De wereld lacht

Afgezien van af en toe een klein ongemak als iets onbenulligs als de griep, een snee in mijn vinger of een gescheurde teennagel gaat het goed met me, heel goed.
Hoe het komt weet ik niet, maar als sinds het begin van het jaar zit ik in een soort van golfstroom vol goede gebeurtenissen.
Ik heb een streep gezet onder het verleden, de onzekerheid overboord gezet en besloten er gewoon voor te gaan op het moment dat zich een kans voordoet.
Er is dan ook een hoop gebeurd sinds januari.
Voorheen zei ik altijd dat ik nog wel eens in een bandje zou willen spelen. Ik heb een maand geleden de kans op een presenteerblaadje gekregen en hem met beide handen aangepakt, zonder me af te vragen of ik het wel zou kunnen. Niet afvragen, gewoon doen.
Zoals u wellicht in eerder blogs van mij gelezen heeft zult u begrijpen dat dit me enorm veel oplevert. Het is zo gaaf om te doen. Natuurlijk kost het me energie maar het levert me ook weer heel veel energie op. Bovendien is het een hele goede uitlaatklep voor me.
Zo ben ik nu ook met een soort van opleiding bezig om te ontdekken of ik wellicht aanleg heb voor commerciële vaardigheden. Ik zit er nog midden in en ik kan er nog niet zoveel over vertellen. Wel dat ik er veel leer. Niet alleen over commerciële vaardigheden, maar ook, of misschien wel juist, over communicatieve vaardigheden. Ook een kwestie van gewoon doen. Misschien leidt het straks wel tot een leuke baan.
Al met al doe ik zo een hoop nieuwe ervaringen en indrukken op. Soms geeft me dat het gevoel dat ik er even uit zou willen stappen en er vanaf de zijlijn naar wil kijken. Dat zal niet gaan. De beste spelers staan immers op het veld, en niet aan de zijlijn. Dan maar af en toe wat moe en overdonderd door alle gebeurtenissen.
Ik heb geen idee wat me nog meer te wachten staat dit jaar, en ik wil het ook niet weten. Kom maar op, ik ben er klaar voor.

De wereld lacht me tegemoet en ik lach vrolijk terug.