Digitale fotocamera

Sinds kort (nu een half uur) ben ook ik in het bezit van een digitale camera, door de kenners ook wel scheurijzer genaamd. Dus bij thuiskomst liep ik natuurlijk gelijk te tijgeren in eigen tuin als een ware paparazzi met doodsverachting om toch maar vooral de mooiste plaatjes te schieten van natuurschoon. Ik heb best mooie plaatjes geschoten en ik denk dat als ik het toestel een beetje door heb er nog veel mooiere plaatjes zullen volgen. Wat te denken van Zwitserse landschappen om maar eens wat te noemen. Tot die tijd mag u zich vergapen uit kiekjes uit eigen tuin, wat dacht u van mijn vijver:

Ook één van de rozen mocht natuurlijk niet ontbreken:


Tot zover mijn tuin, binnenkort zal ongetwijfeld meer volgen. Wat te denken van hike foto's of mijn collectie bassen, om maar eens wat te noemen.

Uiteraard heb ik geen bezwaar als een mooie dame zich meldt om te poseren ;-)

Wasmachine

Was het maar zo simpel, helaas geen gabberhouse maar toch echt een defecte wasmachine. Shit happens, gabberhouse kun je tenminste nog uitzetten, mijn wasmachine kan ik geeneens meer aanzetten.

Strandwandeling

Toen ik me laatst intekende voor een strandwandeling had ik daar toch heel andere visioenen bij. Ik dacht aan een romantisch samenzijn onder een heldere sterrenhemel, eventueel een sprankelend kampvuur en dan kijken naar de zon die opkomt. Niets bleek minder waar. Er moest gebuffeld worden, en flink ook.
43 kilometer maar liefst, van IJmuiden naar Scheveningen. En dat is ver, heel ver.

We zouden om vrijdagavond 0.00 uur vertrekken vanaf IJmuiden en het was de bedoeling om op zaterdag rond 11.00 aan te komen. Helaas had het al wat voeten in aarde om op tijd in IJmuiden te zijn zodat we bij aankomst al drie kilometer in de benen hadden zitten. Busdiensten werken niet altijd perfect maar we hadden zo wel een mooie warming-up gehad.
Keurig op tijd vertrokken we, er stonden nog wat mensen op ons te wachten in Zandvoort en we hadden gezegd daar op tijd te zijn. Op tijd is een ruim begrip in deze, maar zo rond 01.30 zouden we daar toch wel zijn. Die planning klopte vrij aardig en al spoedig zagen we de lichten van Noordwijk liggen, jammer dat het dan nog zo’n 15 kilometer lopen is. De kaartlezer zal het makkelijk hebben gehad met de route beschrijving, alsmaar rechtdoor is het devies. Gelukkig was het strand vrij hard en konden we redelijk door lopen. Al werd de lucht boven zee wel erg donker en dreigend. Het gaat toch niet de hele nacht onweren? Het valt mee, we zien enkele lichtflitsen boven zee maar behoudens een paar buien valt het verder best mee. Tegen 03.30 wordt het tijd voor…bouillon en koffie. Mijn trouwe gasbrander bewijst trouwe dienst en we weten en pan water aan de kook te brengen, het valt nog niet mee om koffie in het donker te zetten maar het lukt. Het beetje zand wat erbij zit nemen we voor lief, zand schuurt de maag. We lopen verder en tegen 05.45 bereiken we Noordwijk. Mijn voeten zijn erg blij met deze rustplaats en gezeten in een soort van bushok zetten we nogmaals koffie. Naast mijn gasbrander heeft iemand ook nog een benzine brander meegenomen, helaas lukt het niet deze warm te stoken zodat we het moeten doen met mijn gasbrander. Ik heb altijd al gezegd dat gasbranders beter zijn dan benzinebranders ;-) De plaatselijke politie komt ook nog even langs maar laat ons na een praatje met rust. Na Noordwijk lopen we richting Katwijk met als einddoel de vuurtoren van Scheveningen die deze nacht al vanaf 03.00 naar ons lonkt maar om wonderbaarlijke reden maar niet dichterbij wil komen. Tussen Katwijk en Wassenaar krijg ik het zwaar, mijn benen willen niet echt meer vooruit en af en toe achteruitlopen werpt een nieuwe kijk op zaken. Het vertrekpunt zien we niet meer maar heel in de verte doemen wat torens op wat Scheveningen schijnt te heten. Bij Wassenaar houden we de laatste stop, vanaf hier is het nog 1,5 uur lopen, ongeveer dan. De eerlijkheid gebied met te zeggen dat ik op het moment van schrijven het tijdsoverzicht een beetje kwijt ben. Als een paard wat de stal ruikt komen we nu dichterbij. Al wegen de laatste loodjes wel zwaar. Hard zand is verdwenen en we ploeteren door ietwat mul zand heen.

