Daklozenkrant

Voordat ik naar kantoor ga loop ik altijd even langs de postbus, de post halen voor kantoor en passant de Metro meepikken. Ik loop dan door het winkelcentrum heen en als ik de uitgang passeer op weg naar het postkantoor, staat daar regelmatig een man de daklozenkrant te verkopen. Al ruim een jaar passeer ik deze man en staat hij daar in wind en weer zijn daklozenkrant te verkopen. Soms knikken wij elkaar even toe maar tot een gesprek is het nog nooit gekomen. Ik weet dus verder niks van deze man en kan u dus ook niks over deze man vertellen. Toch intrigeert het mij; Wie is deze man en waarom verkoopt hij de daklozenkrant? Ik ga er altijd vanuit dat iemand die de daklozenkrant verkoopt ook wel geen dak zal hebben boven zijn hoofd, en waarschijnlijk zal zijn enige inkomstenbron de daklozenkrant zijn. Ik denk niet dat hij daar rijk van wordt. Toch staat hij juist daar waar alles samenkomt wat hij niet heeft. Hij zal vast geen geld hebben om zomaar even boodschappen te doen en daarbij twijfelen of hij vandaag de zalm of toch maar de biefstuk zal nemen, ook hoeft hij niet naar het postkantoor om de postbus te legen of een kaart te versturen naar een vriend, geliefde of zomaar een familielid.
Deze situatie geeft mij een gevoel van onbehagen;
Op het moment dat er ergens iets gebeurd, een tsunami, hongersnood of een combinatie van beide, heeft iedereen er zijn mond vol van, worden er honderden acties opgezet en geven we gul. Maar bij de eerste de beste dakloze in Beverwijk struikelt mijn geweten.

Het heeft iets bedenkelijks als je wegkijkt en haastig doorloopt, en toch doe ik het iedere keer weer.