31 januari, 2007
Alle lichten uit
Mag je gedurende die 5 minuten wel een kaarsje branden of warm je daar de aarde ook te veel mee op?
30 januari, 2007
Ik ben niet dik, ik ben te kort.
Doet u maar de dungesneden hertenrugfilet gevuld met paddenstoeltjes en sjalotjes, omringd door truffel vinaigrette, gevolgd door een ouderwets dubbel getrokken ossenstaartbouillon met een vleugje madeira. Als tussengerecht voor mij de In knoflook gebakken champignons, gegratineerd met kruidenkaas en als hoofdgerecht gebakken hazenrugfilet met Afferdse kruidkoeksaus. Bij dit alles graag een bijpassend wijnarrrangement.
Daarna graag een coupe dame blanche om vervolgens af te sluiten met een kaasplateau met een glas port waarna ik me zal vervoegen bij de open haard voor een cappucino met een goede cognac en doet u daar maar een schaaltje bonbons bij.
Een eenvoudige doch voedzame maaltijd, zeg maar.
Wat zegt u, of ik wel om mijn figuur denk? Maar natuurlijk, mijn beste. Rond is immers ook een figuur.
cryptogram
De naam van dit eiland doet vermoeden dat het hier om een paradijs voor rock bassisten gaat.
28 januari, 2007
26 januari, 2007
Zuster!!!
ik slof op geruite sloffen door het huis met mijn rug in een hoek van 45 graden alsof ik 98 ben, maar ik moet nog 34 worden. Normaal hike ik 25 km, desnoods op geruite sloffen maar op het ogenblik heb ik nog het meeste behoefte aan goede zorg.
Als advies kreeg ik te horen dat ik mijn rug goed warm moest houden maar als ik in de magnetron probeer te kruipen krijg ik nog meer last van mijn rug.
Dan probeer je een warme kruik.
Ik heb alleen een jeneverkruik, maar die is leeg
tegen de kachel aan gaan zitten?
staat een bankstel voor
dan haal je die even weg
Kan niet.
Last van mijn rug.
bestel een masseuse!
doe maar een brunette van 28
met benen tot onder haar oksel en haren tot op haar billen!
wel via het ziekenfonds graag
zit niet in het pakket denk ik
Ik heb wel een drie *** polis.
Een donkerharige exotische schoonheid dan?
Sorry, kijk de kleine lettertjes er maar eens op na, bovendien wat wil je met haar doen? Je kunt niet met haar stoeien want je hebt last van je rug.
Ze kan toch lief voor me zijn?
Maar ook dat voorstel wordt afgekeurd. Ik moet eerst daadwerkelijk 98 zijn voor ik in aanmerking kom voor hulp.
Nu moet ik nog 65 jaar wachten voor ik in aanmerking kom voor hulp van een langbenige zuster. Als zij nu 28 is dan is ze straks 93 en zijn de fraaie lange benen vast veranderd in een paar van cellulitis voorziene spataders gestoken in steunkousen. Dan hoef ik haar niet meer. Ik wil nu hulp.
Mijn gebed werd verhoord. Helaas zijn de bezuinigingen in de zorg hard aangekomen bij het verplegend personeel zodat je met deze zuster playmobil ook niet veel verder komt. Ze studeert inmiddels voor vliegende non en vliegt bij mij de hele kamer door. Zo blijf ik toch een beetje in beweging op mijn oude dag.
ZUSTER!!!!
23 januari, 2007
22 januari, 2007
21 januari, 2007
Poll
Je ziet steeds vaker dat de consument ingeschakeld wordt als het gaat om opiniepeilingen. Of het nu gaat om het ontwerp voor een nieuw waspoeder, de verkiezingen of het al dan niet ontharen van de bilnaad. Steeds vaker mag u meedenken.
René zou René niet zijn als hij dan ook niet zou proberen om met deze trend mee te gaan. Daarom zult u op deze plek af en toe een poll aantreffen zodat ik me een beter beeld kan vormen van mijn lezerspubliek en zo mijn schrijfsels daarop kan aanpassen.
Daarom lanceer ik heden de eerste stelling:
Wat doet u als eerste wanneer u s’morgens ontwaakt?
A: U vermoordt de wekker met een daarvoor gereedstaande hamer.
B: U begint uitgebreid aan u ballen te krabben (hoe dit bij dames zit weet ik niet maar ik ben er erg nieuwsgierig naar).
C: U schopt u partner uit bed met het verzoek om voor ontbijt op bed te zorgen.
D: U springt onder de douche met het voornemen om er eens flink bij te zingen maar u glijdt uit over het stukje zeep.
E: U draait zich nog eens om en slaapt lekker verder.
F: U kleedt zich aan en gaat naar huis.
G: U zet de PC aan en kijkt wat voor stukje hier nu weer staat.
René zou René niet zijn als hij dan ook niet zou proberen om met deze trend mee te gaan. Daarom zult u op deze plek af en toe een poll aantreffen zodat ik me een beter beeld kan vormen van mijn lezerspubliek en zo mijn schrijfsels daarop kan aanpassen.
Daarom lanceer ik heden de eerste stelling:
Wat doet u als eerste wanneer u s’morgens ontwaakt?
A: U vermoordt de wekker met een daarvoor gereedstaande hamer.
B: U begint uitgebreid aan u ballen te krabben (hoe dit bij dames zit weet ik niet maar ik ben er erg nieuwsgierig naar).
C: U schopt u partner uit bed met het verzoek om voor ontbijt op bed te zorgen.
D: U springt onder de douche met het voornemen om er eens flink bij te zingen maar u glijdt uit over het stukje zeep.
E: U draait zich nog eens om en slaapt lekker verder.
F: U kleedt zich aan en gaat naar huis.
G: U zet de PC aan en kijkt wat voor stukje hier nu weer staat.
To love mother nature
Bring nothing but silence
Show nothing but grace
Seek nothing but shelter
From the great human race
Take nothing but pictures
Kill nothing but time
Leave nothing but footprints
To show you came by
Words: John Kay © 1977 Rambunctious Music (ASCAP)
Show nothing but grace
Seek nothing but shelter
From the great human race
Take nothing but pictures
Kill nothing but time
Leave nothing but footprints
To show you came by
Words: John Kay © 1977 Rambunctious Music (ASCAP)
19 januari, 2007
Meneer, hoe heet zo'n ding
Enthousiast sta ik in de pannen te roeren als de bel gaat. He shit, niet nou. Toch maar even gauw kijken wie er is, het zal wel een collecte zijn of zo, die komen altijd onder etenstijd.
Voor de deur staat een meisje van een jaar of 14.
Meneer, hoe heet zo ding als wat bij u in de hoek staat?
Dat ding in de hoek?
Dat is mijn contrabas.
Dankuwel meneer
Enthousiast loopt ze naar haar vriendin terug, enthousiast brullend, een contrabas....
Een brutaaltje, maar wel op een leuke manier. Ik had haar graag nog iets meer verteld maar om daar nou mijn eten voor aan te branden gaat te ver.
Misschien stelt ze er binnenkort wel wat vragen over aan haar leraar CKV.
Voor de deur staat een meisje van een jaar of 14.
Meneer, hoe heet zo ding als wat bij u in de hoek staat?
Dat ding in de hoek?
Dat is mijn contrabas.
Dankuwel meneer
Enthousiast loopt ze naar haar vriendin terug, enthousiast brullend, een contrabas....
Een brutaaltje, maar wel op een leuke manier. Ik had haar graag nog iets meer verteld maar om daar nou mijn eten voor aan te branden gaat te ver.
Misschien stelt ze er binnenkort wel wat vragen over aan haar leraar CKV.
Stevig briesje II
Heeft uw dak veel geleden onder de storm?
Dat kan ik u pas zeggen als ik het teruggevonden heb.
Dat kan ik u pas zeggen als ik het teruggevonden heb.
18 januari, 2007
Stevig briesje
zingen
Hoor de wind waait door de bomen.
Hier in huis waait zelfs de wind.
stoppen met zingen
Ik heb op mijn werk net de riolering provisorisch hersteld als om 11.30 de telefoon gaat:
Hoi met Moon, zeg, het repeteren gaat niet door vanavond, het waait te hard en we blijven liever thuis i.p.v. er nog met de auto op uit te gaan.
Oh, oke.
Om 14.30 rinkelt nogmaals de telefoon.
