Geraakt.

Ik ben een man, dat wil zeggen dat je witte sokken draagt, je hersens regelmatig een meter lager zakken en je je verder ongevoelig gedraagt. Mode heb ik schijt aan dus ik draag inderdaad witte sokken en door te zeggen dat ik schijt heb aan wat mode is toon ik me van ongevoelige kant. Als ik een leuke vrouw zie zakken mijn hersens i.d.d. een meter lager, rollen mijn ogen uit mijn kassen en begin ik te kwijlen. Gelukkig liggen mijn eisen op het gebied van leuke vrouwen erg hoog zodat de laatste situatie niet al te vaak voor komt. Ik schreeuw vaak en bij wijle ook erg hard, het is immers zo lekker om jezelf eens te horen brullen. Maar ondanks dat mijn gedrag af en toe verdomd veel lijkt op dat van een botte boer valt het verder wel mee met mijn ongevoeligheid.
Zo ben ik de afgelopen week een paar goed geraakt en wist ik niet goed wat te zeggen, iets wat mij zelden overkomt.
Zo ben ik op zowel donderdag als op zaterdag ontzettend verwend. Iets wat ik erg fijn gevonden heb maar waar ik ook een beetje stil van word. De moeite die mensen genomen hebben om mij een fijne dag te bezorgen. De cadeaus die ik mocht ontvangen zijn erg leuk en goed in de smaak gevallen.
Wat ik echter nog veel fijner vond was de aandacht die ik kreeg. Vrienden en vriendinnen die speciaal langs komen dan wel meenemen. Daar word ik pas echt verlegen van.

Een andere gebeurtenis die mij erg raakte was het feit dat ik gevraagd ben om samen met een gitarist een bandje te vormen. Nu spelen we al weer een tijdje samen, eigenlijk al sinds hij bij Kneiper weg is waar ik hem heb leren kennen. Vorige week belde hij me op dat hij toch ook weer in een echte band wil spelen en of ik het zag zitten om dat samen met hem op te zetten. Nu ben ik wel een basverslaafde maar om nou te beweren dat ik een hele goeie bassist ben...
Ik vind dat wel meevallen.
Hij dacht er anders over want hij wou mij er graag bij hebben, zowel op het persoonlijke als op het muzikale vlak.
Dat is altijd erg fijn om te horen.

Uiteraard heb ik ja gezegd. Er is maar één goede manier om een goede bassist te worden en dat is door veel te spelen. Dus gaan we nu op zoek naar een drummer en een zanger. Dat werd gisteren gevierd met het spelen van een stevig stukje bluesrock waarbij de bastonen als heipalen dreunden en ik ook nog een stukje gezongen heb. Nou ja, ik moest me wel eerst even wat moed indrinken maar ook dat hoort bij de botte bassende boeren blues, als je er niet over kunt praten neem je een biertje en speel je wat voor de vuist weg, conclusie:

I suck as a singer but i'm a hell of a bassplayer.

Gelukkig maar dat we op zoek gaan naar een zanger.

Uiteraard ga ik voorlopig gewoon door met Kneiper. De data voor de CD opnames komen eraan en ik ga naast verschillende speelstijlen op de basgitaar, zowel fingerpicking, slappen en spelen met een plectrum, één nummer inspelen op contrabas.
Gelukkig maar dat ik muziek maken als hobby heb, het geeft me mooi de gelegenheid om die gevoelens van “geraakt zijn” om te zetten in goed basspel.