Roedeboei

Zaterdag voor het eerst on the road gegaan met Joe’s Garage.
Ik heb afgesproken om naar Diemen te komen om vanuit daar met de mee te rijden naar Kampen, alwaar de kick off is van deze tour. Als ik om 09.30 in Diemen arriveer staat Maxx al op me te wachten, het busje volgeladen met zijn geluidsspullen. We wachten nog even op Mark die de lichtshow bediend en als die arriveert gaan we op pad. Het is nog een eindje rijden van Diemen naar Kampen maar we doodden de tijd met on the road verhalen:

Een chauffeur belt met het verhuurbedrijf met het verhaal dat de rechterspiegel stuk is waarop geantwoord wordt: Dan vervang je hem toch even. Dat gaat wat moeilijk, mijn vrachtwagen ligt er bovenop.

Het blijkt dat de Titanic twee keer is gezonken. De eerste keer is lang geleden, de tweede keer een aantal jaar terug toen een chauffeur een vrachtwagen geladen met decorstukken voor de musical “de Titanic” in een sloot reed.

Zo bereiken we Kampen, alwaar we kunnen lossen op een groot liftplatform, bekleed met hout. De rest van de stoep is bekleed met fraaie zwarte tegels, vroeger was dit platform hier ook mee bekleed zodat het er als een fraai geheel uitzag. Helaas wogen deze tegels 2800 kilo en had het platform een laadvermogen van 3000 kilo, zodat er slecht een laadvermogen van 200 kilo overbleef. Hier is goed over nagedacht.

Na een bakkie wat de naam koffie niet verdiend laadden we uit en beginnen we te bouwen. Ik assisteer waar nodig en wordt er op een gegeven moment op uit gestuurd voor zes roedeboeien. Huh, watte… Ik herinner me de bekende grappen als je voor het eerst in de bouw komt en je naar de winkel gaat voor een vierkante gaten boor of een leerplintje. Een roedeboei is echter een bestaand iets en als ik er om vraag krijg ik even later 6 klemmen in mijn handen geduwd, waarna het decor stuk bevestigd kan worden aan de trek.

Nadat de show verder is opgebouwd volgt er een soundcheck. Dit verloopt niet geheel vlekkeloos. Er zit een brom in het systeem, vermoedelijk veroorzaakt door een aardlus. Ook ruist de headset van Frans als de Indische oceaan vlak voor een tsunami. Volgens zijn eigen zeggen dan. Gelukkig komt alles toch nog goed waarna we in een restaurant ter plaatse een witte wijn situatie creëren, gauw een pizza opslokken en weer terug gaan om nog even een laatste check te doen. Ik krijg een headset aangereikt en hou zo contact met Mark, die in de lichtcabine zit. Van hem krijg ik vijf minuten voor aanvang een teken waarna ik de muzikanten om me heen verzamel, na één minuut komt ernogmaals een teken en keurig op tijd stuur ik ze het podium op, dit herhalen we na de pauze nog een keer.

De show zelf zag er goed uit, voor zover ik dat kon overzien vanuit de coulissen. Na de show en het afbreken daarvan wordt de terugreis aanvaard en om 2.30 stap ik mijn huis weer binnen. Een mooie dag zo, en er volgen er nog 10.