Ontzet

Op het moment van schrijven ben ik ontzet en tolt mijn hoofd nog na. Figuurlijk dan, letterlijk valt het wel mee, geloof ik.

Ik heb vanavond met een paar mensen van Weekendhike het Leidens ontzet gevierd, een klein groepje, maar wel gevaarlijk gezellig. Al had het wat voeten in aarde om vandaag in Leiden te geraken. Liggen er geen blaadjes op de rails, dan verzint de NS wel om op last van de politie geen treinen te laten rijden tussen Haarlem en Leiden. Ik moest reizen via Amsterdam Sloterdijk. Nu had ik een half uur extra reistijd genomen om in Leiden te genieten van een maaltje hutspot maar dat ging dus mooi niet door. Net op tijd was ik bij de groep Weekendhikers die onder leiding van Woopi Leiden onveilig zouden maken.

Dat onveilig maken is aardig gelukt. Zo ben ik voor het eerst van mijn leven in een soort bungee jump geweest. Janneke vroeg: wie gaat er met me mee, Ik, hoorde ik mezelf zeggen. We stapten in een kooi aan twee grote elastieken waar je stevig in vastgesnoerd wordt waarna je met een vaart waar een F16 niet tegen op kan de lucht in geschoten waarna je nog tig keer over de kop gaat en tenslotte rustig wiegend naar beneden gaat. Daarna ben ik met Woopi nog in een soort van spin geweest. Eerlijk gezegd vond ik die erger dan de bungee jump, of zou het de combinatie zijn geweest?

Daarna werd het de hoogste tijd om eens wat aan het knorrende gevoel in mijn maag te doen. Geen hutspot, maar wel het bekende kermis voer zoals een hamburger, oliebol, loempia en een plaatselijke snack van banaan met slagroom, dacht eerst dat het iets te maken zou hebben met één of andere vage bar maar het viel mee. Alles lekker doorgespoeld met een biertje want het was tenslotte kermis. Ondertussen liepen we over een soort van braderie en ja hoor, met drie dames in de groep ben je dan de pineut. Dat werd tassen uitzoeken. Ron en ik wachten wel even. Zijn we er toch weer ingetrapt.
Daarna zijn we nog wat bandjes wezen luisteren. Ik kreeg gelijk zin om zelf het podium op te springen maar ik moet nog even wachten, volgende week zondag mag ik weer. Tenslotte zijn we via een mensen massa weer terug gelopen naar het station.

Gelukkig reden er weer treinen tussen Leiden en Haarlem en terwijl mijn hoofd nog natold van alle gebeurtenissen luister ik tevreden naar de muziek uit mijn MP3 speler. “A town called Malice” van the Jam, in gedachte verbaster ik het tot “A town called Leiden”, en ik moet mezelf inhouden om het niet luidkeels mee te bleren in de trein.
Leiden is in ieder geval een leuke stad die ik graag nog eens beter wil leren kennen.