Nachtkanotocht

Hoe zachtkens glijdt ons bootje
Daar op het spieg'lend meer,
De riempjes net en proper,
Gaan luchtig op en neêr.
De golfjes kabb'len spelend
Al tegen 't bootje aan,
En ginds zien wij den toren
In groene boschjes staan.

Hoezo zachtkens? Dacht het niet!

In plaats van een wandeltocht stond er op Weekendhike dit maal een nachtkanotocht op het programma. Dit leek me we wat en nadat ik ook nog vervoer voor de terugweg had weten te regelen kon mijn avond / nacht niet meer stuk. Omdat we om 19.45 uur moesten verzamelen op Utrecht C.S. besloot ik vooruit te reizen om daar nog wat te eten, hetgeen uitliep op een vette bek bij de MC Donalds. Het was lang geleden dat ik daar geweest was en toen ik na een half uur weer naar buiten liep wist ik ook weer waarom het zo lang geleden was. Getverderrie jakkiebah.

Nadat we verzameld hadden onder het bekende blauwe bord werd de bus genomen naar het kanoverhuurbedrijf alwaar nog een deel van de groep zat te wachten. Een rondje kennismaken en een korte instructie waar ik nu nog niks van snap werden de boten te water gelaten en gingen we op pad. Samen met Frans belandde ik in een kano en ik werd gebombardeerd tot stuurman, dat was de eerste fout. Moet je niet doen met iemand die regelmatig een scheve schaats rijdt en in staat is om in zeven sloten tegelijk te lopen. Peppi en Kokkie in een kano. Wel gezellig, dat wel, maar het schoot niet echt op. We gingen vooruit, maar we gingen ook van links naar rechts en hebben menige aanvaring gehad met andere kano’s, aangemeerde boten, kades, overhangende bomen en passerende eenden. Zachtjes gleed het bootje zeker niet, regelmatig hebben we geschaterd van het lachen en niet alleen heb ik nu wat spierpijn van het kanoen maar ook pijn in mijn buik van het lachen, wie zij daar dat lachen gezond is? We hielden de moed er goed in en vele zeemansliedjes klonken stemmig op uit onze kelen. Wat dacht u van klassiekers als:”Zie ginds komt de stoomboot”,”Schipper, mag ik overvaren”,”
Schuitje varen, biertje drinken”, Zeeziek” en zeer toepasselijk, de tune van “Das Boot”. Niet dat de kano lek was maar we hebben onderweg de halve gracht van Utrecht in de kano of over ons heen geschept zodat we geen droge graat meer aan onze lijven hadden. Toen we na een uur aanlegden voor een korte pauze konden we zo meedoen aan een Mister wetnight T-shirt contest.

Na deze pauze was het de beurt aan Frans om voor stuurman te spelen, dat deed hij net zo goed, of net zo slecht als ik, afhankelijk van hoe je het bekijkt. Terwijl de meeste kano’s een min of meer rechte lijn volgden speelden wij nog steeds voor botskano, wat een leuke attractie was voor het publiek wat op terrasjes zat aan de Utrechtse grachten, we hadden het hartstikke druk want laten we wel wezen, het valt niet mee om te peddelen en tegelijk te zwaaien naar het leuke publiek. Je hebt immers maar twee handen. Nadat we de grachten verlaten hadden kwamen we terecht in een wel heel donker stuk waarna we eindigden in een ware climax onder allerlei donkere en lage bruggetjes door, waarbij je op moest passen je hoofd niet te stoten. Na eerst de boot op de kant te hebben gehesen en mezelf in droge kleren te hebben gehesen werd het tijd om nog een biertje op te hijsen alvorens we weer huiswaarts gingen.