Een goed gesprek

Volgende ingewijden kan ik, "lekker uit mijn nek lullen" en ik zal niet ontkennen dat ik slap ouwehoeren tot een ware kunst verheven heb. Maar op zijn tijd een goed gesprek zal ik niet uit de weg gaan waarbij serieuze onderwerpen als kunst, religie, liefde en politiek (hoe serieus kun je dat laatste nog nemen tegenwoordig?) de revue passeren. Ik vind het heerlijk om op zijn tijd in goed gezelschap van b.v. een goede vriend een stevig gesprek aan te gaan waarbij we de hele wereld verbeteren tussen de kaasplank en het glas wijn. Dat er dan af en toe een glas te veel genuttigd wordt is bijzaak. Veel effect sorteren deze gesprekken niet, als ik de volgende morgen wakker word blijkt er vaak niks veranderd te zijn in de wereld, terwijl je de avond ervoor nog zo'n mooi wereldbeeld had gecreëerd. Daar doe je dan zo je best voor.

De kans is groot dat zulke gesprekken er in de toekomst heel anders uit gaan zien. Volgens een gerennomeerd wetenschappelijk blad zullen wij over een aantal jaren in staat zijn om te communiceren met onze huisdieren. Dan hoef je niet meer naar je psychiater of de kroeg maar je bespreekt je problemen met Bello/Pluto/hoe je hond ook heten mag, woningnood bespreek je met de goudvis die als ervaringsdeskundige optreed omdat hij zelf al jaren in een veel te klein kommetje rond dobbert en je laatste belevenissen op het amoureuze vlak bespreek je met een tortelduif die passant het wasgoed wat in de tuin te drogen hangt onderschijt.

Stank voor dank, zullen we maar zeggen.