In het kader van goed voor je zelf zorgen moest ik er vandaag weer eens aan geloven tijdens een bezoek aan de mondhygiëniste. Keurig op tijd neem ik plaats in de wachtkamer en onder het gezellige gezoem van een tandartsboor op de achtergrond wacht ik op mijn beurt. Slechts tien minuten te laat wordt ik geroepen, dat valt mee. Ik heb wel eens voor Jan met de korte achternaam in de wachtkamer gezeten, toen ze vergeten waren om de gemaakte afspraak die geen doorgang kon vinden af te bellen bij mij.
Een vrouw verkleed als struikrover stelt zich voor, echt verstaan heb ik het niet want ze hield haar mondkap voor. Het klonk een beetje als;
Mwhaleuh, ib be Wawkija.
Ze begint een heel gesprek maar ik versta en werkelijk geen jota van, ten einde raad doet ze het mondkapje af en voila, ik kan het verstaan. Je zou toch denken dat ze zoiets wel leren maar blijkbaar heeft deze dame haar papiertje bij de tandpasta gekregen. Ze vertelt me dat ik al heel lang niet bij haar geweest ben en beleefd antwoord ik dat ze het niet persoonlijk op moet vatten maar dat ze niet echt hoog genoteerd staat in mijn lijstje met favoriete vrouwen. Helaas mislukt deze poging om het ijs te breken en later zal ik spijt krijgen van deze opmerking, ze neemt behoorlijk wraak door met liefde te krassen in mijn geteisterde mond met allerlei eng uitziende haken met een toewijding die een beul uit de middeleeuwen in zijn martelkamer doet verbleken. Maar voor ik deze behandeling mag ondergaan, gaan we eerst op de foto.
Kam je normaal eerst je haren voor je op de foto mag, voor deze foto is het verstandiger om eerst je tanden goed te poetsen. Met een satanisch genoegen ramt deze vrouw een plaatje in mijn mond waarna ze mij hulpeloos achterlaat om een foto te maken buiten de cabine, deze behandeling herhaalt ze voor de andere kant. Ik vraag of ze me de foto kan mailen, leuk voor op mijn weblog, helaas blijken ze hier nog te werken met een pc uit het jaar 456 voor Christus dus dat blijkt niet mogelijk te zijn, ik vraag me af hoe het dan zit met portretrecht maar ook daar blijkt deze tot inmiddels ijsklomp gedegradeerde persoonlijkheid ongevoelig voor. U zult het deze maal dus zonder foto moeten doen.
Daarna mag ik in een andere stoel gaan liggen en terwijl er een lamp in mijn gezicht staat te schijnen die ze normaal gebruiken in een vuurtoren leeft juffrouw ijsklomp zich uit alsof ze een cursus creatief beeldhouwen met een botte beitel volgt. Het zal ongetwijfel een harde tandsteensoort zijn want al spoedig zitten de bloedspetters aan het plafond.
Ondanks dat juffrouw ijsklomp flink heeft lopen hakken staat al mijn porselein nog stevig in mijn laadschuur. Ik heb dit vanavond nog even mogen testen toen ik na een maand van afwezigheid bij de band vanavond weer volop een partijtje heb lopen blazen. Dit maal was mijn bas gekoppeld aan een Behringer amp gekoppeld aan een basskast van Marshal met daarin een 2 x 15 inch configuratie, Het flapperde flink aan mijn broekspijpen maar mijn tanden staan nog, ditmaal witter dan ooit en zonder tandsteen.
Mijn mondhygiëniste is heel erg aardig, zij heeft van die mooie lichtblauwe ogen. OK zij houdt nou eenmaal van kinky toestanden want hoe meer bloed er bij te pas komt des te fanatieker gaat zij te keer. Daar komt nog bij dat zij er een sport van maakt om telkens mijn pijngrens te verleggen.
BeantwoordenVerwijderenby the way: jij hebt toch wel je vullingen voor de spiegel na geteld toen je thuis kwam?
T was trouwens leuk je weer eens te zien bij de band. Maar eh... nooit geweten dat je tanden wit waren -:)
BeantwoordenVerwijderen