Middelbeers - Heeze

Altijd als ik mijn rugzak inpak word ik overvallen door een gevoel van vrijheid, dus terwijl ik vrijdagavond een slaapzak, kussen en andere zooi in een backpack sta te trappen voel ik me van binnen alweer blij worden. Ik start zaterdag in Middelbeers en om Middelbeers te bereiken zal ik aardig wat keren moeten overstappen om deze plaats te bereiken, iets wat bijdraagt aan mijn gevoel om een verre reis te maken. De stukken die gelopen gaan worden maken deel uit van het Pelgrimspad, wat via Visé naar Nice gaat en als eindbestemming Santiago de Compostela heeft. Zover zal het niet komen dit weekend want het is de bedoeling om zondag in Heeze te eindigen om daar de trein naar huis te pakken.

Ik reis via Amsterdam, Den Bosch en Tilburg om vanuit Tilburg het laatste stuk met de bus af te leggen. Dat wordt dus ontbijten in de trein. Vanaf Utrecht krijg ik gezelschap van een paar mede-Weekendhikers die ook meegaan dit weekend en al reizend verdwijnt de afstand als sneeuw voor de zon. In Tilburg lopen we nog een paar medereisgenoten tegen het lijf en het lijkt een beetje op een schoolreisje als we met zijn allen de bus “enteren”. Wel jammer dat we alleen de lolly’s vergeten zijn.

Vanaf Middelbeers gaat er dan uiteindelijk gelopen worden, het zal eens tijd worden. Ik ben dan al zo’n 3,5 uur onderweg en ik heb, behoudens het overstappen de tijd gedood met het lezen, ontbijten en slap ouwehoeren terwijl ik op mijn dikke steeds verder uitdijende reet heb gezeten. Die activiteiten kan ik ook ontplooien tijdens het lopen, behalve lezen dan. Dat gaat wat moeilijk. Kaartlezen gaat dan weer wel al lopend maar daar hoef ik dit keer niet voor te zorgen. Dus loop ik lekker te filosoferen over dubbelloops jachtgeweren die ik niet mee hoefde te nemen ondanks het woeste Brabantse Kempenland. Het is ook niet passen om tijdens een pelgrimage te lopen zwaaien met een dubbelloops jachtgeweer. Het is juist de bedoeling om tijdens een pelgrimstocht stap voor stap dichter bij jezelf te komen, zo word mij althans verteld. Niet dat ik daar een boodschap aan heb. Ik heb juist het gevoel bij iedere stap verder van huis te gaan hetgeen alleen maar bij draagt aan de feestvreugde.
We komen uit in Vessem waar we een lange koffiestop houden in de Jacobshoeve. Ze dragen pelgrims hier een warm hart toe, getuige de spotprijs van 50 cent voor een kop koffie.
Het duurt even voor we verder kunnen, een aantal personen heeft de onstuimige aandrang om te gaan winkelen in de nabij gelegen kringloopwinkel. Samen met een paar anderen wacht ik buiten onder het geven van luidkeels commentaar wat er op neer komt dat mannen gewoon niet van winkelen houden.

Nadat we al bijna bang waren om hier te moeten overnachten kunnen we gelukkig verder richting Knegsel, alwaar we onze tweede stop maken van de dag. Het is Sint Patricksday dus een Irish Coffee vind ik wel zo toepasselijk, uiteraard met de befaamde appeltaart. We lopen uiteindelijk verder om tenslotte in Eersel aan te komen, alwaar de kampeerboerderij zich bevind. We zijn de enige gasten deze nacht en in deze ruimte kun je best een feestje bouwen. Na een korte douche, best lastig douchen als je met één hand de douchekop moet vasthouden en met je andere hand je machtig torso staat in te zepen waarbij je ervoor moet waken om je schone undy niet gelijk te doen verzuipen, gaan we richting dorp. We komen via wat zoekwerk terecht bij het Mastebolleke, wat zoveel betekent als de kleinste maat denneappel/ dennenappel. Denneappel of dennenappel, koken kunnen ze hier wel en met een goed gevoel maak ik me op voor de terugtocht. Terug in het huisje stel ik voor om er een zesde klas (groep 8 voor de jeugdige lezertjes, wat doen jullie hier eigenlijk?) schoolfeest van te maken. De muziek valt in goede aarde, helaas is er niemand die wil slijpen dan wel schuifelen, dat was wel anders toen ik in de zesde klas zat en meisjes in de rij stonden om te schuifelen dan wel slijpen met mij. Het is 01.15 uur als we naar bed gaan, niet dat we dan gaan slapen al hoewel er in tegenstelling tot schoolreisjes en schoolfeesten weinig gekeet wordt. Eerst is er nog het ritueel van handen wassen, tanden poetsen etc. Één van mijn kamergenoten maakt het wel erg bont. Ik heb geen idee wat hij aan het doen is maar voor het licht eens uit is zijn we drie kwartier verder. Eindelijk, slapen, denk je dan. Forget it!, de één snurkt en de ander pruttelt waardoor de derde, zijnde ik, wat lig te woelen en te draaien in mijn slaapzak.
Op de gang klinken om 05.00 nog wat mysterieuze telefoontjes, raar tijdstip om stiekeme dates te maken op de gang van de kampeerboerderij maar ook dat hoort bij een schoolkamp.
Toch weet ik voldoende slaap te vatten, redelijk fit sta ik de volgende morgen wederom capriolen uit te halen onder de douche, omdat ik nog steeds met één hand de douchekop moet vasthouden en met de andere hand mijn machtig torso sta in te zepen waarbij ik ervoor moet waken om mijn schone undy niet gelijk te doen verzuipen. Je zou toch denken dat ze die douche wel hadden kunnen repareren in één nacht.

Het regent als we het huisje verlaten maar gelukkig valt het meeste er naast zodat we niet al te nat worden. Als we even onderweg zijn klaart het gelukkig op en de heerlijk geurende bossen (bossen ruiken heerlijk net na een regenbui) zorgen voor mooie plaatjes en modderige paden en bagger aan mijn poten. We komen langs de Dommel en we fantaseren dat daar een bepaald biermerk vandaan komt. Daarom is Dommelsch dus niet te zuipen, het is gewoon slootwater. Wel staat er een mooie watermolen die de energie opwekt voor het naastgelegen pand.
We moeten nog zo’n vijf kilometer als het stevig begint te hagelen, blijkbaar zijn de Goden niet zo gediend van een paar surrogaatpelgrims die niet door willen lopen naar Santiago de Compostela maar het bij Heeze voor gezien houden. Op het station gaan we ieder ons weegs. Op vertoon van het boekenweekgeschenk mag ik gratis reizen vandaag als vond ik het boek wat ik kocht om het boekenweekgeschenk te krijgen boeiender.

“Komt een vrouw bij de dokter”, geschreven door Kluun heb ik dan ook uitgelezen na een heen- en terugreis. Bij elkaar zo’n 6 uur waarvan ik ook nog 2 uur heb zitten ouwehoeren met wat mede-Weekendhikers.