Langste woord

Iedereen weet toch dat het langste woord in het woordenboek elastiek is.

Mattheus Passion

Harry ligt al weer ruim een week in zijn kist en zal daar niet uitkomen voor 12 april. Dat wil niet zeggen dat er in die tussen liggende periode niet gewerkt wordt.

Naast kantoorwerk wat aardig op liep moest er ook nog even aan de volgende tour gewerkt worden. Woensdag 4 april gaat hij voor de zesde keer in op rij langs de diverse theaters. De Mattheus Passion van Egon Kracht & The Troupe.
Uiteraard ga ik mee, er moet iemand een oogje in het zeil houden ;-)

Wie weet zie ik u dus binnenkort?

04 apr '07 20.15 Mattheus Passion Grote Kerk Beverwijk 0251-244303
06 apr '07 20.15 Mattheus Passion Westlandtheater De Naald Naaldwijk 0174-636900
07 apr '07 20.00 Mattheus Passion Theater De Kolk Assen 0592-313330
08 apr '07 20.15 Mattheus Passion Theater De Stoep Spijkenisse 0181-652200
09 apr '07 15.00 Mattheus Passion Theater De Bussel Oosterhout 0162-428600

Pensioengat

Volgens een pensioenverzekeraar zie ik er over 30 jaar zo uit. Ik ben dan 64 en nog lang niet toe aan pensioen. Op het ogenblik is mijn pensioengat groter als het gat in de hand van de gemiddelde Nederlandse vrouw.

Zou ik daarom over 30 jaar nog steeds dezelfde bril dragen?

CD opnames III

Zaterdag om 09.00 begint het avontuur. Bro is keurig op tijd en we beginnen te bouwen. Eerst de bas aangesloten, first things first. “The Black Pearl” pluggen we in de Ampeg en via een DI naar een Fatman buizencompressor. De BASis staat. Dan de drums, hier moet heel veel compressie op en ook een gate is nodig om de boel in bedwang te houden. Een slag op de toms en alles trilt mee maar een paar dempers gemaakt van podiumtape doen wonderen. Zo prikken we verder en tegen 11.00 beginnen de eerste opnames. Het is erg vreemd om te spelen met een koptelefoon op. Ik moet erg zoeken naar een geluid wat goed doorkomt wil ik niet wegvallen in de mix. Met veel mid rond de 750 Hz kom ik aardig door al krijg ik zo wel veel knor op mijn bas, dat zullen we later in de eindmix recht moeten trekken. De eerste drie nummers gaan niet echt hard maar in de namiddag begint het te vlotten en tegen vijven zijn we klaar met de nummers.
Ik vond het erg confronterend om mezelf terug te horen, het is net of je onder een microscoop wordt gelegd en je hoort ieder minuscuul dingetje behoorlijk uitvergroot. Terwijl de rest van de bandleden richting huis gaan zoeken Eric en ik een restaurantje op.



Tegen 19.30 zijn we weer terug in de studio. We drinken koffie en dan komt het moeilijke deel, voor mij althans. Het inspelen van contrabas. We zoeken een goede plek en hangen een mic in de kam. Nog een laatste stembeurt en dan gaat de koptelefoon weer op. Here we go.
Eerste track is niks
Tweede track begint goed, tot ik hem helemaal kwijt raak en moet stoppen.
Inmiddels beginnen mijn handen te protesteren.
De derde track gaat goed en ik ben erg tevreden met het eindresultaat. Een klein schoonheidsfoutje werken we in de mix wel weg.
We beginnen vast met afmixen en komen er achter dat je een basdrum erg mooi kan kleuren door hem te mixen door een amp modeling te gebruiken, iets wat je normaal toepast bij bas en/of gitaar. Verder mixen we wat gitaarpartijen waarbij we een kleine vertraging inbouwen. De linkerspeaker direct en de rechter speaker een fractie later geeft een mooi vol geluid, zeker met de juiste galm erover. We halen wat piepjes weg en gaan naar huis.

De volgende dag is het tijd voor de zang. Alle nummers worden opnieuw ingezongen en er wordt een elektrische gitaarpartij vervangen door een akoestische gitaarpartij. Verder wordt er bij één nummer tamboerijn toegevoegd.

