Koppelen

Volgens Loesje zijn er mensen die bij het woord koppelen aan treinwagons denken. Zelf heb ik daar inmiddels hele andere associaties bij;

Het is een paar jaar geleden dat mijn oog viel op een alleraardigste meisje wat werkzaam was als caissière bij de supermarkt waar ik mijn boodschappen deed. Regelmatig maakte we een gezellig kletspraatje terwijl de rij achter ons dan gestaag groeide. Ook als we elkaar troffen buiten de supermarkt was er altijd wel even een vrolijke zwaai van haar en maakten we soms een babbeltje. Ik vond het een erg leuke dame maar om dat nou zo maar te vertellen…Ondertussen werd het december, ze vertelde me dat op vrijdagavond moest zingen (ze zong in een koor) en nodigde me uit om te komen luisteren die avond. Helaas had ik net die avond afgesproken om uitgebreid Sinterklaas te vieren dus ik kon niet. Enigszins balend dat ik juist op die avond het heerlijke avondje moest hebben ging ik van huis maar al met al werd het toch wel weer een heerlijk avondje. Natuurlijk vond ik het erg leuk dat ze me gevraagd had om te komen luisteren en besloot een paar weken later om haar een kerstkaart te geven.

Dit gebaar kon ze erg waarderen. Een paar dagen later, vlak voor de kerst vertelde ze dat haar man de kaart ook erg leuk vond. Shit happens.
Wel bleef ik gewoon dapper bij haar in de rij staan en regelmatig hadden we korte leuke gesprekjes over van alles en nog wat. Het was een tijd dat boodschappen doen leuk was, iets waar ik normaal een grafhekel aan heb. Na een paar maanden kwam ze ineens met het volgende;

Ze vertelde me dat ze me een leuke jongen vond en mijn hoofd sprong op standje overrijpe aardbei, BOING! Ze begon een beetje te hakkelen en vertelde me dat ze niet wist of ik nog vrijgezel was. Op dat moment begonnen mijn zojuist aangeschafte boodschappen spontaan een eigen leven te leiden en vlogen alle kanten op door de supermarkt. Ik antwoordde dat ik nog vrijgezel was en dacht bij mezelf, maar jij bent toch getrouwd?
Al spoedig bleek zij een vriendin te hebben en ze vond ons wel bij elkaar passen. Ze wou ons graag aan elkaar voorstellen en vroeg mij om toestemming, die ik uiteraard gelijk verleende. Zo ging er een tijdje voorbij waarbij ik de caissière regelmatig sprak maar een ontmoeting met haar vriendin nog niet voorbijkwam, maar op een gegeven moment kreeg ik een briefje in mijn handen gedrukt met daar op de naam van haar vriendin en een telefoonnummer. Zo raakte ik in contact met deze dame. Eerst een paar keer SMSen, vervolgens een paar lange telefoongesprekken waarna we afspraken om een keer samen ergens wat te drinken. Helaas bleek deze dame zo’n 10 jaar ouder te zijn dan ik en bovendien in het bezit van twee dochters in de puberleeftijd. En hoewel we nog wel een keer gezellig zijn wezen eten bij mij thuis is het verder nooit wat geworden.

Toch bewaar ik goede herinneringen aan deze gebeurtenis, ik vond het heel bijzonder. Sinds ik echter verhuisd ben doe ik mijn boodschappen bij een andere supermarkt. Daar heb ik echter nog geen favoriete caissière ;-)