Donkey Shot

Van de week stond er in de Volkskrant een column van Frederique Spigt. Het ging over het fenomeen jongerencentrum, een plek waar je met andere vrijwilligers bier tapte en de vloer aanveegde. In mijn geval maakte ik, in Donkey Shot er voor het eerst kennis met het fenomeen licht en geluid verzorgen voor, tijdens en na concerten en ik zag er legendarische bands spelen. Sjako, The Tröckener Kecks, Donor en wat me in die tijd als angry young man erg aansprak, veel metal bands en blues bands. Niet zelden verliet ik enigszins onvast op koers maar zeer gelukzalig het pand terwijl de zon weer op kwam, met recht had de band van die avond de sterren van de hemel gespeeld.
Het had wel iets, gevestigd in een oude school met beneden het podium en de bar en boven de kantoren, het eetcafe en een oefenruimte
Daarnaast begon men op een gegeven moment met het programmeren van hardcore, iets wat ik alleen maar kon van die videobanden met sterretjes erop ;-)
Videobanden ja, we hebben het hier wel over de beginjaren negentig. Hardcore, gabber, weet ik hoe het heette. Het was totaal niet mijn ding. Een hoop herrie uit een doosje vond ik het maar, en dat vind ik nog steeds. Het enige wat leuk was waren de lichtshows, en de aanwezige dames gekleed in zo min mogelijk. Waren ze eigenlijk wel gekleed? Toch kon het me muzikaal totaal niet bekoren en nadat er steeds minder bandjes werden geprogrammeerd haakte ik een beetje af. Ik sloeg mijn vleugels uit, wou zelf op een podium staan, hetgeen geschiedde. Mijn allereerste optreden ooit was in datzelfde poppodium. Inmiddels zijn we ruim tien jaar verder, vorig jaar ben ik er nog eens geweest. Het was er behoorlijk veranderd. Na jaren rock-‘n-roll was de zaak flink verbouwd. Veel glas, een aparte bar, betalen kon alleen met muntjes en het zag er allemaal erg gelikt uit, een beetje te gelikt naar mijn smaak.
Blijkbaar heeft het niet mogen baten, op het ogenblik zijn ze gesloten omdat het geld op is. Nu zit je met een prachtig podium wat gesloten is omdat ze geen bands meer kunnen betalen. De logica ontgaat me. Wat was er toch mis met het oude pand waar zoveel sfeer in zat. Geen wonder dat het publiek wegblijft als er beveiliging bij de deur staat en je maar beperkt geluid mag produceren. Vanwege omwonenden? Waar dan? Er staat een kerk tegenover en behoudens de nachtmis op kerstavond zijn die dingen bij mij weten gesloten na 19.00 uur s’avonds. Gemiste kans derhalve. Als je tegenwoordig een goede band wil zien met je of ver reizen, of een DVD opzetten, die hadden we dan weer niet in de jaren negentig.