Hello, met Egon, hoe is het in daar?
Alles staat nog, hoezo?
Ga maar naar huis, het schijnt nog veel harder te gaan waaien. Ik heb liever dat je nog veilig thuis komt.
Thanx.
Ik besluit toch maar even gauw wat dingen af te maken en het is rond 15.30 uur als ik een laatste ronde maak en naar huis ga. Even overweeg ik om nog even op het strand te gaan kijken maar als ik nog geen minuut onderweg ben laat ik die gedachte varen. Een hoosbui vergezeld van hagel maakt dat ik binnen 10 seconden een zeiknatte broek heb. Mijn jas is wel bestand tegen het natuurgeweld en ook mijn voeten blijven droog dankzij mijn schoenen. Lang leve de multifunctionele hike uitrusting. Ik kom er amper tegen in maar ik vind het wel gaaf om zo wat te dollen met de natuurelementen. Terwijl ik me door de storm en regen ploeter zie ik automobilisten een parkeervak induiken omdat ze niet verder durven/kunnen rijden. Verwonderd kijken ze mij aan. Ik loop rond met een vette grijns terwijl het noodweer is. Maar ja, wat zij niet weten is dat ik binnen 10 minuten thuis zal zijn bij een warme douche en daarna droge kleren. En die wetenschap maakt dat ik me haast naar een onverwachte vrije avond. Thuisgekomen zitten mijn kleren omgedraaid binnenstebuiten door de wind. Toch wel een stevig briesje. Er wordt hier en daar al gesproken over Orkaan Femke. Lijkt me een beetje overdreven al weet ik best waarom een orkaan altijd vrouwennamen dragen. Als ze komen zijn ze nat en wild en als ze gaan ben je je huis kwijt. Of dat voor Femke’s ook geld weet ik niet. Er bevind zich niemand in mijn directe kring die zo heet maar ik zal het eens navragen.
Helaas moet ik wel zelf koken, pizza’s worden nu niet meer bezorgd. Ik besluit van de nood een deugd te maken en trek de beste ingredienten uit de koelkast om er eens lekker van te genieten. Helemaal niet verkeerd, een onverwacht vrije avond waarop je ook nog eens vroeg thuis bent.
Ik hoop maar dat we op het werk niet al te veel schade oplopen, toen ik wegging kraakte het gebouw wel behoorlijk. Hier in huis is er niet zo veel aan de hand. Dat is, net als, vrij stevig gebouwd en kan wel tegen een stootje.
Hoor de wind waait door de bomen.
Hier in huis waait zelfs de wind.
stoppen met zingen
Ik heb op mijn werk net de riolering provisorisch hersteld als om 11.30 de telefoon gaat:
Hoi met Moon, zeg, het repeteren gaat niet door vanavond, het waait te hard en we blijven liever thuis i.p.v. er nog met de auto op uit te gaan.
Oh, oke.
Om 14.30 rinkelt nogmaals de telefoon.
Hello, met Egon, hoe is het in daar?
Alles staat nog, hoezo?
Ga maar naar huis, het schijnt nog veel harder te gaan waaien. Ik heb liever dat je nog veilig thuis komt.
Thanx.
Ik besluit toch maar even gauw wat dingen af te maken en het is rond 15.30 uur als ik een laatste ronde maak en naar huis ga. Even overweeg ik om nog even op het strand te gaan kijken maar als ik nog geen minuut onderweg ben laat ik die gedachte varen. Een hoosbui vergezeld van hagel maakt dat ik binnen 10 seconden een zeiknatte broek heb. Mijn jas is wel bestand tegen het natuurgeweld en ook mijn voeten blijven droog dankzij mijn schoenen. Lang leve de multifunctionele hike uitrusting. Ik kom er amper tegen in maar ik vind het wel gaaf om zo wat te dollen met de natuurelementen. Terwijl ik me door de storm en regen ploeter zie ik automobilisten een parkeervak induiken omdat ze niet verder durven/kunnen rijden. Verwonderd kijken ze mij aan. Ik loop rond met een vette grijns terwijl het noodweer is. Maar ja, wat zij niet weten is dat ik binnen 10 minuten thuis zal zijn bij een warme douche en daarna droge kleren. En die wetenschap maakt dat ik me haast naar een onverwachte vrije avond. Thuisgekomen zitten mijn kleren omgedraaid binnenstebuiten door de wind. Toch wel een stevig briesje. Er wordt hier en daar al gesproken over Orkaan Femke. Lijkt me een beetje overdreven al weet ik best waarom een orkaan altijd vrouwennamen dragen. Als ze komen zijn ze nat en wild en als ze gaan ben je je huis kwijt. Of dat voor Femke’s ook geld weet ik niet. Er bevind zich niemand in mijn directe kring die zo heet maar ik zal het eens navragen.
Helaas moet ik wel zelf koken, pizza’s worden nu niet meer bezorgd. Ik besluit van de nood een deugd te maken en trek de beste ingredienten uit de koelkast om er eens lekker van te genieten. Helemaal niet verkeerd, een onverwacht vrije avond waarop je ook nog eens vroeg thuis bent.
Ik hoop maar dat we op het werk niet al te veel schade oplopen, toen ik wegging kraakte het gebouw wel behoorlijk. Hier in huis is er niet zo veel aan de hand. Dat is, net als, vrij stevig gebouwd en kan wel tegen een stootje.
17 januari, 2007
Bloemen
Gisteravond met Shin Kickin' gerepeteerd. Zitten we na afloop nog ff af te pilsen in de huiskamer komt het gesprek op bloemen.
Heb jij nooit bloemen in huis dan?
Nee, ik heb geeneens een vaas thuis. Die ene keer dat ik bloemen krijg zet ik wel in een lege bierfles of een lege wijnfles, net wat voor handen is.
Maar na een gig krijg je toch wel bloemen?
Nee, hoor. Ik krijg tijdens een concert altijd undy's naar me toe geworpen met daaraan een tel.nummer van een dame. Daarom wil ik niet in een bejaardentehuis spelen. Ik krijg nog liever een tomaat naar mijn kop dan een natte tenalady.
Nou, als je jarig bent krijg je mij een vaas met bloemen.
Da's goed, begin maar vast met sparen, over twee weken wordt ik 34
Heb jij nooit bloemen in huis dan?
Nee, ik heb geeneens een vaas thuis. Die ene keer dat ik bloemen krijg zet ik wel in een lege bierfles of een lege wijnfles, net wat voor handen is.
Maar na een gig krijg je toch wel bloemen?
Nee, hoor. Ik krijg tijdens een concert altijd undy's naar me toe geworpen met daaraan een tel.nummer van een dame. Daarom wil ik niet in een bejaardentehuis spelen. Ik krijg nog liever een tomaat naar mijn kop dan een natte tenalady.
Nou, als je jarig bent krijg je mij een vaas met bloemen.
Da's goed, begin maar vast met sparen, over twee weken wordt ik 34
14 januari, 2007
Zandstralen
Met oren nog vol van het klaroengeschal en trompetgeschetter van de vorige avond ben ik vandaag even wezen uitwaaien aan het strand. Hoewel het niet meer zo hard stormde als donderdag leverde de zee nog mooie golven en schuimkoppen op en word ik nog behoorlijk gezandstraald. Ik ben van Wijk aan Zee naar Castricum gelopen en net voorbij heemskerk was het strand op dat moment niet breder dan zo’n 40 cm. Soms moest ik even wachten tot een golf zich terug getrokken had alvorens ik verder kon lopen. Wat ik eigenlijk wel een grappig spelletje vond totdat ik iets te overmoedig werd en tot bijna mijn knieën in het water stond.
Bij Castricum aangekomen kan ik niet verder zodat ik een stukje terug moet om alsnog het duin in te klauteren. En dat allemaal voor een hardloopwedstrijd.
Via onbekende paden struin ik vrolijk door de duinen rond terwijl ik bedenk dat ik zelf wel eens een hike kan organiseren voor Weekendhike die nu eens niet gaat over de bekende LAW paden of de NS routes. Gewoon zelf een route uitzetten en struinen maar.
Na een paar uur rondgebanjerd te hebben kom ik weer uit bij Castricum alwaar ik de bus naar huis pak.
Bij Castricum aangekomen kan ik niet verder zodat ik een stukje terug moet om alsnog het duin in te klauteren. En dat allemaal voor een hardloopwedstrijd.