Nu alles vastgelegd is breken we af. De komende weken gaat alles gemixed worden. Ook moeten we nog nadenken over CD boekje e.d.

Beschaving

Eskimo's die warme huizen krijgen en moeten werken om een ijskast te kunnen betalen.

CD opnames II

Vannacht moet ik het zonder haar stellen en ik mis haar nu al. Ze heeft er zin in. In de olie en voorzien van verse strings Is ze er helemaal klaar voor.
Smachtend staat ze te wachten totdat ze zaterdag mag laten horen waar ze zo goed is. Het produceren wat een waanzinnig laag waarbij bassen als heipalen de studio ingeknald zullen gaan worden. Het was een behoorlijk volksverhuizing vandaag. Niet alleen “The Black Pearl” ging richting studio, ook de Ampeg en de contrabas gingen mee. Staat ze vanavond niet alleen.
En omdat zij er nu toch niet is geeft het mij een excuus om eens naar een ander om te kijken. Marloes en de fretloze bas vechten nu al om mijn onverdeelde aandacht. Moeilijk kiezen, vooral omdat de Ampeg ook mee verhuisd is en het wel erg lastig wordt om een elektrische bas akoestisch te bespelen. Dan toch maar de Prinses, daar zit nog iets achter wat op een klankkast lijkt. Of zal ik me vingers rust geven om me zo optimaal te prepareren voor de CD opnames van dit weekend?
Ik kan ook mijn oude Warwick versterker weer eens afstoffen. Lang niet zo goed als Ampeg maar voor thuisgebruik zal ze wel voorzien.

Eigenlijk heb je nooit genoeg bassen en versterkers. Het wordt tijd voor een basscruise met een dik gevulde portemonnee. Helaas, de bodem van mijn portemonnee is in zicht. Zoals wel vaker het geval is hou ik aan het eind van mijn salaris een stukje maand over.

Middelbeers - Heeze

Altijd als ik mijn rugzak inpak word ik overvallen door een gevoel van vrijheid, dus terwijl ik vrijdagavond een slaapzak, kussen en andere zooi in een backpack sta te trappen voel ik me van binnen alweer blij worden. Ik start zaterdag in Middelbeers en om Middelbeers te bereiken zal ik aardig wat keren moeten overstappen om deze plaats te bereiken, iets wat bijdraagt aan mijn gevoel om een verre reis te maken. De stukken die gelopen gaan worden maken deel uit van het Pelgrimspad, wat via Visé naar Nice gaat en als eindbestemming Santiago de Compostela heeft. Zover zal het niet komen dit weekend want het is de bedoeling om zondag in Heeze te eindigen om daar de trein naar huis te pakken.

Ik reis via Amsterdam, Den Bosch en Tilburg om vanuit Tilburg het laatste stuk met de bus af te leggen. Dat wordt dus ontbijten in de trein. Vanaf Utrecht krijg ik gezelschap van een paar mede-Weekendhikers die ook meegaan dit weekend en al reizend verdwijnt de afstand als sneeuw voor de zon. In Tilburg lopen we nog een paar medereisgenoten tegen het lijf en het lijkt een beetje op een schoolreisje als we met zijn allen de bus “enteren”. Wel jammer dat we alleen de lolly’s vergeten zijn.

