Dagje Rotterdam

Op mijn vierde verjaardag ging ik met mijn moeder naar de kinderboerderij, gisteren werd ik op 34 jarige leeftijd getrakteerd op een dagje dierentuin. Dit keer niet door mijn moeder maar door Gerhard. Diergaarde Blijdorp viert dit jaar zijn 150 jarig bestaan, ik werd gisteren 34. Een mooie gelegenheid om twee jarigen met elkaar in contact te brengen. Dankzij, of ondanks “medewerking” van de NS wisten we Rotterdam te bereiken en na een korte wandeling liepen we de dierentuin binnen. Het was lekker rustig dus we konden overal op ons gemak rondkijken. Hoogtepunt vond ik het bezoek aan het Oceanium, waar we begonnen met een bezoek aan het zo inspirerend klinkende “Bass Rock”.
We zagen hoe een Zeeotter uitgebreid dineerde. Hij zwom op zijn rug en op zijn buik lag een stuk vis wat hij regelmatig oppakte om er een flink stuk van af te happen. Af en toe dook hij naar beneden om daar een nieuw stuk vis te pakken. Verder prachtige koraalriffen gezien, haaien, pijlstaartroggen (strikey!!) en uiteraard de koningspinguïns, er stond een jong tussen van een paar maanden wat nog het meeste weg had van een langgerekt bolletje wol.

Vorig jaar is er een ware babyboom geweest in Blijdorp en we hebben veel jongen bewonderd, zo zijn we op kraamvisite geweest bij o.a. de gorilla’s, dwergnijlpaarden, de leeuwtjes die blijkbaar na al vaderloos zijn zodat ze een moeilijke jeugd tegemoet gaan, de giraffes en heel veel schilpadden.

Tegen vijfen liepen we naar buiten op zoek naar Astrid, het dierentuinbezoek was weliswaar afgelopen maar ze hadden nog een verassing voor mij in petto. Astrid hadden we spoedig gevonden en nadat we bijgepraat hadden in het bekende jazzcafé
Dizzy onder het genot van een witbiertje werd ik meegetroond naar een Pakistaans restaurant.
Zelden heb ik zo lekker gegeten. We konden kiezen uit mild, toeristen heet of heet en volgens G & A kon ik heet makkelijk aan, tenslotte had ik al eens Indiaas bij hun gegeten zonder problemen. De waarheid is dat ik wel wat gewend ben op het gebied van pittig en inderdaad had ik met de scherp gekruide gerechten geen moeite. Wat smaakte het toch heerlijk. Ken je het gevoel van vol te zitten maar toch nog een hapje te willen nemen omdat alles zo lekker smaakt? Eten is zo fijn, het is jammer dat je het niet de hele dag kunt volhouden. Al met al was het dus een echte “Schijt aan Sonja” dag gisteren.

Het was een fantastische dag gisteren en ik heb genoten van de verwennerij. Dankjulliewel!