Via onbekende paden struin ik vrolijk door de duinen rond terwijl ik bedenk dat ik zelf wel eens een hike kan organiseren voor Weekendhike die nu eens niet gaat over de bekende LAW paden of de NS routes. Gewoon zelf een route uitzetten en struinen maar.
Na een paar uur rondgebanjerd te hebben kom ik weer uit bij Castricum alwaar ik de bus naar huis pak.
Corus Symphonisch Blaasorkest
Gisteravond is ook het culturele leven van 2007 van start gegaan, met een bezoek wat Laura en ik brachten aan het traditionele Nieuwjaarsconcert van het Corus Symphonisch Blaasorkest.
Was ik van de week al even in de Agatha Kerk, nu sta ik dus in de Vredevorst kerk. Twee keer dit jaar ben ik al vrijwillig in de kerk geweest, als dat maar goed gaat. Amen.
In tegenstelling tot de Agatha kerk heeft dit totaal geen sfeer. Het is een kerkgebouw uit de jaren 1970 en heeft nog het meeste weg van een kruising tussen een aula van de middelbare school en een aula van de begraafplaats. Erg sfeervol dus.
Naast veel koper, goh verassend, staat er het nodige slagwerk opgesteld en ontwaren we zowaar nog een contrabassist. Al blijft zijn rol vooral beperkt tot “Ik zie hem wel maar ik hoor hem niet”. Hij komt eenvoudig niet boven het geweld van de blazers uit. Wat kleine versterking had hier geen kwaad gekund, volgend jaar mag hij mijn Ampeg set wel lenen.
Slagwerker in een orkest behoort tegenwoordig tot een olympische sport. Vooral als je maar drie slagwerkers hebt en wel tien percussie instrumenten variërend van klokkenspel, drumstel, pauken, bekkens tot en met een heus hamer en aambeeld. Ze wisselen continu van slagwerk en ze mogen allemaal een keer op de pauken, de bekkens en het klokkenspel. Het komt de maatvastheid niet ten goede en het klinkt soms wat rommelig.
Voor de pauze weet het orkest me te boeien, het stuk na de pauze vind ik een stuk slapper maar ik moet eerlijk toegeven dat ik geen kenner ben op dit gebied. Ik hoor wel wat bekende stukken voorbij komen van Gershwin, Strauss en Sammy Davis jr. Ronduit lachwekkend is het overdreven gedrag van de dirigent die wel iets weg heeft van Emile Ratelband. Hij heeft niet alleen de looks maar ook het irritante gedrag overgenomen. Tsjakka, en dan nu de trompetsolo.
Na afloop van het concert begint de voorzitster annex voice over met de woorden “Het Corus Symphonisch Blaasorkest wenst u” waarbij de rest van het orkest invalt “een ijzersterk 2007”! Als daar geen spruitjeslucht aanzit weet ik het ook niet meer. Even zijn we bang dat nu de bingo begint mar gelukkig spelen ze nog een toegift waarna we haastig de zaal verlaten.
Was ik van de week al even in de Agatha Kerk, nu sta ik dus in de Vredevorst kerk. Twee keer dit jaar ben ik al vrijwillig in de kerk geweest, als dat maar goed gaat. Amen.
In tegenstelling tot de Agatha kerk heeft dit totaal geen sfeer. Het is een kerkgebouw uit de jaren 1970 en heeft nog het meeste weg van een kruising tussen een aula van de middelbare school en een aula van de begraafplaats. Erg sfeervol dus.
Naast veel koper, goh verassend, staat er het nodige slagwerk opgesteld en ontwaren we zowaar nog een contrabassist. Al blijft zijn rol vooral beperkt tot “Ik zie hem wel maar ik hoor hem niet”. Hij komt eenvoudig niet boven het geweld van de blazers uit. Wat kleine versterking had hier geen kwaad gekund, volgend jaar mag hij mijn Ampeg set wel lenen.
Slagwerker in een orkest behoort tegenwoordig tot een olympische sport. Vooral als je maar drie slagwerkers hebt en wel tien percussie instrumenten variërend van klokkenspel, drumstel, pauken, bekkens tot en met een heus hamer en aambeeld. Ze wisselen continu van slagwerk en ze mogen allemaal een keer op de pauken, de bekkens en het klokkenspel. Het komt de maatvastheid niet ten goede en het klinkt soms wat rommelig.
Voor de pauze weet het orkest me te boeien, het stuk na de pauze vind ik een stuk slapper maar ik moet eerlijk toegeven dat ik geen kenner ben op dit gebied. Ik hoor wel wat bekende stukken voorbij komen van Gershwin, Strauss en Sammy Davis jr. Ronduit lachwekkend is het overdreven gedrag van de dirigent die wel iets weg heeft van Emile Ratelband. Hij heeft niet alleen de looks maar ook het irritante gedrag overgenomen. Tsjakka, en dan nu de trompetsolo.
Na afloop van het concert begint de voorzitster annex voice over met de woorden “Het Corus Symphonisch Blaasorkest wenst u” waarbij de rest van het orkest invalt “een ijzersterk 2007”! Als daar geen spruitjeslucht aanzit weet ik het ook niet meer. Even zijn we bang dat nu de bingo begint mar gelukkig spelen ze nog een toegift waarna we haastig de zaal verlaten.
11 januari, 2007
Weer even wennen aan een wiebelende whale tail
Na bijna een maand van afwezigheid was het vanavond weer eens ouderwets Kneipertijd. De laatste repetitie dateerde al weer van begin december vorig jaar, zo lang geleden dat ik de exacte datum niet meer weet. Maar ja, de “feestdagen” zaten er tussen en dan heeft er altijd wel iemand een kerstdiner, zit met zijn toetsen het bier op te schuimen of heeft andere verplichtingen waarbij hij op oudejaarsavond de zangeres moet lastig vallen:
Allo, hips, las net je smsje hips gjelukkich njieuwjaah.
Waaj jik sit?
Op ‘t randje van me bet in een Nivon huissie.
We noemen geen namen, u mag zelf raden wie dat was ;-)
Maar een nieuw jaar, dus nieuwe kansen voor de band. Een nieuwe oefenruimte gevonden. Wat dat betreft zit ik dicht bij het vuur en voor een schappelijke prijs mogen we nu gebruik maken van de studio op mijn werk.
Deze ruimte is een stuk netter en een stuk groter. Groot voordeel voor mij is dat de ruimte op 10 minuten loopafstand van mijn woning ligt. Al moet ik nog wel even wennen aan het idee om op mijn vrije avond weer naar mijn werk te gaan om mijn hobby uit te oefenen.
De ruimte is een stuk beter uitgerust. S’winters kan de kachel aan, zomers de airco. We hebben een koelkast en een koffiezetapparaat tot de beschikking en als je naar de wc gaat hoef je niet te twijfelen of je het niet beter buiten kunt doen. Onze vorige oefenruimte was in een oude fabrieksloods en de wc-pot aldaar had al zo’n 20 jaar geen bleek meer gezien. Kortom, een hele verbetering.
We zullen het repeteren de komende periode hard nodig hebben want op 24 en 25 maart gaat Kneiper een CD opnemen. In dezelfde ruimte gaat Bassbro Eric zich straks uitleven om ons vast te leggen op de gevoelige schijf. Uiteraard zal ik u hierover op de hoogte houden.
Terug naar vanavond. Er is altijd wel iemand met een zuidelijk temperament die het manjana manjana erg letterlijk neemt en dus om 19.45 aan komt kakken, terwijl je had afgesproken om om 19.00 uur te beginnen. We hadden hem nog geprobeerd te bellen maar hij had een nieuw nummer, wat hij ons die avond had willen vertellen. Beetje jammer dat we hem dus niet konden bereiken. In gedachten hadden we hem al bijna gevierendeeld toen hij binnen kwam zetten. Vervolgens staat er een zangeres een beetje met een wiebelende whale tail naar je toe gedraaid. Ja hallo, ga je lekker?
A: Ik ben al weer een tijdje single
B: Ik ben niet van beton
C: Ik weet dat je zelf heel hard kan slaan en dat je ook nog eens een breed vriendje hebt, kun je geen Burkha aantrekken want zo kwijl ik mijn bas onder.