Vanaf Middelbeers gaat er dan uiteindelijk gelopen worden, het zal eens tijd worden. Ik ben dan al zo’n 3,5 uur onderweg en ik heb, behoudens het overstappen de tijd gedood met het lezen, ontbijten en slap ouwehoeren terwijl ik op mijn dikke steeds verder uitdijende reet heb gezeten. Die activiteiten kan ik ook ontplooien tijdens het lopen, behalve lezen dan. Dat gaat wat moeilijk. Kaartlezen gaat dan weer wel al lopend maar daar hoef ik dit keer niet voor te zorgen. Dus loop ik lekker te filosoferen over dubbelloops jachtgeweren die ik niet mee hoefde te nemen ondanks het woeste Brabantse Kempenland. Het is ook niet passen om tijdens een pelgrimage te lopen zwaaien met een dubbelloops jachtgeweer. Het is juist de bedoeling om tijdens een pelgrimstocht stap voor stap dichter bij jezelf te komen, zo word mij althans verteld. Niet dat ik daar een boodschap aan heb. Ik heb juist het gevoel bij iedere stap verder van huis te gaan hetgeen alleen maar bij draagt aan de feestvreugde.
We komen uit in Vessem waar we een lange koffiestop houden in de Jacobshoeve. Ze dragen pelgrims hier een warm hart toe, getuige de spotprijs van 50 cent voor een kop koffie.
Het duurt even voor we verder kunnen, een aantal personen heeft de onstuimige aandrang om te gaan winkelen in de nabij gelegen kringloopwinkel. Samen met een paar anderen wacht ik buiten onder het geven van luidkeels commentaar wat er op neer komt dat mannen gewoon niet van winkelen houden.

Nadat we al bijna bang waren om hier te moeten overnachten kunnen we gelukkig verder richting Knegsel, alwaar we onze tweede stop maken van de dag. Het is Sint Patricksday dus een Irish Coffee vind ik wel zo toepasselijk, uiteraard met de befaamde appeltaart. We lopen uiteindelijk verder om tenslotte in Eersel aan te komen, alwaar de kampeerboerderij zich bevind. We zijn de enige gasten deze nacht en in deze ruimte kun je best een feestje bouwen. Na een korte douche, best lastig douchen als je met één hand de douchekop moet vasthouden en met je andere hand je machtig torso staat in te zepen waarbij je ervoor moet waken om je schone undy niet gelijk te doen verzuipen, gaan we richting dorp. We komen via wat zoekwerk terecht bij het Mastebolleke, wat zoveel betekent als de kleinste maat denneappel/ dennenappel. Denneappel of dennenappel, koken kunnen ze hier wel en met een goed gevoel maak ik me op voor de terugtocht. Terug in het huisje stel ik voor om er een zesde klas (groep 8 voor de jeugdige lezertjes, wat doen jullie hier eigenlijk?) schoolfeest van te maken. De muziek valt in goede aarde, helaas is er niemand die wil slijpen dan wel schuifelen, dat was wel anders toen ik in de zesde klas zat en meisjes in de rij stonden om te schuifelen dan wel slijpen met mij. Het is 01.15 uur als we naar bed gaan, niet dat we dan gaan slapen al hoewel er in tegenstelling tot schoolreisjes en schoolfeesten weinig gekeet wordt. Eerst is er nog het ritueel van handen wassen, tanden poetsen etc. Één van mijn kamergenoten maakt het wel erg bont. Ik heb geen idee wat hij aan het doen is maar voor het licht eens uit is zijn we drie kwartier verder. Eindelijk, slapen, denk je dan. Forget it!, de één snurkt en de ander pruttelt waardoor de derde, zijnde ik, wat lig te woelen en te draaien in mijn slaapzak.
Op de gang klinken om 05.00 nog wat mysterieuze telefoontjes, raar tijdstip om stiekeme dates te maken op de gang van de kampeerboerderij maar ook dat hoort bij een schoolkamp.
Toch weet ik voldoende slaap te vatten, redelijk fit sta ik de volgende morgen wederom capriolen uit te halen onder de douche, omdat ik nog steeds met één hand de douchekop moet vasthouden en met de andere hand mijn machtig torso sta in te zepen waarbij ik ervoor moet waken om mijn schone undy niet gelijk te doen verzuipen. Je zou toch denken dat ze die douche wel hadden kunnen repareren in één nacht.

