen schoenen pissen.
De vreugde werd compleet toen wij na afloop besloten om bij mij thuis nog even na te genieten van een pizza en een glas rode wijn.
Nadat ik mijn paleis mocht tonen aan de visite werden er een paar lekkere pizza’s bezorgd en onder het genot van een goed glas werden deze versnaperingen verorberd, onder het genot van een goed gesprek. Ik heb wederom genoten van deze dag in dit gezelschap en hoop dat er nog veel van dit soort dagen mogen volgen.
15 april, 2006
Aus Liebe
Vanavond mocht ik met Erica en Jaap mee naar de Meervaart in Amsterdam, of mochten ze nou met mij mee? In ieder geval zijn we naar de Mattheus Passion geweest van Egon Kracht & The Troupe. Vanavond was de officiële CD presentatie, of eigenlijk, de tweede officiële CD presentatie. Immers, in 2003 verscheen er al een CD van dit bijzondere muziekstuk. Deze is echter bijna uitverkocht en omdat de voorstelling dermate gegroeid is in zowel vorm als muzikale bezetting werd het tijd voor een nieuwe CD, genaamd Aus Liebe
Ik heb er inmiddels al veel van gehoord, daar ik vlak bij het vuur zit en dus wel wat meegekregen heb van repetities en ook hier en daar mijn oor te luisteren mocht leggen tijdens het afmixen van deze CD. Vanavond heb ik het echter voor het eerst in deze bezetting live mogen aanschouwen en wederom ben ik diep onder de indruk van het muzikale meesterschap van deze bassist en zijn band. Hier kan ik intens van genieten. Zoveel muzikaal meesterschap waar de spelvreugde vanaf spat.
In deze alternatieve en instrumentale bewerking van de Mattheus Passion wordt veel weggelaten, maar wordt het werk van Bach wel met respect behandeld. Zelf vind ik de orginele versie te zwaar naar mijn smaak, maar van deze uitvoering kan ik intens genieten. In een bezetting van contrabas, viool, gitaar, trompet, rieten, percussie en hammond orgel wordt een prachtige prestatie neergezet.
ik kan er uitgebreid over vertellen maar u kunt beter zelf oordelen. Bestelt u daarom hier deze CD.
Zelf heb ik deze versie de afgelopen vijf jaar mogen aanschouwen en zien groeien tot wat het nu is. Ieder jaar heb ik het wel een keer live mogen aanschouwen. Zou ik nu in aanmerking komen voor een kruisje?
11 april, 2006
Te koop: mijn TV, bijna niet gebruikt
Ik dacht dat we alle triestigheid op tv nu wel zo’n beetje gehad zouden hebben en het weer eens tijd zou worden voor wat knappe programma’s. Helaas, niets is minder waar.
Na achtereenvolgens te hebben mogen genieten van programma’s als Big Brother, de Bus, Big Diet en Idols en weet ik wat voor ellende nog meer kun je op het ogenblik genieten van een programma dat luistert naar de naam Temptation Island.
Een absoluut dieptepunt in de Nederlandse TV waarin kandidaten, die eigenlijk tegen zichzelf in bescherming zouden moeten worden genomen hun relatie kunnen testen. De deelnemers, m/v, met een IQ wat zelden de gemiddelde temperatuur in het vriesvak overstijgt, bestaat uit diverse stelletjes die bij aankomt gescheiden worden. Het ene eiland, vol met jongetjes die versierd worden door mooie meisjes wier IQ kleiner is als hun cupmaat, en op het andere eiland de meisjes, die weer verleid gaan worden door jongetjes met een IQ die kleiner is als de inhoud van hun te kleine zwembroek. Regelmatig worden er dan beelden vertoond waarop Sjonnie ziet dat zijn Anita loopt te tongschuifelen met een ander, en Anita ziet beelden van haar Sjonnie die een rituele paringsdans doet met een andere dame. Beide reageren zeer verbolgen en gaan dan achteraf lopen zeuren dat het betreffende programma hun relatie stuk heeft gemaakt en dat ze elkaar niet kunnen vertrouwen.
Het schijnt echter nog erger te kunnen. John de Mol (niet te verwarren met Sjonnie van Anita) heeft nu het volgende format bedacht voor zijn zender Talpa;
U weet wel, die zender die niemand schijnt te bekijken, behalve dan op zondagavond 19.00 uur.
