11 kleine visjes

Mannen met een stropdas heb ik nooit vertrouwd, mannen met een stropdas met daarop Disney figuren moet je met een korreltje zout nemen en mannen met een stropdas met Disney figuren in kerststijl zijn staatsgevaarlijk. Als zo’n figuur dan ook nog een kerstmuts draagt met bel en een figuur heeft waarbij je mij als anorexia patiënt kunt beschouwen is hij dus per definitie verdacht. We moeten immers met zijn allen oplettend zijn tegenwoordig. Hij had zich verder vermomd als conducteur maar het had ook een terrorist kunnen zijn. Je weet het tegenwoordig maar nooit. Gelukkig was de eventuele aanslag die dit treurig-gezellig persoon had willen plegen niet op de trein gericht waar ik in zat want die rolde keurig op tijd Station Leiden binnen, waarna ik de bus nam naar het hectische Zoeterwoude. Langzaam druppelen de andere Weekendhikers binnen terwijl we staan te verkleumen omdat één iemand de bus moest missen en we gekleed waren op hiken, niet op stilstaan vragen we ons af waarom we afgesproken hebben op de meest troosteloze plek op deze aardkloot. Zelfs op Purmerend of Waddinxveen is er koffie ter verkrijgen, maar zo niet op het afspreekpunt in Zoeterwoude. Alle tekenen wijzen erop dat de goden ons slecht gezind zullen zijn vandaag.

Het Hiken bleek vandaag wel wat weg te hebben van de tien kleine visjes die naar zee zwommen, al waren we vandaag eigenlijk met zijn elven. Al na een paar kilometer viel de eerste uit, zij had een hond bij zich en die bleken in het gebied niet toegestaan te zijn. Dat was het eerste visje wat wegzwom. Het tweede visje nam het zwemmen wel erg letterlijk. Toen we rechtsaf een hek over moesten liep hij blindelings rechtdoor en viel voorover in een sloot vol met koeien stront. Hij dacht dat het een asfaltweg was waar wat water op stond, helaas voor hem was het dus een sloot gevuld met een wel zeer kwalijk riekend goedje. Gelukkig was er een boer om de hoek de hem in de stal schoon kon spuiten en voorzien van een droge en schone overal. Daar ging visje twee terwijl visje drie zo vriendelijk was om hem even naar het station te brengen. De overige visje besloten om toch eerst maar op zoek te gaan naar een koffiekopje. Uiteindelijk slaagden we hierin maar het was inmiddels al aardig laat geworden zodat we besloten terug te lopen. Bij de bushalte namen we afscheid van nog eens vier visjes. Twee visje namen daar de fiets, één visje pakte de bus en één visje had daar zijn auto geparkeerd. Met vier visjes besloten we toch nog maar een stukje te lopen naar het Station van Leiden. Via wat drukke wegen kwamen we tenslotte in een nog drukkere winkelstraat. Een Visje ging nog even wat kopen in de stad en twee visjes liepen richting de bussen, als laatste visje bereikte ik het station waarop de trein, ditmaal gelukkig zonder terroristische treurig-gezellige als kerstclown vermomde conducteur.