Het regent als we het huisje verlaten maar gelukkig valt het meeste er naast zodat we niet al te nat worden. Als we even onderweg zijn klaart het gelukkig op en de heerlijk geurende bossen (bossen ruiken heerlijk net na een regenbui) zorgen voor mooie plaatjes en modderige paden en bagger aan mijn poten. We komen langs de Dommel en we fantaseren dat daar een bepaald biermerk vandaan komt. Daarom is Dommelsch dus niet te zuipen, het is gewoon slootwater. Wel staat er een mooie watermolen die de energie opwekt voor het naastgelegen pand.
We moeten nog zo’n vijf kilometer als het stevig begint te hagelen, blijkbaar zijn de Goden niet zo gediend van een paar surrogaatpelgrims die niet door willen lopen naar Santiago de Compostela maar het bij Heeze voor gezien houden. Op het station gaan we ieder ons weegs. Op vertoon van het boekenweekgeschenk mag ik gratis reizen vandaag als vond ik het boek wat ik kocht om het boekenweekgeschenk te krijgen boeiender.

“Komt een vrouw bij de dokter”, geschreven door Kluun heb ik dan ook uitgelezen na een heen- en terugreis. Bij elkaar zo’n 6 uur waarvan ik ook nog 2 uur heb zitten ouwehoeren met wat mede-Weekendhikers.

Rage against the machine

FUCK YOU, I WON'T DO WHAT YOU TELL ME!

Vreemde vogel

Vreemde vogel gearresteerd na chatsessie met jonge kinderen.

the last but one supper

Geen bijzondere prestatie

Net als vrouwen kunnen mannen wel degelijk verschillende dingen tegelijk doen.

Het grote verschil tussen mannen en vrouwen is echter dat mannen het geen bijzondere prestatie vinden om verschillende dingen tegelijk te doen.

CD opnames I

Zoals ik al eerder schreef gaan we binnenkort CD opnames maken met Kneiper. Leuke tijden breken aan. Al weken zijn we ermee bezig. Nieuwe nummers laten we even liggen tot na de opnames. Eerst de CD, daarna verder. Inmiddels heb ik een priklijst gemaakt. Welke nummers, de volgorde van opnemen, wie waar een solo heeft, bijzonderheden etc etc…
Eric zal zijn handen vol hebben op het weekend van 24 en 25 maart.
Ik ga bijna alles inspelen op mijn inmiddels vertrouwde Ampeg amp, maar dan zonder cabinetten eronder. We pakken de DI en gebruiken hoofdtelefoons als monitor, zo reduceer je overspraak tot een minimum. Op één nummer na zal ik alles inspelen op mijn geliefde “The Black Pearl”.
Dat andere nummer ga ik niet doen op Marloes of op mijn fretloze bas en ook de Prinses mag thuis blijven.
Ik heb besloten om één nummer in te spelen op mijn contrabas. Uiteraard gaat dat via close miking.
Een nummer inspelen op contrabas, dat vind ik nou echt stoer en zal voor mij een geheel nieuwe ervaring zijn. Een jaar of zes geleden speelde ik al mee op twee verschillende CD’s van een bigband waar ik destijds in zat, toen was ik nog slechts te horen op basgitaar.

Straks dus ook op contrabas, STOER!!!!

Harry in Eindhoven

Hoewel ik eerder goede ervaringen had met stad Eindhoven
heb ik gisteren de minder prettige kanten van deze stad mogen ervaren. Het theater is er één van het soort “over de top”. Het kan te gek ook. Het theater heeft meer loading docks als het gemiddelde distributie centrum van een grote supermarktketen, ondergronds 40 kleedkamers die gemiddeld ruimte bieden aan 20 personen, wat voor productie wil je in hemelsnaam neerzetten dat je voor 800 man kleedkamers nodig hebt? En overal ontbreekt een fatsoenlijke bewegwijzering zodat je behoorlijk moet zoeken voor je het juiste podium hebt. Wat is in hemelsnaam het nut van dit soort massapakhuizen?
Vaak is het een erfenis van een al te ijverige wethouder met een groot ego die in zijn gemeente een prestigeus gebouw wil neerzetten alvorens hij weg gepromoveerd (lees opdondert). wordt naar een grote stad. Zo hal kost ettelijke miljoenen, bedragen van 70 miljoen zijn niet ongewoon in deze branche, helaas is er nooit geld voor een fatsoenlijke PR en vinden ze theater producties altijd te duur zodat er overal op beknibbeld wordt. Ieder kopje koffie wordt in rekening gebracht en dan nog lopen ze te klagen dat een productie zoveel geld moet kosten. Gevolg, een “prachtig” gebouw, als je tenminste van wansmaak houdt, en lege zalen. Al is zaal dan weer een groot woord. Het geheel heeft nog het meest weg van een fabriekshal, iets waar ze in Eindhoven wel weg mee weten en heet dan ook toepasselijk Philipszaal. Het geheel heeft nog het meest weg van een kruising tussen een voetbalstadion en een congrescentrum.

De zaal is matig gevuld vanavond en ik heb een baaldag vandaag. Het theater is ruk, de merchandise is door de hele vrachtwagen geslingerd en tijdens een zoektocht door de 40 kleedkamers ( U heeft kleedkamer 2, A4) verdwaal ik hopeloos door het gebouw. Gelukkig ben ik niet de enige maar een plattegrond had hier niet misstaan. Een tochtje van de backstage naar de foyer, waar ik sta met een merchandise stand duurt ongeveer een half uur en dan had ik nog mazzel dat ik in één keer goed liep.
Terug naar huis komen we erachter dat Eindhoven toch wel erg ver van de beschaafde wereld af ligt, we doen er 1,5 uur over om weer naar huis te komen. Valt er dan helemaal niks positiefs te melden over deze zaterdag? Jawel,

A: De dag is voorbij en we mogen naar huis.
B: Het Thaise restaurant waar we vanavond gegeten hebben was top, tijd voor de beste man om naar het westen te verhuizen

De première van Harry

Gouda, stad van stroopwafels, kaarsen en kaas en sinds maandag ook de stad van een succesvolle première van Harry.
Het is 10.00 als mijn telefoon rinkelt en de bassnaren zich melden, hello, moet ik nog wat meenemen? Vanaf de ontbijttafel dirigeer ik het één en ander en als ik onderweg ben melden de toetsen zich: Moet ik nog wat vroeger komen vandaag i.v.m. de première?
Zo gaat het de hele dag door en terwijl we aan het bouwen zijn rinkelt mijn telefoon nog een aantal keer. Gelukkig weet ik alles in goede banen te leiden al zijn er altijd wel een paar “kun jij dit nog ff regelen?”te bespeuren. Zo loop ik op maandag te zoeken naar een winkel in draad en garen (een chique benaming voor een naaiwinkel) om zwart touw te zoeken, verwijs ik voor de laatste kaarten door naar het impresariaat en hang wat vlaggen en andere attributen in.

Tegen 17.30 verzamelen we ons naar de artiestenfoyer alwaar een buffet voor ons klaarstaat. De stamppot lijkt regelrecht uit de gaarkeukens te komen en is niet echt geweldig, maar het vult wel als een baksteen.
Quasi nonchalant doet een trompettist een dutje en tijdens de laatste soundcheck is hij ineens verdwenen, gelukkig is hij gauw op te sporen en de laatste klanken klinken voor de show los barst. Terwijl de zaal nu vol loopt met zo’n 500 man en 2 kabouters op rij 9 heerst er in de kleedkamers onder het podium nu toch een wat zenuwachtige spanning.
Even voor achten geef ik ze vijf minuten en lopen ze met me mee naar boven, ze krijgen een aanvang en de show barst los.

Hoe de show er uit ziet verklap ik niet, u moet vooral zelf komen kijken maar het dak gaat er vanaf deze avond. Na afloop heffen we het glas en pakken de show weer in de kisten terwijl onderwijl de muikanten de trap af dalen op weg naar de foyer. Tegen 23.30 melden wij ons ook in de foyer. Harry zit weer in de vrachtwagen, zaterdag wacht Eindhoven op een kennismaking met Harry.

Brrr, koud water

Onderzoek heeft uitgewezen dat het buitenwater om deze tijd van het jaar nog verre van aangenaam is. Tijdens de grote voorjaarsbeurt van de tuin, als de natuur te warm is voor de tijd van het jaar ga ik daar in mee en snoei de tuin een maand eerder als gebruikelijk, had ik ook wat onderhoudswerk aan de tuinvijver. Brrr, de temperatuur mag dan wel warm zijn voor de tijd van het jaar, de temperatuur van het vijverwater trekt zich daar niet van aan. Er zaten nog net geen pinquins aan de rand van de vijver maar het water was me toch koud. Even dacht ik dat ik wat ijsbergen zag ronddobberen die mogelijk afgeweken is van zijn koers vanuit de noordpool maar het bleek wat wit uitgeslagen blad te zijn.

