Mijn kerstgedachte

Rustig liep hij de kamer in. Geen pakjes onder geen boom.
Kerst, het zou wat. Beetje schijnheilig vrede met alles en iedereen. Nou ja, voor twee dagen dan. Op 27 december zullen de kogels je wel weer om de oren vliegen. Het kogelquotum voor 2006 moet immers wel volgeschoten worden. Vroeger moest hij ook verplicht kerst vieren. 363 dagen per jaar kreeg je te horen dat je een klootzak was die nergens voor deugde, in het geval van een schrikkeljaar kreeg je het zelfs 364 dagen per jaar te horen. Maar op 25 en op 26 december was het “feest”. Je krassen verstopte je achter een mooi pak en met een schijnheilig smoelwerk wenste je iedereen een vredig kerstfeest. Immers de familie was aanwezig en mocht niets weten van wat er zich afspeelde. Ziende blind en horende doof.

Gelukkig lag dit alles achter hem al bleef kerst een nare herinnering oproepen. Daarom vierde hij geen kerst meer. Lekker rustig aan was het devies. Gewoon in een trui en afgetrapte spijkerbroek op de bank met een boek wat hij had gekocht. Hij beschouwde het gewoon als de eerste twee dagen van zijn vakantie. Vanavond kwam er nog iemand eten en morgen zou hij gaan hiken met een groepje.

Een zondag is niet erg maar drie zondagen achter elkaar is wel wat veel van het goede.