Stop een aantal sociaal gestoorden bij elkaar in huis en laat ze elkaar afmaken. Alles is geoorloofd. De winnaar is degene die alle anderen het huis uit weet te treiteren en verdiend daarmee het predikaat ”Grootste Pestkop” Naast dit predikaat mag hij of zij de villa houden waarin men dit programma wil gaan opnemen. Kandidaten die echter binnen een jaar afhaken worden beloond met een boete van 10.000 EURO, blijkbaar wil me zo de tekorten wegpoetsen bij de noodlijdende zender. Nog even en pesten is de normaalste zaak van de wereld geworden. Hiermee gaan alle pogingen van ouders en leerkrachten verloren om kinderen op te voeden met normen van respect. Immers, het kind krijgt straks op tv te zien dat pesten beloond wordt.
Misschien is het een idee dat John de Mol zelf in dat huis gaat wonen, samen met een paar van die labiele figuren die nu hun medewerking verlenen aan het bedenken en produceren van dit soort zieke programma’s.
Na achtereenvolgens te hebben mogen genieten van programma’s als Big Brother, de Bus, Big Diet en Idols en weet ik wat voor ellende nog meer kun je op het ogenblik genieten van een programma dat luistert naar de naam Temptation Island.
Een absoluut dieptepunt in de Nederlandse TV waarin kandidaten, die eigenlijk tegen zichzelf in bescherming zouden moeten worden genomen hun relatie kunnen testen. De deelnemers, m/v, met een IQ wat zelden de gemiddelde temperatuur in het vriesvak overstijgt, bestaat uit diverse stelletjes die bij aankomt gescheiden worden. Het ene eiland, vol met jongetjes die versierd worden door mooie meisjes wier IQ kleiner is als hun cupmaat, en op het andere eiland de meisjes, die weer verleid gaan worden door jongetjes met een IQ die kleiner is als de inhoud van hun te kleine zwembroek. Regelmatig worden er dan beelden vertoond waarop Sjonnie ziet dat zijn Anita loopt te tongschuifelen met een ander, en Anita ziet beelden van haar Sjonnie die een rituele paringsdans doet met een andere dame. Beide reageren zeer verbolgen en gaan dan achteraf lopen zeuren dat het betreffende programma hun relatie stuk heeft gemaakt en dat ze elkaar niet kunnen vertrouwen.
Het schijnt echter nog erger te kunnen. John de Mol (niet te verwarren met Sjonnie van Anita) heeft nu het volgende format bedacht voor zijn zender Talpa;
U weet wel, die zender die niemand schijnt te bekijken, behalve dan op zondagavond 19.00 uur.
Stop een aantal sociaal gestoorden bij elkaar in huis en laat ze elkaar afmaken. Alles is geoorloofd. De winnaar is degene die alle anderen het huis uit weet te treiteren en verdiend daarmee het predikaat ”Grootste Pestkop” Naast dit predikaat mag hij of zij de villa houden waarin men dit programma wil gaan opnemen. Kandidaten die echter binnen een jaar afhaken worden beloond met een boete van 10.000 EURO, blijkbaar wil me zo de tekorten wegpoetsen bij de noodlijdende zender. Nog even en pesten is de normaalste zaak van de wereld geworden. Hiermee gaan alle pogingen van ouders en leerkrachten verloren om kinderen op te voeden met normen van respect. Immers, het kind krijgt straks op tv te zien dat pesten beloond wordt.
Misschien is het een idee dat John de Mol zelf in dat huis gaat wonen, samen met een paar van die labiele figuren die nu hun medewerking verlenen aan het bedenken en produceren van dit soort zieke programma’s.
09 april, 2006
Castricum - Egmond aan Zee
Iedere keer als ik met Weekendhike op stap ga neem ik me voor om op de avond tevoren vroeg naar bed te gaan. Nu kan ik me van alles voornemen maar op de een of andere manier lukt dit mij niet, maar door een mooi concert van de vogels in mijn tuin sta ik toch op tijd fris en fruitig naast mijn bed.
Vandaag heb ik voor Weekendhike een tocht georganiseerd die van Castricum naar Egmond voert.
