Oud en nieuw, deel III (slot)

1 januari 2007

De drank heeft mij voldoende verdoofd om te slapen zonder last te hebben van Snurkie, helaas heeft de drank me niet voldoende verdoofd om door de wekker heen te slapen. Maar om door dat gepiep heen te moeten slapen heb je minimaal de inhoud van een goed gesorteerde grote slijterij nodig en zoveel paste niet in mijn rugzak. Lodderig doe ik voorzichtig één oog open om te vragen hoe laat het is:
Half tien, krijg ik te horen.
Oh, en hoe laat was het ontbijt?
Half tien, is wederom het antwoord.

Juist, dat schiet op. Zet jij de wekker altijd zo scherp?
Moeizaam ploeter ik uit bed en gooi een tankwagen water over mijn gezicht, ik schiet in wat kleren en denk klaar te zijn voor het ontbijt. Tot mijn grote verbazing ben ik niet ééns de laatste die aanschuift voor het ontbijt, één na laatste, kijk, dat zijn berichten. Een minder goed bericht is dat er nog geen koffie is maar ook dat wordt geregeld. Ik tril wat als ik de koffiekan haal uit de keuken en het trillen wordt iets erger tot dat ik een goochelact ten beste geef. Ik jongleer met een bord wat helaas niet valvast blijkt te zijn. Nou ja, scherven brengen geluk. Waarschijnlijk een combinatie van te weinig slaap en ietwat te veel alcohol maar koffie en brood doet wonderen, zodat ik, zij het nog enigszins onvast, naar boven ga om mijn tas in te pakken. Hoewel de rugzak zes liter wijn minder bevat zijn daar weer andere dingen voor in de plaats gekomen en in combinatie met wat natte kleren die er nu inzitten zit hij toch nog gauw op de vijftien kilo. Dit in combinatie met mijn enigszins brakke toestand zal wel zorgen voor een leuk tochtje. Er wordt nog gauw even een groepsfoto gemaakt en dan gaan we op pad.

Frisse lucht doet wonderen en ik voel me gauw opknappen. We lopen door een prachtige bosrijke omgeving, helaas af en toe valt er een fris buitje maar dat zorgt ervoor dat de laatste restjes slaap verdwijnen. Ik ben weer het mannetje. We lopen een stuk over de Veluwe, het is hier prachtig. Ik denk dat ik dit jaar wat vaker in dit gebied ga lopen, het is alleen jammer dat het wat ver weg is vanuit Beverwijk, misschien maar eens een weekendje van maken. Wel begint de rugzak zich aardig te roeren, oef, hij is best zwaar. Dit is iets waar ik dus ook vaker mee wil oefenen. Tijdens een hoosbui houden we even stil onder een viaduct om daarna onze weg te vervolgen tot we in Wolfheze aankomen. Hier gebruiken we nog een versnapering waarna we met de trein huiswaarts gaan. Tot Amsterdam Amstel heb ik nog gezelschap van een mede-hiker, daarna reis ik alleen verder naar huis. Gelukkig zonder vertraging.

Ik kan terugkijken op een fantastische jaarwisseling en hoop dat het jaar zich net zo leuk zal worden als dit weekend. Het is in ieder geval een zeer goede start geweest.