Ergens rond de klok van 11.00 omarm ik een paal die de pier van Scheveningen ondersteunt. Nooit gedacht dat ik nog eens zo blij zou zijn een paal te zien, meestal val ik op voorwerpen met een heel andere vorm. Ik loop onder de pier door en stort me ter aarde. Scheveningen zien en sterven, zoiets. Helaas heb ik te vroeg gejuicht. Vrijwel direct moet ik weer opstaan om in een strandtent te gaan ontbijten. Zei ik tijdens de omarming met de paal dit nooit meer te doen, na het ontbijt kijk ik hier al weer heel anders tegenaan…..

VOLGEND JAAR WEER!!!!!

Binnencamping LoPi

Al weken stond het gepland, nou ja gepland. Min of meer dan. We zouden met een klein groepje gaan wild kamperen, lekker slapen onder de sterrennacht. Tentje zou niet nodig zijn, een slaapzak en een matje en eventueel wat plastic zou voldoende moeten zijn in juni.
Dus donderdag toch maar even contact gezocht met Pieter en afgesproken om voor de zekerheid toch maar een tentje mee te nemen. Beter mee verlegen als onverlegen. Dus vrijdagavond in de trein gestapt om daar een verjaardag te vieren en de volgende dag wild te gaan kamperen. De volgende morgen moesten er eerst maar eens boodschappen gedaan worden, wel handig als je dan met iemand boodschappen doet die straks ook mee gaat naar Zwitserland. We kwamen er achter dat wij prima samen boodschappen kunnen doen, wel een beetje oppassen wat ik nu pen anders zijn Loes en ik straks flink de pineut met de boodschappen in Zwitserland. Erg grappig was het fenomeen zelf regelende kassa. Ging best aardig, al kwamen ze wel even controleren of we wel zestien waren toen er een paar flessen drank door de scan gingen, en dat op een moment dat je nog moet ontbijten.

We keken het nog een tijdje aan maar moesten helaas besluiten om het kamperen af te zeggen. Ik ben niet bang voor een beetje regen maar om nou met een flinke onweersbui in een tent te slapen vind ik niet echt grappig, zeker niet als je midden in het bos staat. Boompje koppen is niet echt mijn specialiteit, zeker niet als ik lig te slapen. Wel hebben we een kleine wandeling gemaakt en zijn ´s avonds lekker uit eten geweest. Die avond zou zich nog een wildkampeerder melden. Even contact gezocht via de telefoon en afgesproken om er gewoon een leuke avond van te maken, dus kwam Bert ook gewoon langs.

Best balen, dat je niet kunt wild kamperen op zo´n moment waarop iemand liefjes zei dat je best de tent kon opzetten in de woonkamer. Het werd verder een leuke avond en tegen tweeën verdwenen onze gastheer en vrouw naar bed, ons achterlatend met een fles whisky en een krat bier. Er zijn beroerdere manieren om een kampeeravond wat geen doorgang kan vinden te verwerken. Tegen 03.30 uur besloten we om dan toch maar de tent op te zetten, in de huiskamer. Dus werd de tafel aan de kant geschoven en met wat tactisch werk kregen we het voor elkaar. Een bank is een prima plek om te gebruiken als vastzetplek voor een haringlus (is dit goed Nederlands?) en scheerlijnen laten zich prima vastmaken aan een gordijnrail. We besluiten spontaan tot een kleine nachthike en terwijl het woelige centrum van Ede onveilig maken komen we langs een winkel die wat a viertjes heeft buitenhangen met daarop aanbiedingen van een binnentent, weggooi vork en mes etc. We besluiten deze mee te nemen om zo de `camping` op te vrolijken. We hangen de bordjes op en maken ook nog een uitnodigend bord `Binnencamping Lopi`.
Daarna zoeken we onze tent op om te slapen.