Blijkbaar hebben ze in Castricum wat moeite met communiceren als we naar de zin van een van de passerende fietsers iets te breed uit staan. FIETSPAD!!!!!!!! Wordt er gebruld, terwijl er nog zo’n vijf meter in de breedte beschikbaar is, blijkbaar werkt haar stuur niet geheel naar behoren of heeft ze een zondagochtendhumeur. Een zogenaamde zondagsrijder dus. Dit mag de pret niet drukken en als we even later compleet zijn gaan we vrolijk op weg. Het is heerlijk wandelweer en na een klein uurtje belanden we bij het welbekende Johanna’s Hoeve, tijd voor koffie met gebak. Iedere calorie die je er afloopt moet je er ook weer bij eten. Het is goed toeven op het terras in het zonnetje en ik krijg al zin in een eerste biertje, helaas is het daar nog wat vroeg voor maar ik kan me vast verheugen op de eindbestemming. Nadat we verder lopen trek ik al gauw mijn jas uit en knoop deze om mijn middel, mijn rugzak blijkt te klein hiervoor. Of zou ik weer eens te veel hebben meegenomen? Het watersysteem werkt naar behoren en vrolijk lurkend aan de white label vorderen we gestaag, ondertussen vrolijk verhalend over hamerkophaaien met een spijkerpistool, daarbij de tune aanhoudend van Jaws. Tada tadatada. Er wordt geopperd dat ik maar een film moet maken, aangezien ik aan fantasie geen gebrek heb. Wellicht is dit de volgende stap in mijn carrière? Spoedig bereiken we nu Egmond, alwaar we nog even op het strand wat drinken. Het wit biertje smaakte me uitstekend en ik krijg al weer helemaal zin in de zomer. Na het terras zoeken we de bus op die ons naar Alkmaar brengt en via Alkmaar beland ik tenslotte weer in Castricum, alwaar mijn fiets trouw op me staat te wachten. Al met al een sportieve dag, op en neer gefietst naar Castricum wat toch gauw 15 km is bij elkaar en daarbij nog 16 km gewandeld.
Het wordt de hoogste tijd om mijn calorieën weer aan te vullen.
Vandaag heb ik voor Weekendhike een tocht georganiseerd die van Castricum naar Egmond voert.
Blijkbaar hebben ze in Castricum wat moeite met communiceren als we naar de zin van een van de passerende fietsers iets te breed uit staan. FIETSPAD!!!!!!!! Wordt er gebruld, terwijl er nog zo’n vijf meter in de breedte beschikbaar is, blijkbaar werkt haar stuur niet geheel naar behoren of heeft ze een zondagochtendhumeur. Een zogenaamde zondagsrijder dus. Dit mag de pret niet drukken en als we even later compleet zijn gaan we vrolijk op weg. Het is heerlijk wandelweer en na een klein uurtje belanden we bij het welbekende Johanna’s Hoeve, tijd voor koffie met gebak. Iedere calorie die je er afloopt moet je er ook weer bij eten. Het is goed toeven op het terras in het zonnetje en ik krijg al zin in een eerste biertje, helaas is het daar nog wat vroeg voor maar ik kan me vast verheugen op de eindbestemming. Nadat we verder lopen trek ik al gauw mijn jas uit en knoop deze om mijn middel, mijn rugzak blijkt te klein hiervoor. Of zou ik weer eens te veel hebben meegenomen? Het watersysteem werkt naar behoren en vrolijk lurkend aan de white label vorderen we gestaag, ondertussen vrolijk verhalend over hamerkophaaien met een spijkerpistool, daarbij de tune aanhoudend van Jaws. Tada tadatada. Er wordt geopperd dat ik maar een film moet maken, aangezien ik aan fantasie geen gebrek heb. Wellicht is dit de volgende stap in mijn carrière? Spoedig bereiken we nu Egmond, alwaar we nog even op het strand wat drinken. Het wit biertje smaakte me uitstekend en ik krijg al weer helemaal zin in de zomer. Na het terras zoeken we de bus op die ons naar Alkmaar brengt en via Alkmaar beland ik tenslotte weer in Castricum, alwaar mijn fiets trouw op me staat te wachten. Al met al een sportieve dag, op en neer gefietst naar Castricum wat toch gauw 15 km is bij elkaar en daarbij nog 16 km gewandeld.
Het wordt de hoogste tijd om mijn calorieën weer aan te vullen.
De vierde man
Toen ik zojuist even op MSN meldde, kwam gelijk mijn nichtje Liesbeth online. Ze vertelde me dat ze een lijst moest maken met daarin haar favoriete mannen. Ik bleek, tot mijn grote verbazing, op de vierde plaats te staan. De motivatie zou ze als commentaar op dit logje zetten dus ik ben heel benieuwd. Op 1 staat Maarten Heijberg, op 2 Jamai Loman en op 3 Robert Schwartzman.
Ik heb nog nooit van deze namen gehoord maar het schijnen sterren te zijn. Als je het mij vraagt zijn het meer vallende sterren, al zal deze uitspraak vast geen punten opleveren bij de jury. Ik ben benieuwd wie er op 5 t/m 10 staan en wie ik dus achter me laat. Wellicht goed voor de marktwaarde als bassist van Kneiper.
Zou ik nu ook tot de sterren behoren?
Ik heb nog nooit van deze namen gehoord maar het schijnen sterren te zijn. Als je het mij vraagt zijn het meer vallende sterren, al zal deze uitspraak vast geen punten opleveren bij de jury. Ik ben benieuwd wie er op 5 t/m 10 staan en wie ik dus achter me laat. Wellicht goed voor de marktwaarde als bassist van Kneiper.
Zou ik nu ook tot de sterren behoren?
08 april, 2006
Koppelen
Volgens Loesje zijn er mensen die bij het woord koppelen aan treinwagons denken. Zelf heb ik daar inmiddels hele andere associaties bij;
Het is een paar jaar geleden dat mijn oog viel op een alleraardigste meisje wat werkzaam was als caissière bij de supermarkt waar ik mijn boodschappen deed. Regelmatig maakte we een gezellig kletspraatje terwijl de rij achter ons dan gestaag groeide. Ook als we elkaar troffen buiten de supermarkt was er altijd wel even een vrolijke zwaai van haar en maakten we soms een babbeltje. Ik vond het een erg leuke dame maar om dat nou zo maar te vertellen…Ondertussen werd het december, ze vertelde me dat op vrijdagavond moest zingen (ze zong in een koor) en nodigde me uit om te komen luisteren die avond. Helaas had ik net die avond afgesproken om uitgebreid Sinterklaas te vieren dus ik kon niet. Enigszins balend dat ik juist op die avond het heerlijke avondje moest hebben ging ik van huis maar al met al werd het toch wel weer een heerlijk avondje. Natuurlijk vond ik het erg leuk dat ze me gevraagd had om te komen luisteren en besloot een paar weken later om haar een kerstkaart te geven.
Dit gebaar kon ze erg waarderen. Een paar dagen later, vlak voor de kerst vertelde ze dat haar man de kaart ook erg leuk vond. Shit happens.
Wel bleef ik gewoon dapper bij haar in de rij staan en regelmatig hadden we korte leuke gesprekjes over van alles en nog wat. Het was een tijd dat boodschappen doen leuk was, iets waar ik normaal een grafhekel aan heb. Na een paar maanden kwam ze ineens met het volgende;
Ze vertelde me dat ze me een leuke jongen vond en mijn hoofd sprong op standje overrijpe aardbei, BOING! Ze begon een beetje te hakkelen en vertelde me dat ze niet wist of ik nog vrijgezel was. Op dat moment begonnen mijn zojuist aangeschafte boodschappen spontaan een eigen leven te leiden en vlogen alle kanten op door de supermarkt. Ik antwoordde dat ik nog vrijgezel was en dacht bij mezelf, maar jij bent toch getrouwd?
Al spoedig bleek zij een vriendin te hebben en ze vond ons wel bij elkaar passen. Ze wou ons graag aan elkaar voorstellen en vroeg mij om toestemming, die ik uiteraard gelijk verleende. Zo ging er een tijdje voorbij waarbij ik de caissière regelmatig sprak maar een ontmoeting met haar vriendin nog niet voorbijkwam, maar op een gegeven moment kreeg ik een briefje in mijn handen gedrukt met daar op de naam van haar vriendin en een telefoonnummer. Zo raakte ik in contact met deze dame. Eerst een paar keer SMSen, vervolgens een paar lange telefoongesprekken waarna we afspraken om een keer samen ergens wat te drinken. Helaas bleek deze dame zo’n 10 jaar ouder te zijn dan ik en bovendien in het bezit van twee dochters in de puberleeftijd. En hoewel we nog wel een keer gezellig zijn wezen eten bij mij thuis is het verder nooit wat geworden.
Toch bewaar ik goede herinneringen aan deze gebeurtenis, ik vond het heel bijzonder. Sinds ik echter verhuisd ben doe ik mijn boodschappen bij een andere supermarkt. Daar heb ik echter nog geen favoriete caissière ;-)
Het is een paar jaar geleden dat mijn oog viel op een alleraardigste meisje wat werkzaam was als caissière bij de supermarkt waar ik mijn boodschappen deed. Regelmatig maakte we een gezellig kletspraatje terwijl de rij achter ons dan gestaag groeide. Ook als we elkaar troffen buiten de supermarkt was er altijd wel even een vrolijke zwaai van haar en maakten we soms een babbeltje. Ik vond het een erg leuke dame maar om dat nou zo maar te vertellen…Ondertussen werd het december, ze vertelde me dat op vrijdagavond moest zingen (ze zong in een koor) en nodigde me uit om te komen luisteren die avond. Helaas had ik net die avond afgesproken om uitgebreid Sinterklaas te vieren dus ik kon niet. Enigszins balend dat ik juist op die avond het heerlijke avondje moest hebben ging ik van huis maar al met al werd het toch wel weer een heerlijk avondje. Natuurlijk vond ik het erg leuk dat ze me gevraagd had om te komen luisteren en besloot een paar weken later om haar een kerstkaart te geven.