Gelukkig kon ze er wel om lachen, ze is eigenlijk wel heel lief. Als iemand mij in een bepaalde toestand opbelt om mij het beste te wensen ben ik daar niet zo blij mee, zij ziet er dan wel weer de humor van in. Ze zijn inmiddels wel wat gewend van me bij Kneiper als het op rare streken aan komt.
Het repeteren ging eigenlijk best goed, zonder al te veel rare streken.
Wel was er iemand die continu aan allerlei knoppen moest draaien om het geluid goed te krijgen maar ook dat hoort bij een nieuwe oefenruimte. Het is toch weer even wennen. Waar ik wel heel snel aan gewend zal zijn is het feit dat ik weer binnen 10 minuten thuis ben.
Allo, hips, las net je smsje hips gjelukkich njieuwjaah.
Waaj jik sit?
Op ‘t randje van me bet in een Nivon huissie.
We noemen geen namen, u mag zelf raden wie dat was ;-)
Maar een nieuw jaar, dus nieuwe kansen voor de band. Een nieuwe oefenruimte gevonden. Wat dat betreft zit ik dicht bij het vuur en voor een schappelijke prijs mogen we nu gebruik maken van de studio op mijn werk.
Deze ruimte is een stuk netter en een stuk groter. Groot voordeel voor mij is dat de ruimte op 10 minuten loopafstand van mijn woning ligt. Al moet ik nog wel even wennen aan het idee om op mijn vrije avond weer naar mijn werk te gaan om mijn hobby uit te oefenen.
De ruimte is een stuk beter uitgerust. S’winters kan de kachel aan, zomers de airco. We hebben een koelkast en een koffiezetapparaat tot de beschikking en als je naar de wc gaat hoef je niet te twijfelen of je het niet beter buiten kunt doen. Onze vorige oefenruimte was in een oude fabrieksloods en de wc-pot aldaar had al zo’n 20 jaar geen bleek meer gezien. Kortom, een hele verbetering.
We zullen het repeteren de komende periode hard nodig hebben want op 24 en 25 maart gaat Kneiper een CD opnemen. In dezelfde ruimte gaat Bassbro Eric zich straks uitleven om ons vast te leggen op de gevoelige schijf. Uiteraard zal ik u hierover op de hoogte houden.
Terug naar vanavond. Er is altijd wel iemand met een zuidelijk temperament die het manjana manjana erg letterlijk neemt en dus om 19.45 aan komt kakken, terwijl je had afgesproken om om 19.00 uur te beginnen. We hadden hem nog geprobeerd te bellen maar hij had een nieuw nummer, wat hij ons die avond had willen vertellen. Beetje jammer dat we hem dus niet konden bereiken. In gedachten hadden we hem al bijna gevierendeeld toen hij binnen kwam zetten. Vervolgens staat er een zangeres een beetje met een wiebelende whale tail naar je toe gedraaid. Ja hallo, ga je lekker?
A: Ik ben al weer een tijdje single
B: Ik ben niet van beton
C: Ik weet dat je zelf heel hard kan slaan en dat je ook nog eens een breed vriendje hebt, kun je geen Burkha aantrekken want zo kwijl ik mijn bas onder.
Gelukkig kon ze er wel om lachen, ze is eigenlijk wel heel lief. Als iemand mij in een bepaalde toestand opbelt om mij het beste te wensen ben ik daar niet zo blij mee, zij ziet er dan wel weer de humor van in. Ze zijn inmiddels wel wat gewend van me bij Kneiper als het op rare streken aan komt.
Het repeteren ging eigenlijk best goed, zonder al te veel rare streken.
Wel was er iemand die continu aan allerlei knoppen moest draaien om het geluid goed te krijgen maar ook dat hoort bij een nieuwe oefenruimte. Het is toch weer even wennen. Waar ik wel heel snel aan gewend zal zijn is het feit dat ik weer binnen 10 minuten thuis ben.
Men at work
Aan alles komt een einde, zo realiseerde ik afgelopen maandag met een klap dat de vakantie was afgelopen toen met een martelend TUUT TUUT TUUT de wekker afliep als was het een Israelisch luchtalarm.
Shit, de vakantie is over, en ik begon er net aan te wennen.
Inmiddels zijn zowel ik als de buren weer gewend aan het geluid van een wekker en begint het arbeidsproces langzaam weer te wennen. Waarschijnlijk zal ik zaterdag het geluid van de wekker wel missen en me zorgen maken of ik me niet verslapen heb voordat ik me realiseer dat het weekend is. Inmiddels hebben we de eerste werkbesprekingen voor komend jaar gehad en er zitten weer een paar mooie klussen bij.
Zo ga ik straks weer het hele land door als tourmanager:
21 x met De verleiding van Harry Faust en 5 keer met de Mattheus Passion van Egon Kracht & The Troupe.
We organiseren het Juttersfestival en verder alle voorkomende klussen zoals onderhoud, administratie en wat schrijfwerk.
Maar eerst de tour met Harry Faust. 12 en 13 februari hebben we de eerste bouwdagen waarna we van 14 februari t/m 20 mei on the road zijn. Heerlijk, ik kan bijna niet wachten tot het zover is.
Voorlopig ziet mijn werklijst voor 2007 er zo uit.
14 feb '07 20:15 Harry Faust Kennemer Theater Beverwijk
23 feb '07 20:30 Harry Faust CC VU Griffioen Amstelveen
24 feb '07 20:15 Harry Faust Spoortheater Nijverdal
25 feb '07 17:30 Harry Faust Beauforthuis Austerlitz
26 feb '07 20:15 Harry Faust Theater De Bussel Oosterhout
03 mrt '07 20:15 Harry Faust Het Koningstheater Den Bosch
05 mrt '07 20:00 Harry Faust De Goudse Schouwburg Gouda
10 mrt '07 20:30 Harry Faust Parktheater Eindhoven
20 mrt '07 20:30 Harry Faust Theater De Vest Alkmaar
21 mrt '07 20:15 Harry Faust Fortis Theater a.d. Schie Schiedam
04 apr '07 20.15 Mattheus Passion Grote Kerk Beverwijk
06 apr '07 20.15 Mattheus Passion Westlandtheater De Naald Naaldwijk
07 apr '07 20.00 Mattheus Passion Theater De Kolk Assen
08 apr '07 20.15 Mattheus Passion Theater De Stoep Spijkenisse
09 apr '07 15.00 Mattheus Passion Theater De Bussel Oosterhout
12 apr '07 20:15 Harry Faust Schouwburg De Meerse Hoofddorp
13 apr '07 20:30 Harry Faust Theater Castellum Alphen a/d Rijn
19 apr '07 20:15 Harry Faust Isala Theater Capelle a/d IJssel
27 apr '07 20:15 Harry Faust Leidse Schouwburg Leiden
08 mei '07 20:15 Harry Faust De Oosterpoort Groningen
09 mei '07 20:00 Harry Faust Schouwburg Venray
10 mei '07 20:15 Harry Faust Theater de Veste Delft
11 mei '07 20:30 Harry Faust Schouwburg Almere Almere
12 mei '07 20:30 Harry Faust Schouwburg Het Park Hoorn
19 mei '07 20:30 Harry Faust De Regentes Den Haag
20 mei '07 20:15 Harry Faust De Kleine Komedie Amsterdam
06 juli'07 Juttersfestival Dorpsweide Wijk aan Zee
07 juli'07 Juttersfestival Dorpsweide Wijk aan Zee
08 juli'07 Juttersfestival Dorpsweide Wijk aan Zee
Uiteraard zal ik u op de hoogte houden van het reilen en zeilen van deze komende gebeurtenissen tussen roedeboei en koperen kees.
Shit, de vakantie is over, en ik begon er net aan te wennen.
Inmiddels zijn zowel ik als de buren weer gewend aan het geluid van een wekker en begint het arbeidsproces langzaam weer te wennen. Waarschijnlijk zal ik zaterdag het geluid van de wekker wel missen en me zorgen maken of ik me niet verslapen heb voordat ik me realiseer dat het weekend is. Inmiddels hebben we de eerste werkbesprekingen voor komend jaar gehad en er zitten weer een paar mooie klussen bij.
Zo ga ik straks weer het hele land door als tourmanager:
21 x met De verleiding van Harry Faust en 5 keer met de Mattheus Passion van Egon Kracht & The Troupe.
We organiseren het Juttersfestival en verder alle voorkomende klussen zoals onderhoud, administratie en wat schrijfwerk.
Maar eerst de tour met Harry Faust. 12 en 13 februari hebben we de eerste bouwdagen waarna we van 14 februari t/m 20 mei on the road zijn. Heerlijk, ik kan bijna niet wachten tot het zover is.
Voorlopig ziet mijn werklijst voor 2007 er zo uit.
14 feb '07 20:15 Harry Faust Kennemer Theater Beverwijk
23 feb '07 20:30 Harry Faust CC VU Griffioen Amstelveen
24 feb '07 20:15 Harry Faust Spoortheater Nijverdal
25 feb '07 17:30 Harry Faust Beauforthuis Austerlitz
26 feb '07 20:15 Harry Faust Theater De Bussel Oosterhout
03 mrt '07 20:15 Harry Faust Het Koningstheater Den Bosch
05 mrt '07 20:00 Harry Faust De Goudse Schouwburg Gouda
10 mrt '07 20:30 Harry Faust Parktheater Eindhoven
20 mrt '07 20:30 Harry Faust Theater De Vest Alkmaar
21 mrt '07 20:15 Harry Faust Fortis Theater a.d. Schie Schiedam
04 apr '07 20.15 Mattheus Passion Grote Kerk Beverwijk
06 apr '07 20.15 Mattheus Passion Westlandtheater De Naald Naaldwijk
07 apr '07 20.00 Mattheus Passion Theater De Kolk Assen
08 apr '07 20.15 Mattheus Passion Theater De Stoep Spijkenisse
09 apr '07 15.00 Mattheus Passion Theater De Bussel Oosterhout
12 apr '07 20:15 Harry Faust Schouwburg De Meerse Hoofddorp
13 apr '07 20:30 Harry Faust Theater Castellum Alphen a/d Rijn
19 apr '07 20:15 Harry Faust Isala Theater Capelle a/d IJssel
27 apr '07 20:15 Harry Faust Leidse Schouwburg Leiden
08 mei '07 20:15 Harry Faust De Oosterpoort Groningen
09 mei '07 20:00 Harry Faust Schouwburg Venray
10 mei '07 20:15 Harry Faust Theater de Veste Delft
11 mei '07 20:30 Harry Faust Schouwburg Almere Almere
12 mei '07 20:30 Harry Faust Schouwburg Het Park Hoorn
19 mei '07 20:30 Harry Faust De Regentes Den Haag
20 mei '07 20:15 Harry Faust De Kleine Komedie Amsterdam
06 juli'07 Juttersfestival Dorpsweide Wijk aan Zee
07 juli'07 Juttersfestival Dorpsweide Wijk aan Zee
08 juli'07 Juttersfestival Dorpsweide Wijk aan Zee
Uiteraard zal ik u op de hoogte houden van het reilen en zeilen van deze komende gebeurtenissen tussen roedeboei en koperen kees.
10 januari, 2007
Trein
Het is ook altijd wat met de NS. Liggen er eens geen blaadjes op de trein, dan glibberen ze massaal in de knoflooksaus, waarna de passagiers lopen te klagen over ademnood. Daar kan ik me iets bij voorstellen als je s'morgens vroeg wordt geconfronteerd met een conducteur die de kaartjes loopt te knippen terwijl een gigantische knoflookkegel uit zijn bakkes komt. Maar om daar nou voor met elkaar op de vuist te gaan lijkt mij wat overdreven.
07 januari, 2007
Dood
Ik ben nog niet aan dood gaan toe, gelukkig niet. Toch vraag ik me wel eens af hoe het zou zijn, dood zijn. Er is nog niemand die het me verteld heeft. Ik heb me laten vertellen dat er ook niemand is die het me kan vertellen. Er zijn immers maar weinig mensen van de dood teruggekeerd. Ik ken ze in ieder geval niet, u wel? Toch ben ik niet bang voor de dood, het is immers de toekomst.
Eerlijk gezegd lijkt het me maar een saaie bedoeling. Dan lig je daar in een kist terwijl iedereen nog één keer voorbij schuifelt en onder het turen naar je gluurt en mompelt, “goh, nooit geweten dat die René er zo rustig bij kon liggen, het is voor het eerst dat hij zijn klep een tijdje houdt”.
Wat zou er verder met je gebeuren? Sommige mensen denken dat je naar de hemel gaat, omdat ik niet geloof denken diezelfde mensen dat ik naar de hel ga. Rare bedoening, alleen omdat ik niet geloof mag ik straks niet bij ze aan tafel zitten. Of zouden diezelfde mensen de mooiste plekjes voor zichzelf willen houden?
Toch boeiend hoe ik zo met de dood bezig kan zijn. Ik ben niet levensmoe, heb geen bedreigende ziekte onder de leden en ben hopelijk nog niet eens op de helft van mijn leven.
Doodgaan is wel de enigste zekerheid die je hebt, je wordt geboren en gaat dood, zo simpel ligt het. En daartussen zit iets wat je leven noemt en wat je zelf in mag vullen. Feitelijk zit ik hier dus gewoon dood te gaan.
Opwekkende gedachte derhalve. Toch vind ik de dood “iets” hebben. Als ik naar een theater ga mag ik graag geraakt worden. Het hoeft niet alleen maar die lach te zijn. Ik vind het een prestatie als iemand mij weet te raken. Door te vertellen over liefdesverdriet wat voor bijna iedereen wel herkenbaar zal zijn, of door te vertellen over de dood. Pareltjes vind ik bijvoorbeeld Als ik dood ben of Nu ik nog leef.
Ondanks dat ik de dood een boeiend onderwerp vinden ben ik wel degelijk blij om te leven. Als ik onverhoopt toch eerder dan verwacht in een kist mocht belanden hoeft u van mij niet langs te komen. Ik heb liever dat u een borrel komt halen die ik u zelf in mag schenken. Laten we dan proosten op het leven.
Cheers!
Eerlijk gezegd lijkt het me maar een saaie bedoeling. Dan lig je daar in een kist terwijl iedereen nog één keer voorbij schuifelt en onder het turen naar je gluurt en mompelt, “goh, nooit geweten dat die René er zo rustig bij kon liggen, het is voor het eerst dat hij zijn klep een tijdje houdt”.
Wat zou er verder met je gebeuren? Sommige mensen denken dat je naar de hemel gaat, omdat ik niet geloof denken diezelfde mensen dat ik naar de hel ga. Rare bedoening, alleen omdat ik niet geloof mag ik straks niet bij ze aan tafel zitten. Of zouden diezelfde mensen de mooiste plekjes voor zichzelf willen houden?
Toch boeiend hoe ik zo met de dood bezig kan zijn. Ik ben niet levensmoe, heb geen bedreigende ziekte onder de leden en ben hopelijk nog niet eens op de helft van mijn leven.
Doodgaan is wel de enigste zekerheid die je hebt, je wordt geboren en gaat dood, zo simpel ligt het. En daartussen zit iets wat je leven noemt en wat je zelf in mag vullen. Feitelijk zit ik hier dus gewoon dood te gaan.
Opwekkende gedachte derhalve. Toch vind ik de dood “iets” hebben. Als ik naar een theater ga mag ik graag geraakt worden. Het hoeft niet alleen maar die lach te zijn. Ik vind het een prestatie als iemand mij weet te raken. Door te vertellen over liefdesverdriet wat voor bijna iedereen wel herkenbaar zal zijn, of door te vertellen over de dood. Pareltjes vind ik bijvoorbeeld Als ik dood ben of Nu ik nog leef.
Ondanks dat ik de dood een boeiend onderwerp vinden ben ik wel degelijk blij om te leven. Als ik onverhoopt toch eerder dan verwacht in een kist mocht belanden hoeft u van mij niet langs te komen. Ik heb liever dat u een borrel komt halen die ik u zelf in mag schenken. Laten we dan proosten op het leven.
Cheers!
05 januari, 2007
Doe mij die maar
Op de laatste dag van mijn vakantie stond er een familiebezoek gepland. Ditmaal hoefde ik er niet zelf op uit maar mocht ik de gastheer spelen. Iets wat ik graag doe. Mijn nichtje, of eigenlijk nicht, want ik moet op mijn tenen gaan staan wil ik haar nog enigszins in de ogen kunnen kijken bracht me een bezoek. Bijzonder want we wonen ver uit elkaar en zien elkaar niet dagelijks, toch ben ik blij met het contact wat we samen hebben.
