Al enige tijd zat ik ertegenaan te hikken maar langer uitstel kon echt niet. De verwildering van de Pyracantha Coccinea was mij een doorn in het oog. Huh, de watte? De Pyracantha oftewel vuurdoorn. In het voorjaar gehuld met witte bloemschermen en op dit moment overvloedig drager van oranjegele bessen. Hij was de afgelopen jaren toch wel erg verwilderd en het begon iets weg te krijgen van een ondoordringbaar amazone gebied, weliswaar een grote trekpleister als broedplaats voor o.a. merels, maar helaas begon hij steeds meer tuin in te nemen en drukte hij de schuur bijkans omver.
Dus gehuld als Tarzan (zonder weekmakers) ben ik ten strijde getrokken om het gevecht aan te gaan met de Pyracantha. De eerste slag was duidelijk aan de Pyracantha, wat een hufterige doorns heeft dat ding toch. (Op het moment dat ik dit typ stroomt mijn toetsenbord onder het bloed) Hier moest grof geweld aan te pas komen. Het was duidelijke dat de elektrische heggenschaar niet door de stammen van 4 cm dik zou komen, dit vroeg om drastischere maatregelen. Maar met een telescopische takkenschaar verloor hij dan toch de strijd. 6 dikke doorzagen gaf al een heel ander gezicht. Het scheelde zeker een meter in de hoogte en al het kale hout waar niks meer op groeide was ik gelijk kwijt, nou ja kwijt..
Op het ogenblik zal het nog wel een aantal weken duren voor ik al het snoeiafval heb kunnen afvoeren in de groen bak. Mocht er iemand dus nog wat leuke bloemstukjes willen maken, ik heb nog wat fraaie takken in de aanbieding met oranje bessen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten