Aalsmeer - Aarlanderveen

Zondagmorgen en veel te vroeg gaat de wekker. Oef… wie heeft die nu op zondag zo vroeg gezet? O ja, ikzelf natuurlijk weer. Ik heb het in mijn hoofd gehaald om op deze koude dag met Weekendhike op stap te gaan in de buurt van Aalsmeer. Als ik de kamer binnenloop merk ik tot mijn grote opluchting dat de koffie al loopt, dat werkt goed, een koffiezet apparaat met een tijdklok ertussen, en onder het motto van s’nachts een man, overdag ook een wrak weet ik mezelf onder de douche te manoeuvreren..Het was wel weer laat gisteravond en de wijn was erg lekker maar na een douche en een kort ontbijt ga ik toch op zoek naar een trein. Deze zoektocht slaagt een stuk beter dan mijn zoektocht naar een zelfgebreide lange onderbroek diezelfde morgen, die ik gewoon niet blijk te hebben. Brr, het is toch wel fris buiten.
Keurig om 09.16 uur loopt de trein station Amsterdam Centraal binnen, waarna ik op zoek ga naar bus 172 die mij naar de bloemenveiling van Aalsmeer zal brengen. Ook dit draait uit op een ware zoektocht, het blijkt dat ze de bushalte van de betreffende lijn verplaatst hebben maar na er een korte spurt haal ik het nog net en ontmoet ik in de bus al de eerste mede-Weekendhiker.

Na een rondrit van zo’n 50 minuten komen we terecht bij het afspreekpunt van vandaag waar alle overige mede-Weekendhikers ons al op staan te wachten. Welgemutst gaan we op pad en al spoedig klauteren we over dijkjes. Met recht klauteren, want we maken continu gebruik van speciaal daarvoor geplaatste op- en afstapjes die je over het hek moeten helpen, al komen we er bij het laatste opstapje achter dat dat hek ook gewoon open blijkt te kunnen. Het is heerlijk weer om te wandelen, een strak blauwe lucht en een zonnetje doen vergeten dat er een fris windje staat en als we even later wat uit de wind lopen verdwijnen de meeste mutsen en handschoenen in het daarvoor bestemde handschoenenvakje aan de rugzak. Als we bij het eerste Fort aankomen, wat op de kaart het eerste en enige koffiekopje is, blijkt deze gesloten te zijn. Gelukkig zijn de Weekendhikers goed uitgerust en na een graai in de rugzak vervolgen we onze weg. We lopen nu langs de Amstel met aan de andere kant weilanden en bevroren slootjes. Hier en daar treffen we een schaatser aan, niet op de Amstel, want dat ijs ziet er nog onbetrouwbaar uit, al levert het wel een prachtig gezicht op. Wat opvalt zijn de grote aantallen zwanen die men hier aantreft en groot is de hilariteit als een zwaan een prachtige demonstratie buikschuiven weergeeft en zo een wak in duikt. Even verderop krijgen we een heuse voorstelling te zien van twee ganzen die met een soort van schaatsende beweging een sloot oversteken, het is net Holiday on Ice.

Bij een bruggetje wordt even gepauzeerd en we krijgen een demonstratie van een mobiele telefoon, waar ook foto’s mee gemaakt worden. Tijdens een latere stop krijgen we nogmaals een demonstratie van dit kekke apparaat, verpakt in een soort van roze ovenhandschoen. Het blijkt dat men met dit roze apparaat ook MP3 kan afspelen en de eigenaresse heeft het volgeladen met TV tunes van voornamelijk kinderseries uit mijn jeugd. Barbapappa, Beertje Colargol en de Snorkels passeren de revue, zelf ben ik blij als we weer verder lopen. Het lopen gaat me goed af, al merk ik wel dat het nu toch echt tijd voor wat serieuzere wandelschoenen. De goedkope schoenen die ik nu heb, laten het na drie maanden al behoorlijk afweten. De zolen zijn al aardig versleten en wandelcomfort is dan ook ver te zoeken, ook ben ik er laatst achter gekomen dat ze niet meer waterdicht zijn. Gelukkig heb ik daar vandaag geen last van. Redelijk bijtijds bereiken we de eindbestemming waar onder het genot van warme chocomel met appeltaart nog even nagenoten wordt.