Dit gebaar kon ze erg waarderen. Een paar dagen later, vlak voor de kerst vertelde ze dat haar man de kaart ook erg leuk vond. Shit happens.
Wel bleef ik gewoon dapper bij haar in de rij staan en regelmatig hadden we korte leuke gesprekjes over van alles en nog wat. Het was een tijd dat boodschappen doen leuk was, iets waar ik normaal een grafhekel aan heb. Na een paar maanden kwam ze ineens met het volgende;
Ze vertelde me dat ze me een leuke jongen vond en mijn hoofd sprong op standje overrijpe aardbei, BOING! Ze begon een beetje te hakkelen en vertelde me dat ze niet wist of ik nog vrijgezel was. Op dat moment begonnen mijn zojuist aangeschafte boodschappen spontaan een eigen leven te leiden en vlogen alle kanten op door de supermarkt. Ik antwoordde dat ik nog vrijgezel was en dacht bij mezelf, maar jij bent toch getrouwd?
Al spoedig bleek zij een vriendin te hebben en ze vond ons wel bij elkaar passen. Ze wou ons graag aan elkaar voorstellen en vroeg mij om toestemming, die ik uiteraard gelijk verleende. Zo ging er een tijdje voorbij waarbij ik de caissière regelmatig sprak maar een ontmoeting met haar vriendin nog niet voorbijkwam, maar op een gegeven moment kreeg ik een briefje in mijn handen gedrukt met daar op de naam van haar vriendin en een telefoonnummer. Zo raakte ik in contact met deze dame. Eerst een paar keer SMSen, vervolgens een paar lange telefoongesprekken waarna we afspraken om een keer samen ergens wat te drinken. Helaas bleek deze dame zo’n 10 jaar ouder te zijn dan ik en bovendien in het bezit van twee dochters in de puberleeftijd. En hoewel we nog wel een keer gezellig zijn wezen eten bij mij thuis is het verder nooit wat geworden.
Toch bewaar ik goede herinneringen aan deze gebeurtenis, ik vond het heel bijzonder. Sinds ik echter verhuisd ben doe ik mijn boodschappen bij een andere supermarkt. Daar heb ik echter nog geen favoriete caissière ;-)
07 april, 2006
Vitatas
Het is algemeen bekend dat het muzikantenleven niet altijd even gezond is. Een hoog gehalte aan sex en drugs en rock n roll gecombineerd met een te hoog cholesterolhoudend dieet zorgt ervoor dat menigeen voortijdig onder de groene zoden beland.
Hoewel ik niks tegen sex en rock ‘n roll heb, distantieer ik me van drugsgebruik. Dat is gewoon niet mijn ding. Hoewel volgens sommige alcohol ook onder drugs valt, denk ik daar zelf uiteraard heel anders over.
Ook doe ik niet mee aan het gemiddelde rock ‘n roll dieet wat bestaat uit lauwe friet, opgewarmde Chinees van drie dagen oud (eet meer Chinees, er zijn er genoeg van) en soep uit blik.
Hoewel ik op zijn tijd nog wel kan genieten van een bezoek aan de plaatselijke vetsmelterij voor de broodnodige variatie, geef ik er toch de voorkeur aan om gewoon goed voor mezelf te zorgen en terwijl ik dit stuk schrijf, staat er op het ogenblik dan ook een pan rode kool op het vuur en ligt er een heerlijke kip in de oven.
Sinds ongeveer een maand of zeven heb ik een abonnement op de Vitatas. Iedere week haal ik voor zes en een halve euro een tas gevuld met groente en fruit. Altijd zitten hier recepten bij en dat is wel zo makkelijk. Iedereen weet wel hoe je rode kool moet klaarmaken maar toen ik voor het eerst pastinaken tegenkwam moest ik toch even achter mijn oren krabben. Gelukkig zat er een lekker recept bij. Het voordeel van deze tas is dat je zo gemakkelijk aan je vitaminen komt, je altijd voorzien bent van verse groenten en fruit die een kwaliteit heeft die dat van de plaatselijke supermarkt ver overtreft. Voorwaarde is wel dat je een makkelijke eter bent, je kunt niet zelf aangeven wat er in je tas zit en je komt weleens rare dingen tegen.
Wat te denken van zoete bataten, koolrabi, alfalfa, daikon en romanesco. Dat is nog eens wat anders dan sperziebonen of sla.
Eet smakelijk!
Hoewel ik niks tegen sex en rock ‘n roll heb, distantieer ik me van drugsgebruik. Dat is gewoon niet mijn ding. Hoewel volgens sommige alcohol ook onder drugs valt, denk ik daar zelf uiteraard heel anders over.
Ook doe ik niet mee aan het gemiddelde rock ‘n roll dieet wat bestaat uit lauwe friet, opgewarmde Chinees van drie dagen oud (eet meer Chinees, er zijn er genoeg van) en soep uit blik.
Hoewel ik op zijn tijd nog wel kan genieten van een bezoek aan de plaatselijke vetsmelterij voor de broodnodige variatie, geef ik er toch de voorkeur aan om gewoon goed voor mezelf te zorgen en terwijl ik dit stuk schrijf, staat er op het ogenblik dan ook een pan rode kool op het vuur en ligt er een heerlijke kip in de oven.
Sinds ongeveer een maand of zeven heb ik een abonnement op de Vitatas. Iedere week haal ik voor zes en een halve euro een tas gevuld met groente en fruit. Altijd zitten hier recepten bij en dat is wel zo makkelijk. Iedereen weet wel hoe je rode kool moet klaarmaken maar toen ik voor het eerst pastinaken tegenkwam moest ik toch even achter mijn oren krabben. Gelukkig zat er een lekker recept bij. Het voordeel van deze tas is dat je zo gemakkelijk aan je vitaminen komt, je altijd voorzien bent van verse groenten en fruit die een kwaliteit heeft die dat van de plaatselijke supermarkt ver overtreft. Voorwaarde is wel dat je een makkelijke eter bent, je kunt niet zelf aangeven wat er in je tas zit en je komt weleens rare dingen tegen.
Wat te denken van zoete bataten, koolrabi, alfalfa, daikon en romanesco. Dat is nog eens wat anders dan sperziebonen of sla.
Eet smakelijk!
Bassgear III
In het kader van de band en mijn speurtocht naar een ander geluid heb ik de afgelopen week de nodige speakerkabinetten geprobeerd en beluisterd. Maandagavond heb ik over een 4 x 10 van Peavey gespeeld, deze klonk als een ouwe krant. Daarna heb ik over een 15 inch Electrovoice gespeeld. Dat ging beter. Beide heb ik bespeeld met mijn eigen top.
Gisteren een Koch gehoord met een 15 inch en een 10 inch + tweeter die ik erg goed vond klinken, maar niet echt handelbaar was, versterkt door een Peavey. Daarna een 2 x 10 Ashdown gehoord, eveneens versterkt door de Peavey. Vanavond was het de beurt om een Behringer aan de tand te voelen, een 4 x 10 inch in combinatie met mijn eigen top. Het geluid klonk niet onaardig al heb ik geen voorkeur voor de aluminium speakers. Helaas kon mijn top het niet bolwerken en begon ze later op de avond toch weer stevig te klippen.
Naast nieuwe speakers zal er dus ook een andere versterker moeten komen. Ik heb nog niet alles beluisterd wat er op mijn lijstje staat, maar van wat ik tot nu toe gehoord heb komt de Ashdown het meest in de buurt, al gaf deze wel wat kleuring. Ik heb al een paar keer gehoord dat ik een Ampeg mannetje zou zijn, de bekende rock n roll amps, maar ik heb ook al weer gehoord dat deze gauw over hun nek gaan. Misschien moet ik toch maar eens denken aan Eden / Nemesis of SWR. EBS vind ik wat aan de dure kant, ook hoor ik er verschillende verhalen over. Ik weet nu al wel dat ik een 2x 10 speakerkabinet wil, misschien wel twee. Ik zou ook een 4 x 10 kunnen nemen maar deze vind ik te onhandelbaar. Te groot, te zwaar, past niet in iedere auto. etc.
Ondanks dat ik vanavond toch weer met een klippende versterker te kampen had, heb ik verder weer erg lekker gespeeld. Dit beloofd nog wat als ik straks een set heb die helemaal naar de zin van dit
ba(a)sje is.
De nieuwe snare van Peter met stokjes klonk trouwens erg lekker. Al met al wordt er toch wel behoorlijk geïnvesteerd in deze band. Dankzij Kneiper kent Nederland straks weer een bloeiende economie.
