Zwitserland

Dit jaar zou het gebeuren. Na in 2004 voor het laatst op vakantie te zijn geweest zou ik dit jaar weer op vakantie gaan. Bleef over wat de bestemming zou worden. Marokko? Kun je niet beter naar Amsterdam gaan dan, hoorde ik iemand zeggen. Nepal, ik spreek geen Nepalees. Zo ging het voort, een heerlijk luxe probleem. Inmiddels is de keuze gevallen op Zwitserland.
Land van Zwitserse kaas fondue, jodelen en strikte bankgeheimen. Eigenlijk moet ik zeggen dat de keuze op mij gevallen is. Een groepje ging heen en de vraag kwam of ik ook meeging. Ik stond wel even met de oren te klapperen en het is maar goed dat u niet kon zien hoe ik er op dat moment bij stond wat u had tot achter in mijn huig kunnen kijken van pure verbazing. Geen smakelijk gezicht als je net gegeten hebt, dat kan ik u verzekeren. Gelukkig duurt het nog even voor we gaan dus ik kan nog het e.e.a regelen. Ik moet een nieuw paspoort want de oude is half opgevreten. Er is een hap uit, geen idee hoe dat kan. Ik heb best wel eens trek maar om nou een paspoort op te vreten… Het zijn niet echt culinaire hoogstandjes.
Ik moet Zwitsers leren, ik begon al enthousiast te Gruss Gotten of hoe dat ook heten mag maar mijn Bro wees me erop dat ze dat alleen in Oostenrijk gebruiken. Scheizze, dat heb ik weer. Verder lijkt jodelen me erg handig als inburgering. Da’s niet zo moeilijk. Flink met een hamer op je duim slaan levert gegarandeerd resultaat. Rare jongens, die Zwitsers.Binnenkort gaan we het e.e.a doornemen. Om toch niet helemaal onbeslagen ten ijs te komen heb ik me toch maar even verdiept in de Zwitserse gebruiken. Je bent immers man van de wereld of je bent het niet en volgens een boek wat bij mij in de kast staat ben ik er al eens geweest maar ik kan het me niet herinneren. De kaft klopt wel enigszins, ik sta rechts op de foto.

Dik, ik ben niet dik! Ik had die avond teveel kaas gegeten ;-)