Nadat ik Esther afgehaald had op het station was het zo’n beetje tijd voor de lunch. Aangezien ik geen zin had om zelf brood te smeren brachten we een bezoek aan Brasserie ’t Begijnenhof alwaar een overdadige kaart ons het kiezen aanzienlijk bemoeilijkte. Gelukkig hadden ze dat zelf goed begrepen want een blik op de kaart vertelde ons dat we naast de meer gebruikelijke recepten ook konden kiezen uit een broodje “Doe mij die maar”. Doe mij die maar, was dan ook het antwoord op de vraag wat ik wou hebben. Dat bleek te bestaan uit zelfgebakken vijgenbrood met geitenkaas uit de oven en een spinaziesalade. Erg lekker dus.
Daarna moesten we de stad in, dat schijnt te horen bij damesvisite. Ben ik er toch weer mooi ingestonken. Nou ja, eigenlijk viel het best mee. Soms kan shoppen niet onaangenaam zijn. We hebben ook nog een bezoek aan de kerststal gebracht. Ja ja, René die een bezoek brengt aan de kerk en naar de kerststal gaat staan koekeloeren. Nou is de kerststal in de Agathakerk wel een begrip in Beverwijk en ver daarbuiten. Het kerkgebouw is zelf ook zeer de moeite waard om eens te bezoeken als en als u in de buurt bent zal deze heiden het u graag laten zien. Amen.
Daarna konden we de stad verlaten en werd het tijd voor een bezoek aan mijn paleis. Na een spelletje regenwormen moest er nog wat gebrouwen worden in de keuken. Tenslotte profileer ik me graag als restaurant “De gevulde kippenkont”. Na een korte smakelijke maaltijd was het tijd voor koffie en daarna de afwas...
Moest ze ineens de trein halen. Ik weet niet van wie ze dat geleerd heeft om hem net voor de afwas te smeren maar van mij heeft ze dat niet. Ik doe zulke dingen nooit!!!!!!!
Ik had me er juist zo op verheugd om samen met haar af te wassen, ik had expres een vaat van een week verstopt in een keukenkastje om haar een extra verassing te kunnen geven. Nu zit ik nog met de zooi.
Eens kijken wie ik binnenkort mag verwelkomen in restaurant “De gevulde kippenkont”.
Nadat ik Esther afgehaald had op het station was het zo’n beetje tijd voor de lunch. Aangezien ik geen zin had om zelf brood te smeren brachten we een bezoek aan Brasserie ’t Begijnenhof alwaar een overdadige kaart ons het kiezen aanzienlijk bemoeilijkte. Gelukkig hadden ze dat zelf goed begrepen want een blik op de kaart vertelde ons dat we naast de meer gebruikelijke recepten ook konden kiezen uit een broodje “Doe mij die maar”. Doe mij die maar, was dan ook het antwoord op de vraag wat ik wou hebben. Dat bleek te bestaan uit zelfgebakken vijgenbrood met geitenkaas uit de oven en een spinaziesalade. Erg lekker dus.
Daarna moesten we de stad in, dat schijnt te horen bij damesvisite. Ben ik er toch weer mooi ingestonken. Nou ja, eigenlijk viel het best mee. Soms kan shoppen niet onaangenaam zijn. We hebben ook nog een bezoek aan de kerststal gebracht. Ja ja, René die een bezoek brengt aan de kerk en naar de kerststal gaat staan koekeloeren. Nou is de kerststal in de Agathakerk wel een begrip in Beverwijk en ver daarbuiten. Het kerkgebouw is zelf ook zeer de moeite waard om eens te bezoeken als en als u in de buurt bent zal deze heiden het u graag laten zien. Amen.
Daarna konden we de stad verlaten en werd het tijd voor een bezoek aan mijn paleis. Na een spelletje regenwormen moest er nog wat gebrouwen worden in de keuken. Tenslotte profileer ik me graag als restaurant “De gevulde kippenkont”. Na een korte smakelijke maaltijd was het tijd voor koffie en daarna de afwas...
Moest ze ineens de trein halen. Ik weet niet van wie ze dat geleerd heeft om hem net voor de afwas te smeren maar van mij heeft ze dat niet. Ik doe zulke dingen nooit!!!!!!!
Ik had me er juist zo op verheugd om samen met haar af te wassen, ik had expres een vaat van een week verstopt in een keukenkastje om haar een extra verassing te kunnen geven. Nu zit ik nog met de zooi.
Eens kijken wie ik binnenkort mag verwelkomen in restaurant “De gevulde kippenkont”.
04 januari, 2007
Heet
Terwijl de meeste mensen die zich nu in Nederland bevinden dik gekleed gaan, loop ik rond in een zwembroek, drink ik veel water met ijsblokjes en bevind me bij voorkeur in de directe omgeving van een ventilator.
Mijn ketel heeft problemen, wil de kachel dan normaal niet meer warm worden, bij mij is het net andersom. De kachel wil niet meer uit en de afgelopen dagen is de temperatuur gestegen tot 25 graden celsius.
Ik zou mijn verkoeling ook in de tuin kunnen zoeken maar dan hoor ik de deurbel niet. En die wil ik graag horen want de storingsmonteur is onderweg.
Ik hoop dat hij ijsjes bij zich heeft.
Mijn ketel heeft problemen, wil de kachel dan normaal niet meer warm worden, bij mij is het net andersom. De kachel wil niet meer uit en de afgelopen dagen is de temperatuur gestegen tot 25 graden celsius.
Ik zou mijn verkoeling ook in de tuin kunnen zoeken maar dan hoor ik de deurbel niet. En die wil ik graag horen want de storingsmonteur is onderweg.
Ik hoop dat hij ijsjes bij zich heeft.
03 januari, 2007
Dat zijn berichten!
Op de kop af toch nog maar een paar goede voornemens gemaakt.
Zo wil ik dit jaar meer foliumzuur slikken om doofheid op latere leeftijd te voorkomen, tenslotte komt dit vaak voor bij muzikanten en ik wil geen risico's nemen.
Verder heb ik besloten om vooral door te gaan met met eten en me niet over te geven aan wat voor dieet dan ook. Sorry, Sonja.
Als laatste goede voornemen ga ik gewoon door met drinken.
Ik kan dat foliumzuur gewoon doorspoelen met een biertje, als ik er dan wat bitterballen bij eet kan ik de smaak van het foliumzuur wegwerken. Zo vang ik drie vliegen in één klap.
Had ik al gezegd dat 2007 een geweldig jaar gaat worden?
Zo wil ik dit jaar meer foliumzuur slikken om doofheid op latere leeftijd te voorkomen, tenslotte komt dit vaak voor bij muzikanten en ik wil geen risico's nemen.
Verder heb ik besloten om vooral door te gaan met met eten en me niet over te geven aan wat voor dieet dan ook. Sorry, Sonja.
Als laatste goede voornemen ga ik gewoon door met drinken.
Ik kan dat foliumzuur gewoon doorspoelen met een biertje, als ik er dan wat bitterballen bij eet kan ik de smaak van het foliumzuur wegwerken. Zo vang ik drie vliegen in één klap.
Had ik al gezegd dat 2007 een geweldig jaar gaat worden?
1 jarig jubileum
Op 3 januari 2006 schreef ik mijn eerste logje, inmiddels ben ik dus 1 jaar (en 1 dag verder). In dit jaar heb ik 240 wijsneuzerige gedachte's, verhalen en belevenissen aan u toevertrouwd. Hoewel een eerste lustrum meestal pas bij vijf jaar wordt gevierd, vind ik het reden genoeg om straks aan de koffie met gebak te gaan.
Oud en nieuw, deel III (slot)
1 januari 2007
De drank heeft mij voldoende verdoofd om te slapen zonder last te hebben van Snurkie, helaas heeft de drank me niet voldoende verdoofd om door de wekker heen te slapen. Maar om door dat gepiep heen te moeten slapen heb je minimaal de inhoud van een goed gesorteerde grote slijterij nodig en zoveel paste niet in mijn rugzak. Lodderig doe ik voorzichtig één oog open om te vragen hoe laat het is:
Half tien, krijg ik te horen.
Oh, en hoe laat was het ontbijt?
Half tien, is wederom het antwoord.
Juist, dat schiet op. Zet jij de wekker altijd zo scherp?
Moeizaam ploeter ik uit bed en gooi een tankwagen water over mijn gezicht, ik schiet in wat kleren en denk klaar te zijn voor het ontbijt. Tot mijn grote verbazing ben ik niet ééns de laatste die aanschuift voor het ontbijt, één na laatste, kijk, dat zijn berichten. Een minder goed bericht is dat er nog geen koffie is maar ook dat wordt geregeld. Ik tril wat als ik de koffiekan haal uit de keuken en het trillen wordt iets erger tot dat ik een goochelact ten beste geef. Ik jongleer met een bord wat helaas niet valvast blijkt te zijn. Nou ja, scherven brengen geluk. Waarschijnlijk een combinatie van te weinig slaap en ietwat te veel alcohol maar koffie en brood doet wonderen, zodat ik, zij het nog enigszins onvast, naar boven ga om mijn tas in te pakken. Hoewel de rugzak zes liter wijn minder bevat zijn daar weer andere dingen voor in de plaats gekomen en in combinatie met wat natte kleren die er nu inzitten zit hij toch nog gauw op de vijftien kilo. Dit in combinatie met mijn enigszins brakke toestand zal wel zorgen voor een leuk tochtje. Er wordt nog gauw even een groepsfoto gemaakt en dan gaan we op pad.
Frisse lucht doet wonderen en ik voel me gauw opknappen. We lopen door een prachtige bosrijke omgeving, helaas af en toe valt er een fris buitje maar dat zorgt ervoor dat de laatste restjes slaap verdwijnen. Ik ben weer het mannetje. We lopen een stuk over de Veluwe, het is hier prachtig. Ik denk dat ik dit jaar wat vaker in dit gebied ga lopen, het is alleen jammer dat het wat ver weg is vanuit Beverwijk, misschien maar eens een weekendje van maken. Wel begint de rugzak zich aardig te roeren, oef, hij is best zwaar. Dit is iets waar ik dus ook vaker mee wil oefenen. Tijdens een hoosbui houden we even stil onder een viaduct om daarna onze weg te vervolgen tot we in Wolfheze aankomen. Hier gebruiken we nog een versnapering waarna we met de trein huiswaarts gaan. Tot Amsterdam Amstel heb ik nog gezelschap van een mede-hiker, daarna reis ik alleen verder naar huis. Gelukkig zonder vertraging.
Ik kan terugkijken op een fantastische jaarwisseling en hoop dat het jaar zich net zo leuk zal worden als dit weekend. Het is in ieder geval een zeer goede start geweest.
De drank heeft mij voldoende verdoofd om te slapen zonder last te hebben van Snurkie, helaas heeft de drank me niet voldoende verdoofd om door de wekker heen te slapen. Maar om door dat gepiep heen te moeten slapen heb je minimaal de inhoud van een goed gesorteerde grote slijterij nodig en zoveel paste niet in mijn rugzak. Lodderig doe ik voorzichtig één oog open om te vragen hoe laat het is:
Half tien, krijg ik te horen.
Oh, en hoe laat was het ontbijt?
Half tien, is wederom het antwoord.
Juist, dat schiet op. Zet jij de wekker altijd zo scherp?
Moeizaam ploeter ik uit bed en gooi een tankwagen water over mijn gezicht, ik schiet in wat kleren en denk klaar te zijn voor het ontbijt. Tot mijn grote verbazing ben ik niet ééns de laatste die aanschuift voor het ontbijt, één na laatste, kijk, dat zijn berichten. Een minder goed bericht is dat er nog geen koffie is maar ook dat wordt geregeld. Ik tril wat als ik de koffiekan haal uit de keuken en het trillen wordt iets erger tot dat ik een goochelact ten beste geef. Ik jongleer met een bord wat helaas niet valvast blijkt te zijn. Nou ja, scherven brengen geluk. Waarschijnlijk een combinatie van te weinig slaap en ietwat te veel alcohol maar koffie en brood doet wonderen, zodat ik, zij het nog enigszins onvast, naar boven ga om mijn tas in te pakken. Hoewel de rugzak zes liter wijn minder bevat zijn daar weer andere dingen voor in de plaats gekomen en in combinatie met wat natte kleren die er nu inzitten zit hij toch nog gauw op de vijftien kilo. Dit in combinatie met mijn enigszins brakke toestand zal wel zorgen voor een leuk tochtje. Er wordt nog gauw even een groepsfoto gemaakt en dan gaan we op pad.
Frisse lucht doet wonderen en ik voel me gauw opknappen. We lopen door een prachtige bosrijke omgeving, helaas af en toe valt er een fris buitje maar dat zorgt ervoor dat de laatste restjes slaap verdwijnen. Ik ben weer het mannetje. We lopen een stuk over de Veluwe, het is hier prachtig. Ik denk dat ik dit jaar wat vaker in dit gebied ga lopen, het is alleen jammer dat het wat ver weg is vanuit Beverwijk, misschien maar eens een weekendje van maken. Wel begint de rugzak zich aardig te roeren, oef, hij is best zwaar. Dit is iets waar ik dus ook vaker mee wil oefenen. Tijdens een hoosbui houden we even stil onder een viaduct om daarna onze weg te vervolgen tot we in Wolfheze aankomen. Hier gebruiken we nog een versnapering waarna we met de trein huiswaarts gaan. Tot Amsterdam Amstel heb ik nog gezelschap van een mede-hiker, daarna reis ik alleen verder naar huis. Gelukkig zonder vertraging.
Ik kan terugkijken op een fantastische jaarwisseling en hoop dat het jaar zich net zo leuk zal worden als dit weekend. Het is in ieder geval een zeer goede start geweest.
02 januari, 2007
Oud en nieuw, deel II
31 december 2006
Om 07.30 vertelt een hoop gepiep me dat het tijd wordt voor een snelle douche, terwijl snurkie zich nog eens lekker omdraait. Het is oneerlijk verdeeld in deze wereld. Omdat de groep uit 25 personen bestaat gaan we in twee gesplitste groepen lopen. Ik zit in de eerste, hij in de tweede. Terwijl ik de gang in loop op weg naar de douche komt er een plens water aan zetten. Even denk ik dat de Rijn buiten haar oevers is getreden. Het valt mee, degene die voor mij onder de douche stond heeft de halve gang blank gezet. Wel zo gemakkelijk, nu heb je al schone voeten voor je de douche bereikt. Hoef je er niet met je baggerpoten onder te staan, heeft degene die na jouw komt geen last van bagger op de tegeltjes.
Na een goed ontbijt en een paar kopjes koffie gaan we op pad.
De omgeving is een erg mooie bosrijke omgeving. De geur van dennen die ik eigenlijk alleen ken van de spuitbus op mijn toilet komt je hier tegemoet. Het zal wel een heidens karwei zijn geweest om al die bomen in te spuiten met deze geur maar ik snap nu wel waarom deze geur laatst uitverkocht was bij de supermarkt.
Bij een koffiekopje scharen we ons om twee ronde tafels en laten ons de koffie met gebak goed smaken. We lopen verder tot een prachtig uitzichtpunt over de uiterwaarden van de Rijn. Als we weer verder lopen komen we na een tijdje de andere groep tegen. We wisselen wat ervaringen uit en lopen dan verder om na twee uur weer uit te komen bij hetzelfde koffiekopje als vanochtend. We zijn dus weer bijna in het huisje, een mooi moment om met zijn allen in een knus hoekje te duiken en ons te goed te doen aan een versnapering. Koffie heb ik nu wel even genoeg gehad maar een Jagermeister gaat er prima in, goed tegen de kou.
We zien de eerste groep voorbij komen en als we weer naar buiten lopen halen we ze in om het laatste stuk gezamenlijk uit te lopen.
Een korte douche en daarna even lekker uitrusten in de foyer voor we de keuken ingaan om eens flink te roeren in potten en pannen, sommige dingen veranderen gelukkig niet. De maaltijd is eenvoudig doch voedzaam en alles gaat schoon op. Na de maaltijd kak ik een beetje in, het slaapgebrek begint me parten te spelen. Een flink partijtje tafelvoetbal gevolgd door iets wat lijkt op tafeltennis doet wonderen en als herboren kom ik weer boven. Samen met Frans duik ik nog even de keuken in om een goede pan gluhwein te maken. Terwijl we hier mee bezig zijn klokken we een biertje onze dorstige kelen in en we nemen onze streken van het afgelopen jaar nog eens door. Peppie en Kokkie strikes back. We brengen de pan naar binnen en serveren uit, voor de liefhebbers met een extra scheut rum in het glas. Tegen 23.00 verdwijnen we nogmaals in de kelder voor een potje tafeltennis met een mannetje of 10. Als een gek ren je dan om de tafel heen om de bal over het net te hengsten waarbij er uiteindelijk twee overblijven. Vermoeiende bezigheid derhalve.