Zal ik een muziekwinkel gaan beginnen?
Gisteren een Koch gehoord met een 15 inch en een 10 inch + tweeter die ik erg goed vond klinken, maar niet echt handelbaar was, versterkt door een Peavey. Daarna een 2 x 10 Ashdown gehoord, eveneens versterkt door de Peavey. Vanavond was het de beurt om een Behringer aan de tand te voelen, een 4 x 10 inch in combinatie met mijn eigen top. Het geluid klonk niet onaardig al heb ik geen voorkeur voor de aluminium speakers. Helaas kon mijn top het niet bolwerken en begon ze later op de avond toch weer stevig te klippen.
Naast nieuwe speakers zal er dus ook een andere versterker moeten komen. Ik heb nog niet alles beluisterd wat er op mijn lijstje staat, maar van wat ik tot nu toe gehoord heb komt de Ashdown het meest in de buurt, al gaf deze wel wat kleuring. Ik heb al een paar keer gehoord dat ik een Ampeg mannetje zou zijn, de bekende rock n roll amps, maar ik heb ook al weer gehoord dat deze gauw over hun nek gaan. Misschien moet ik toch maar eens denken aan Eden / Nemesis of SWR. EBS vind ik wat aan de dure kant, ook hoor ik er verschillende verhalen over. Ik weet nu al wel dat ik een 2x 10 speakerkabinet wil, misschien wel twee. Ik zou ook een 4 x 10 kunnen nemen maar deze vind ik te onhandelbaar. Te groot, te zwaar, past niet in iedere auto. etc.
Ondanks dat ik vanavond toch weer met een klippende versterker te kampen had, heb ik verder weer erg lekker gespeeld. Dit beloofd nog wat als ik straks een set heb die helemaal naar de zin van dit
ba(a)sje is.
De nieuwe snare van Peter met stokjes klonk trouwens erg lekker. Al met al wordt er toch wel behoorlijk geïnvesteerd in deze band. Dankzij Kneiper kent Nederland straks weer een bloeiende economie.
Zal ik een muziekwinkel gaan beginnen?
05 april, 2006
Toys for Boys
Vandaag ben ik voor de baas naar een masterstudio geweest, dit i.v.m. een CD die binnenkort uitkomt op het eigen label. Altijd leuk om even een kijkje in de keuken te nemen bij de grote jongens. Ik mocht een kijkje nemen in de masterstudio en we hebben zitten kletsen over alles wat bij goede opname’s en goed geluid komt kijken. Dit is de echte shit! Toys for boys, zeg maar.
2 x een 21 inch flatscreen met een digitale mengtafel ervoor, compressors, limiters en de bekende line 6 gitaar processor, maar dan wel de 19 inch studiorack. Verder heel veel knopjes, VU meters en een paar zeer goed klinkende monitoren.
Dat is nog eens wat anders als freeware die ik thuis gebruik, en die nooit naar behoren werkt omdat het net te beperkt is of omdat mijn pc te weinig geheugen bevat.
In een hoek staan een paar Fender gitaren alsmede een handgebouwde basgitaar, een Nederlands fabrikaat gebouwd door Patrick Koopman. Een vijfsnaar die zeer robuust aanvoelt, al vind ik de hals wat hoekig en dik.
Tijdens het masteren worden alle lelijke ruisjes, pitjes etc geëlimineerd, zodat er een schoon geluid overblijft. Verder gebeuren er een hoop technische handelingen. Ik heb vandaag de klok wel horen luiden maar ik weet niet prcies waarde klepel van de PMU codes nou hangt, dus laat ik er verder maar niet over uitweiden. Ik mocht u eens verkeerd voorlichten.
Inmiddels ben ik weer thuis, ik ben erg benieuwd hoe de nieuwe CD gaat klinken
2 x een 21 inch flatscreen met een digitale mengtafel ervoor, compressors, limiters en de bekende line 6 gitaar processor, maar dan wel de 19 inch studiorack. Verder heel veel knopjes, VU meters en een paar zeer goed klinkende monitoren.
Dat is nog eens wat anders als freeware die ik thuis gebruik, en die nooit naar behoren werkt omdat het net te beperkt is of omdat mijn pc te weinig geheugen bevat.
In een hoek staan een paar Fender gitaren alsmede een handgebouwde basgitaar, een Nederlands fabrikaat gebouwd door Patrick Koopman. Een vijfsnaar die zeer robuust aanvoelt, al vind ik de hals wat hoekig en dik.
Tijdens het masteren worden alle lelijke ruisjes, pitjes etc geëlimineerd, zodat er een schoon geluid overblijft. Verder gebeuren er een hoop technische handelingen. Ik heb vandaag de klok wel horen luiden maar ik weet niet prcies waarde klepel van de PMU codes nou hangt, dus laat ik er verder maar niet over uitweiden. Ik mocht u eens verkeerd voorlichten.
Inmiddels ben ik weer thuis, ik ben erg benieuwd hoe de nieuwe CD gaat klinken
02 april, 2006
Tijdbom
Vandaag hadden we, met een niet complete bezetting, een extra repetitie met Kneiper. Helaas bleek dat we s'avonds pas terecht konden in de oefenruimte, dus bedachten Peter Toets, Peter met de Stokken en ik om Wijk aan Zee te vereren met een bezoek. Na een korte strandwandeling van zeker 50 meter (25 meter heen, 25 meter terug) bleek de Instuif helaas nog gesloten te zijn dus werd er uitgeweken naar een ander terras om daar in de zon en de wind te genieten van een kostelijk gerstenatje. We hebben lekker zitten kletsen in de zon en om een uur of zes werd besloten om wat te gaan eten.
Unananiem werdt er gekozen voor een wel zeer internationaal gerecht;
Turks brood met die Israëlische vleesspecialiteit met die saus waar je je partner zo'n plezier meedoet, uiteraard begeleid door wederom een kostelijk gerstenatje.
Tijdens het diner werd besloten dat ik vanavond eens alle effectpedalen mee zou nemen. We waren toch niet compleet dus dit gaf wat ruimte vanavond.
Na even langs mijn huis gereden te zijn om de nodige zooi in te laden werdt koers gezet richting Wormerveer. Daar aangekomen bleek de basversterker die normaal zijn werk doet vandaag geen zin te hebben, dus werd er ingeprikt op een keybord versterker. Basversterking wordt een serieus probleem maar ik heb gezien dat er nog een 4 x 10 Behringer basbox staat, deze ga ik a.s. donderdag koppelen aan mijn Warwick top.
Vrolijk werd er deze avond op los gegaan, al werden de zangeres en de slaggitarist af en toe wel behoorlijk gemist, al kan Peter toets een behoorlijke stem opzetten en is hij erg goed met het imiteren van een gitaar op zijn toetsenbord.
Tijdens het afruimen viel de opmerking dat mijn losse effecten zooi wel wat weg had van een tijdbom en naarstig werd gezocht naar het door te knippen draadje. Gelukkig hebben ze het niet gevonden, anders kon ik nu geen herrie meer produceren.
Ik heb zojuist deze tijdbom weer in mijn studio geplaatst, deze grenst aan mijn slaapkamer. Ik hoop niet dat dit dus mijn laatste stukje wordt, want dat zou zonde zijn van de mooie muur die ik laatst presenteerde....
tik tak tik tak tik tak
01 april, 2006
Gadgets II
Hier eeen rugzak met ingebouwde zonnepanelen voor het opbergen en opladen van mobiele gadgets zoals je iPod en GSM en een ingebouwde Bluetooth module waarmee je je GSM en iPod kunt koppelen en die ervoor zorgt dat de muziek pauzeert als er een telefoongesprek binnenkomt.
Tijdens het bellen of muziek luisteren kunnen de iPod en GSM opgeborgen blijven in het waterdichte compartiment van de rugzak. De Bluetooth module ondersteunt namenlijk ook stemherkenning en in de schouderriem van de Entertainment Backpack zitten sensors waarmee je je iPod kunt bedienen.
Daarnaast schijnt er nu ook al een rugzak te zijn die zelf stroom opwekt door gebruikt te mak van bewegingsenergie. Altijd handig in gebieden waar nooit de zon schijnt.
De rugzak bestaat uit een vastzittend frame en een vrijop en neer bewegende bepakking. De beweging die tijdens het lopen tussen beide delen ontstaat, wekt elektrische stroom op. Hoe zwaarder de rugzak en hoe hoger het looptempo, hoe hoger het vermogen. Met een rugzak van 38 kilo wordt bij een snelheid van 6,5 km per uur 7,5 watt opgewekt.
Het wachten is nu op de eerste rugzak met afstandbediening, die naast je meerijdt zonder dat je hem om je schouders hebt hangen. Uiteraard uitgerust met sensoren zodat hij netjes naast je meerijdt als een soort van hondje. Een soort van walking of riding pack.
Abonneren op:
Posts (Atom)