Het was wel hoognodig dat ik wat deed in de tuin want de rozen begonnen te verwilderen en ook het onkruid tierde welig. Omdat ik toch bezig was heb ik gelijk maar de nodige mossen tussen de tegels verwijderd.
Ineens valt na het snoeien op dat 45 vierkante meter nog best een knap stuk is, vooral als de paden niet meer overwoekert worden door mossen, bladafval en uitlopers van verschillende planten.

Het staat er weer keurig bij.

Levende vlaggenstok

Gisteren werd Harry weer tevoorschijn getoverd toen we ons richting Den Bosch begaven, Omdat we iets aan de vroege kant zijn besluiten we eerst nog even een snel broodje te scoren in de stad, al is snel hier niet echt van toepassing. De bediening is beeldschoon, heeft ogen om in te verdrinken een glimlach die het servies bijna doet breken maar is zo langzaam als dikke stront tegen de berg op in de winter met tegenwind. Kortom, het schiet niet echt op. Terug naar het theater zijn we getuige hoe de stad een paar weken terug geleden moet hebben onder het schrikbewind van de Oeteldonkers, ook wel bekend als carnaval. Verwaaide confetti ligt nog overal, je zou toch denken dat ze hun zooi wat beter zouden opruimen want voor de rest is Den Bosch zonder twijfel een prachtige stad. Terug in het theater beginnen we te lossen en hangen de benodigde decorstukken in. Omdat dit theater geen trekkenwand heeft mag ik vanavond weer dienst doen als levende vlaggenstok.

In het donker kom ik op en het enige wat van mij zichtbaar is zijn mijn schoenen en de beroemde rooie muts. Het zijn de schoenen die mij later de das om zullen doen want terwijl ik in de pauze de “Marketing and Merchandise” beman wordt ik herkend aan..jawel mijn schoenen. Waar vrouwen al niet op letten.
Na de pauze zwaai ik met een ander doek maar voordat ik dat doe marcheer in het podium op met een opgerold doek als geweer over mijn schouder hetgeen doet denken aan de militaire tak van het kabouterfront.
Voorlopig ben ik uitgespeeld met deze act, de meeste theaters die nu volgen hebben een trekkenwand. Alleen als we op 19 mei in De Regentes te Den Haag spelen zal ik deze truc nog één maal uit moeten voeren.

Harry ligt inmiddels weer in zijn flightcase te wachten op de première die maandag zal plaatsvinden, misschien moet ik voor die tijd toch mijn schoenen maar even poetsen.

Vaktaal

Tik - tik - tik - tik
toeng doeng de doeng doeng doeng.
Kun je daar niet tada tada tadada ta doen?
Huh, tada tada tada tada?
Nee, tada tada tadada!
Zo,
ja, das wel mooi.
Dan kom ik daar ik op de break.
Yeah right.
Wat vinden jullie mooier
dsjing dsjing dsjing.
of een paar vette splashes?
dsjing dsjing dsjing had ik gisteren nog bij de Chinees, zonder sambal.
en die vette splashes?
Doe mij die maar
Gatver, MC Donalds.
Mag de hond ook een plakje worst?
Nee nu ben je te vroeg.
das weer te laat.
En dan kom jij daar met een dikke groaaaaaaar
Vergeet die dikke groaaaaaaar maar ff, die komt later wel.
Iedereen woont in die straat tegenwoordig.
Stond dat nou in Es?
Nee, in F#
vies?
shrieeeeeeeeeeeekkkkkkkk!!
Auw, ik dacht dat we klaar waren, begint de laptop te protesteren.
Ik had net mijn oordopjes uit.

Kortom, eind van deze maand hebben we CD opname's. We hebben nog ff om de puntjes op de i te zetten.

Speciaal voor de luie lezer...