Prinses

Ik heb inmiddels een leuke collectie bassen opgebouwd, voor de kenner noem ik ze even;
Een TCS precision (luistert, en soms luistert ze niet, naar de naam Marloes), een Hohner precison fretless Arbor series, een zwarte Ibanez Soundgear 800 (the black pearl) en de hier afgebeelde Egmond Princess uit 1967.
Over deze prinses valt een hoop te vertellen, er valt überhaupt een hoop te vertellen over Egmond maar dan kunt u beter even op http://home.wanadoo.nl/wimmarkenhof/ kijken.

Vandaag heb ik het over mijn Egmond, mijn prinses. Sinds enkele jaren is zij mijn trotse bezit, mijn onafscheidelijke metgezel en ook dat pokkeding omdat je iedere drie weken alle boutjes vast moet draaien en de elektronica soms wat problemen geeft. Ik heb over deze bas ooit eens de volgende beschrijving gelezen;

De ideale bas voor bij en voor in de open haard.

U zult begrijpen dat ik het met deze omschrijving niet eens ben. Zelf vind ik het meer een rijpere dame die, hoewel haar karakter soms wat opspeelt, maar dat mag als je een rijpere dame bent, mij vaak inspireert tot het spelen van melodieuze baspartijen. Het is een bijzondere gedachte dat er iemand is geweest die haar in 1967 nieuw heeft gekocht en haar als trotse bezitter mee naar huis nam, uiteindelijk is ze via wat omzwervingen bij mij terechtgekomen en mijn liefdevolle vertroetelingen hebben er toe bijgedragen dat ze heden ten dage bij tijd en wijle weer genoeglijk bromt en mooie klanken weergeeft. Kijkt u nog maar eens naar de prachtige rondingen van haar body en haar relatief korte hals, wat uitnodigt tot snelle "walking bass" line.Vandaag had ik weer eens zo'n bui waarin ik even lekker alle remmen los gooi en met wat pedalen kom tot een onverantwoorde maar o zo heerlijke scheur en beuk partij. Helaas liggen oude elektronica en moderne pedalen elkaar niet zo. Op het moment dat ik inplug begint het te piepen en lijkt het op het intro van het nummer "New York City Cops"van The Strokes. Zo hebben ze dat dus gedaan, denk ik nog. En ik scheur er vrolijk op los. Door de korte hals nodigt deze dame echt uit tot bijna gitaarachtig scheurwerk, en daar is op zijn tijd niks mis mee. Op het moment dat ik mijn pedaal in de neutraal stand zet komt de mooie brom er weer en komt er een stoot laag uit mijn versterker die de broekspijpen doet fladderen. HEERLIJK!!! Ik besluit wat op te nemen en draai me om naar de pc, met de prinses nog om mijn nek (welke man kan er nog meer zeggen dat er een prinses om zijn nek hangt?) Op het moment dat ik me omdraai komt er een geknor en gepiep van jewelste uit de versterker. Wat is dit dan weer? vraag ik me af. O ja, Deze elementen (elementen is een duur woord voor een stukje karton omwikkeld met dun koperdraad) zijn niet afgeschermd. Op het moment dat je dan te dicht bij een beeldscherm of een halogeen lamp komt breekt de hel los. Gauw een schakelaar omgezet en de rust daalt weer neer over Beverwijk. Dit maakt haar helaas wat minder geschikt voor live performances maar aangezien ik op het moment toch bandeloos ben, geeft dat geen verdere problemen. Ik heb altijd Marloes en the black pearl nog mocht ik weer in een band willen gaan spelen.