Slaap zacht

In 1966 schreef Lennaert Nijgh de tekst "Meneer de President, welterusten", wat vertolkt werd door Boudewijn de Groot. Veertig jaar later is er weinig veranderd. De wapens zijn nog gemener geworden en de lijst van slachtoffers wordt alsmaar langer. Toch durven we te zeggen dat we in een beschaafde wereld leven....

Meneer de president, welterusten,
slaap maar lekker in uw mooie witte huis,
denk maar niet te veel aan al die verre kusten,
waar uw jongens zitten, eenzaam, ver van huis.
Denk vooral niet aan de zesenveertig doden,
die vergissing laatst met dat bombardement
en vergeet het zesde van die tien geboden
die u als goed christen zeker kent.
Denk maar niet aan al die jonge frontsoldaten,
eenzaam stervend in de verre tropennacht,
laat die weke pacifistenkliek maar praten,
meneer de president, slaap zacht.
Droom maar van de overwinning en de zege,
droom maar van uw mooie vredesideaal,
dat nog nooit door bloedig moorden is verkregen,
droom maar dat het u wel lukken zal ditmaal.
Denk maar niet aan al die mensen die verrekken,
hoeveel vrouwen, hoeveel kinderen zijn vermoord,
droom maar dat u aan het langste eind zult trekken,
en geloof van al die tegenstand geen woord.
Bajonetten met bloedige gevesten
houden ver van hier op uw bevel de wacht,
voor de glorie en de eer van 't vrije westen,
meneer de president, slaap zacht.

Schrik maar niet te erg, wanneer u in uw dromen
al die schuldeloze slachtoffers ziet staan
die daarginds bij het gevecht zijn omgekomen
en u vragen hoelang dit nog zo moet gaan.
En u zult toch ook zo langzaamaan wel weten
dat er mensen zijn die ziek zijn van 't geweld,
die het bloed en de ellende niet vergeten
en voor wie nog steeds een mensenleven telt.
Droom maar niet te veel van al die dode mensen,
droom maar fijn van overwinning en van macht,
denk maar niet aan al die nare vredeswensen,
meneer de president, slaap zacht!