De volgende morgen geven we de camping drie sterren. Het sanitair was prima voor elkaar, je hoefde niet eerst te zoeken naar een wc rol als je ´s morgens een bruine trui wou breien. Wel vonden we de kampeerplekken eerlijk gezegd wel wat aan de kleine kant.
De vriendelijkheid van de gastheer en dame daar in tegen hebben we beloond met een 10 plus, al keken ze wel even raar op toen er de volgende morgen een tent in de woonkamer stond.

Koffie

Je bent echt aan koffie toe als je:

A: Het koffiefilter in het daarvoor bestemde filter plaatst.
B: Je de koffie er in schept.
C: Je de schakelaar omzet en daarmee het koffiezetapparaat in werking zet.

En er dan na een kwartier achterkomt dat het ook wel handig is als je er water in doet.

Dit gaat een hele lange dag worden.

Donkey Shot

Van de week stond er in de Volkskrant een column van Frederique Spigt. Het ging over het fenomeen jongerencentrum, een plek waar je met andere vrijwilligers bier tapte en de vloer aanveegde. In mijn geval maakte ik, in Donkey Shot er voor het eerst kennis met het fenomeen licht en geluid verzorgen voor, tijdens en na concerten en ik zag er legendarische bands spelen. Sjako, The Tröckener Kecks, Donor en wat me in die tijd als angry young man erg aansprak, veel metal bands en blues bands. Niet zelden verliet ik enigszins onvast op koers maar zeer gelukzalig het pand terwijl de zon weer op kwam, met recht had de band van die avond de sterren van de hemel gespeeld.
Het had wel iets, gevestigd in een oude school met beneden het podium en de bar en boven de kantoren, het eetcafe en een oefenruimte
Daarnaast begon men op een gegeven moment met het programmeren van hardcore, iets wat ik alleen maar kon van die videobanden met sterretjes erop ;-)
Videobanden ja, we hebben het hier wel over de beginjaren negentig. Hardcore, gabber, weet ik hoe het heette. Het was totaal niet mijn ding. Een hoop herrie uit een doosje vond ik het maar, en dat vind ik nog steeds. Het enige wat leuk was waren de lichtshows, en de aanwezige dames gekleed in zo min mogelijk. Waren ze eigenlijk wel gekleed? Toch kon het me muzikaal totaal niet bekoren en nadat er steeds minder bandjes werden geprogrammeerd haakte ik een beetje af. Ik sloeg mijn vleugels uit, wou zelf op een podium staan, hetgeen geschiedde. Mijn allereerste optreden ooit was in datzelfde poppodium. Inmiddels zijn we ruim tien jaar verder, vorig jaar ben ik er nog eens geweest. Het was er behoorlijk veranderd. Na jaren rock-‘n-roll was de zaak flink verbouwd. Veel glas, een aparte bar, betalen kon alleen met muntjes en het zag er allemaal erg gelikt uit, een beetje te gelikt naar mijn smaak.
Blijkbaar heeft het niet mogen baten, op het ogenblik zijn ze gesloten omdat het geld op is. Nu zit je met een prachtig podium wat gesloten is omdat ze geen bands meer kunnen betalen. De logica ontgaat me. Wat was er toch mis met het oude pand waar zoveel sfeer in zat. Geen wonder dat het publiek wegblijft als er beveiliging bij de deur staat en je maar beperkt geluid mag produceren. Vanwege omwonenden? Waar dan? Er staat een kerk tegenover en behoudens de nachtmis op kerstavond zijn die dingen bij mij weten gesloten na 19.00 uur s’avonds. Gemiste kans derhalve. Als je tegenwoordig een goede band wil zien met je of ver reizen, of een DVD opzetten, die hadden we dan weer niet in de jaren negentig.

Zwitserland II

:zingen:

We gaan naar Zwitserland
We gaan naar Zwitserland
We gaan naar Zwitserland
We gaan naar Zwitserland

:stoppen met zingen:

Vliegticket is geboekt.
De eerste nacht in een jugendherberge in Geneve is geboekt.
Het appartement in Saas Fee is geboekt.

Kortom:

We gaan naar Zwitserland

Nou ja, bijna dan.
We vertrekken pas eind augustus, kan ik mooi nog even leren jodelen. maar ik vind het zo gaaf dat ik meegevraagd ben en dat iemand zo lief was om gewoon even alles te regelen voor me. Vliegticket, overnachting in Geneve, noem maar op. Het enige wat ik straks nog hoef te doen is mijn koffer pakken.

En nu moet ik echt even op tafel dansen....

Afpijpen in Alphen aan de Rijn

Vandaag ben ik in Alphen aan de Rijn geweest, dit voor een combitochtje Weekendhike.
Zoals bekend hielden de Romeinen in hun tijd halt bij de Rijn en dat was vandaag goed te merken. Vlakbij het station werden opgravingen gedaan, heel Alphen bleek een kruising te zijn tussen een bouwplaats en een woestijn, archeologische vondsten werden dan ook opgeslagen nabij het station. In deze bult ontwaarden wij een rond voorwerp met een gat erin en een diameter van zo’n 50 centimeter. Volgens ons deskundig onderzoek zou dit mogelijk de WC bril geweest kunnen zijn van de goeie ouwe Juul. Julius Caesar voor intimi. De bakstenen waren volgens ons scherven van kruiken uit de Romeinse tijd en ook meenden wij slagwapens te herkennen uit deze voor archeologen zo interessante periode. Het kan ook gewoon ouwe zooi zijn geweest, wij zijn immers maar amateur archeologen.
Toch weten ze in Alphen aan de Rijn wel degelijk raad met moderne kunst, getuige het bord nabij het station wat reclame maakt voor een bikinikurkentrekkervaas. Ik heb een grote fantasie maar hier heb ik het genot/gemak/whatever nog niet voor kunnen ontdekken. Misschien moet je daar eerst een grote dosis wel zeer geestverruimende middelen voor gebruiken.

Tijdens het hiken kon ik vandaag mijn topografische kennis van de wereld ophalen. Zo kon het gebeuren dat wij, zonder zevenmijls laarzen te dragen ons vandaag verplaatsten van de Athenestraat via de Evenaar naar de Lissabonsingel, en dat allemaal in Alphen aan de Rijn. Internationaal georiënteerd buurtje, zeg maar. Al zijn nieuwbouwwijken nu niet bepaald mijn favoriete terrein op te hiken. Gelukkig gingen we een pittoreske autoweg via een brug, nee, hier toch niet omlaag, de polders in.

Het afpijpmoment kwam al gauw. Voor degene die denken dat ik nu een schunnig verhaal op ga hangen over de afwerkplekken van Alphen aan de Rijn, u moet ik teleurstellen. Een afpijpmoment is niks anders dan het moment waarop je je broekspijpen van je afritsbare broek los ritst en opbergt in je rugzak. Maar om nu te vertellen dat je je broekspijpen van je afritsbare broek los ritst en opbergt in je rugzak is zo’n lange zin. Afpijpen is korter en het bekt lekker. Daarbij is afpijpen best lekker, vooral bij een graadje of 25. Zonnebril op je neus en al spoedig zal het gaan regenen. Maar je broek zal niet nat worden want die had je al afgepijpt. De regen viel wel mee vandaag, misschien 2 of 3 spatjes gehad. De nattigheid die ik voelde was van een heel andere orde. Nadat we vorige week zijn wezen zeilen met Weekendhike werd het deze dag tijd om te gaan kanoën. Probeer het dan maar eens droog te houden. Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat je met een gemiddelde peddelslag zo’n 4 liter water in een kano en over je medekanovaarder kunt scheppen en aangezien Weekendhike nu eenmaal een hike club is en geen kanoclub mogen we daar voor het gemak best nog wel een paar litertjes bij optellen. Zelf wist ik het wonder boven wonder redelijk droog te houden, hetgeen goede verwachtingen schept voor de nachtkanotocht op 28 juli a.s. maar ik heb aardig wat kanovaarders zien terugkomen met een zeiknatte broek. Één van de meekanoënde dames was zo vriendelijk om mij behulpzaam te zijn bij het afkoelen en het alsnog behalen van een natte broek. Nu stelt deze dame wel vaker gekke vragen (ga je mee bungeejumpen, ga je mee naar Zwitserland?)waar ik dan meestal wel ja op zeg maar het kan te gek ook. Dus toen ze vroeg, "wil je het water in?" stelde ik voor om samen te gaan. Dat was genoeg om haar van haar snode plannen te doen afzien.

Soms moet je ook eens nee kunnen zeggen ;-)

badslippertje

Buttplug and play.

Zeilen

In een vat vol ouwe klare ging berend botje uit vare….

Zoiets, maar dan anders. Helaas geen vat vol ouwe klare maar een zeilboot, een Valk voor de kenners onder u. Via Weekendhike, vroeger een hike club, tegenwoordig leverancier van activiteiten als kanoën, al dan niet in de nacht en zeilen. Zeilen in Friesland, van Langweer naar Heeg om precies te zijn.
Dus vrijdagavond voor de tigste keer dit jaar over de Afsluitdijk om me dit keer naar Friesland te begeven. Na het inschepen en een borrel werd het tijd om te vertrekken, naar de kroeg wel te verstaan. Je moet wat en ik had mijn bootschoenen aan i.p.v. mij trouwe Meindl’s dus een nachthike zat er even niet in, of je moet de tocht van 700 meter naar de kroeg willen tellen als hike tocht. Na de nodige wijnen werd er afscheid genomen en werd de boot weer opgezocht. We sliepen met zijn vieren in de boot, kwestie van je bagage wegtrappen in het vooronder respectievelijk achteronder en de koppen bij elkaar leggen. Het paste net. Helaas lag er iemand te slapen en ik zag zijn hoofd aan voor bagage, mijn bagage om precies te zijn. Helaas bleek zijn hoofd niet mijn tandenborstel te bevatten en ik had daarna wat moeite om mijn rugzak op te bergen hetgeen ontaarde in een moderne variant op het kussengevecht, het rugzakkengevecht. Daarna werd het stil op de boot. Het dreigement dat ze me zouden kielhalen heeft wel gewerkt ;-)

Na koffie en een ontbijt werd het ruime sop gekozen. Eerst op de motor de haven uit en daarna de wind in de zeilen. Onderweg blijken er ouders aangemeerd te liggen van één van mijn medezeilers en we enteren de boot op jacht naar het zwarte goud, koffie dus. Ook worden de reddingsvesten even uitgeprobeerd en het drijft best lekker met zo’n ding om je nek. Volgens kenners is het water 18 graden maar volgens mij was zijn thermometer stuk. Eigenlijk ben ik verbaasd dat er geen ijsschotsen voorbij drijven.

Na deze korte stop wissel ik van boot en kom ik op boot met twee kapiteins. De ene zegt dat ik linksom moet sturen, de volgende wil mij rechtsom. Ik doe een duit in het zakje en vaar vrolijk rechtdoor. Het boeit niet, we komen er met flapperende zeilen ook wel. Uiteindelijk weten we Heeg te bereiken en meren aan in de haven. Na de traditionele schippersbitter wordt het tijd om te gaan eten. Ik heb een beetje last van de schommelziekte maar ik blijk niet de enige te zijn. Best een grappige ervaring, beetje schommelig te zijn zonder dat je daar eerst een hoeveelheid drank in je mieter hebt moeten smijten. Het leven op het water maakt erg rozig en tegen 23.30 zoek ik mijn kooi op, het gaat aanmerkelijk makkelijker dan de vorige avond waarmee het bewijs geleverd is dat alles went.

De volgende dag is het aanmerkelijk windstiller en ook het zonnetje wil zich niet laten zien. Zat ik gister in korte broek in de boot, vandaag is het lange broeken en truien weer hetgeen me doet denken aan de Barentszee. Met wederom een andere schipper die me gelijk allerlei vaktaal leert. Gijpen, ree, (huh, een hert op het water?) overstag, afvallen, (worden we persoonlijk?).
In de ochtend kunnen we nog enigszins zeilen maar s’middags wordt het kiezen tussen dobberen of op de motor laveren. Uiteindelijk besluiten we een uur eerder als gepland terug naar de haven te gaan. We schrobben het dek en leveren de boot weer in. Na een terrasje passeren we wederom de Afsluitdijk, die heb ik nu wel genoeg gezien dit jaar. Volgende keer wil ik per zeilboot het IJsselmeer oversteken want het zeilen is me wel erg goed bevallen.

Iemand toevallig nog een boot in de aanbieding?