Tegen 23.45 gaan we terug naar boven waar het aftellen begint. Ik krijg een fles champagne in mijn handen gedrukt met het verzoek deze om uur nul te laten knallen. Dat lukt, en terwijl we proosten lopen we in groepjes naar buiten. Tijdens het vage spel van gisteravond heb ik een pakje knalerwten gewonnen en dat is dan ook het enige vuurwerk wat ik afsteek deze avond.
We blijven tot laat op en om 04.30 zijn we nog met zijn drieën over. We besluiten om het goede jaar maar te beginnen met een hike en we maken nog een ommetje door het bos. Terwijl we onze dromen bespreken voor 2007 en woeste plannen maken waar u wellicht nog over zult lezen over enige tijd. Het is iets over zessen als ik het bed bereik. Zonder last te hebben van gesnurk val ik in een diepe slaap.
Om 07.30 vertelt een hoop gepiep me dat het tijd wordt voor een snelle douche, terwijl snurkie zich nog eens lekker omdraait. Het is oneerlijk verdeeld in deze wereld. Omdat de groep uit 25 personen bestaat gaan we in twee gesplitste groepen lopen. Ik zit in de eerste, hij in de tweede. Terwijl ik de gang in loop op weg naar de douche komt er een plens water aan zetten. Even denk ik dat de Rijn buiten haar oevers is getreden. Het valt mee, degene die voor mij onder de douche stond heeft de halve gang blank gezet. Wel zo gemakkelijk, nu heb je al schone voeten voor je de douche bereikt. Hoef je er niet met je baggerpoten onder te staan, heeft degene die na jouw komt geen last van bagger op de tegeltjes.
Na een goed ontbijt en een paar kopjes koffie gaan we op pad.
De omgeving is een erg mooie bosrijke omgeving. De geur van dennen die ik eigenlijk alleen ken van de spuitbus op mijn toilet komt je hier tegemoet. Het zal wel een heidens karwei zijn geweest om al die bomen in te spuiten met deze geur maar ik snap nu wel waarom deze geur laatst uitverkocht was bij de supermarkt.
Bij een koffiekopje scharen we ons om twee ronde tafels en laten ons de koffie met gebak goed smaken. We lopen verder tot een prachtig uitzichtpunt over de uiterwaarden van de Rijn. Als we weer verder lopen komen we na een tijdje de andere groep tegen. We wisselen wat ervaringen uit en lopen dan verder om na twee uur weer uit te komen bij hetzelfde koffiekopje als vanochtend. We zijn dus weer bijna in het huisje, een mooi moment om met zijn allen in een knus hoekje te duiken en ons te goed te doen aan een versnapering. Koffie heb ik nu wel even genoeg gehad maar een Jagermeister gaat er prima in, goed tegen de kou.
We zien de eerste groep voorbij komen en als we weer naar buiten lopen halen we ze in om het laatste stuk gezamenlijk uit te lopen.
Een korte douche en daarna even lekker uitrusten in de foyer voor we de keuken ingaan om eens flink te roeren in potten en pannen, sommige dingen veranderen gelukkig niet. De maaltijd is eenvoudig doch voedzaam en alles gaat schoon op. Na de maaltijd kak ik een beetje in, het slaapgebrek begint me parten te spelen. Een flink partijtje tafelvoetbal gevolgd door iets wat lijkt op tafeltennis doet wonderen en als herboren kom ik weer boven. Samen met Frans duik ik nog even de keuken in om een goede pan gluhwein te maken. Terwijl we hier mee bezig zijn klokken we een biertje onze dorstige kelen in en we nemen onze streken van het afgelopen jaar nog eens door. Peppie en Kokkie strikes back. We brengen de pan naar binnen en serveren uit, voor de liefhebbers met een extra scheut rum in het glas. Tegen 23.00 verdwijnen we nogmaals in de kelder voor een potje tafeltennis met een mannetje of 10. Als een gek ren je dan om de tafel heen om de bal over het net te hengsten waarbij er uiteindelijk twee overblijven. Vermoeiende bezigheid derhalve.
Tegen 23.45 gaan we terug naar boven waar het aftellen begint. Ik krijg een fles champagne in mijn handen gedrukt met het verzoek deze om uur nul te laten knallen. Dat lukt, en terwijl we proosten lopen we in groepjes naar buiten. Tijdens het vage spel van gisteravond heb ik een pakje knalerwten gewonnen en dat is dan ook het enige vuurwerk wat ik afsteek deze avond.
We blijven tot laat op en om 04.30 zijn we nog met zijn drieën over. We besluiten om het goede jaar maar te beginnen met een hike en we maken nog een ommetje door het bos. Terwijl we onze dromen bespreken voor 2007 en woeste plannen maken waar u wellicht nog over zult lezen over enige tijd. Het is iets over zessen als ik het bed bereik. Zonder last te hebben van gesnurk val ik in een diepe slaap.
Oud en nieuw, deel I
30 december 2006
Omdat een goed begin een goed einde verdiend heb ik oud en nieuw in stijl afgesloten, een weekendje weekendhike dus. Net als vorig jaar.
Terwijl ik op zaterdag morgen de laatste spullen in mijn rugtas trap til ik hem even op voor de aardigheid. Oef, mijn rug krijgt het zwaar te verduren. Kleding, extra schoenen, mijn eigen Auping bed en als klap op de vuurpijl zes liter wijn moeten mij door dit weekend heen helpen.
Als ik door het centrum van Beverwijk loop gaat het best met de rugzak om, maar na een voorspoedige treinreis wordt er gelopen van Station Ede-Wageningen naar het Nivonhuis De Bosbeek in Bennekom. Een stukje van zes km die we afleggen in vijf kwartier. Ik voel de rugzak best hangen, misschien volgende keer toch maar een schone onderbroek minder meenemen.Bij aankomst in het huisje kun je mij letterlijk uitwringen van het zweten.
Een aantal mensen zijn rechtstreeks met de auto naar het huisje genomen en omdat iemand wat moeite heeft met het vinden van de locatie loop ik samen met nog iemand de automobiliste tegemoet. Uitgerust als een mijnwerker met een hoofdlamp om want het is inmiddels al aardig donker loodsen we haar naar binnen, de missie van de rescue rangers is geslaagd.
Na het eten moet er gespeeld worden. Denk dan niet aan zo’n lullig spelletje monopoly, triviant of scrabble. Nee, dit keer ging het met het mes op tafel. De inzet was dan ook niet gering. We hadden de opdracht gekregen om allemaal drie kleine cadeautjes mee te nemen van huis en die vormden de inzet voor een hoop rare opdrachten:
Pak een kadootje van de stapel en hou het zelf
Pak een kadootje van de stapel en geef het aan een ander
Pak een kadootje van een ander af en geef dat aan iemand anders.
Ga een stoel naar links
Geef allemaal een kadootje aan degene rechts naast jou.
Trek een jurk aan en laat je op de foto zetten.
Er circuleert nu dus een vage foto van uw auteur in een jurk.
Na nog een korte avondwandeling in een nu wel erg krakend bos drinken we nog wat om het bed om te zoeken om te genieten van een nachtrust. Het bed heb ik gauw gevonden, de nachtrust niet. Mijn kamer genoot blijkt te snurken als een bronstig neuspaard met een flinke verkoudheid in de paartijd. Tijdens de avondwandeling kraakte het al in het bos maar ik vrees dat hij nog wat bomen extra heeft omgezaagd.
Omdat een goed begin een goed einde verdiend heb ik oud en nieuw in stijl afgesloten, een weekendje weekendhike dus. Net als vorig jaar.
Terwijl ik op zaterdag morgen de laatste spullen in mijn rugtas trap til ik hem even op voor de aardigheid. Oef, mijn rug krijgt het zwaar te verduren. Kleding, extra schoenen, mijn eigen Auping bed en als klap op de vuurpijl zes liter wijn moeten mij door dit weekend heen helpen.
Als ik door het centrum van Beverwijk loop gaat het best met de rugzak om, maar na een voorspoedige treinreis wordt er gelopen van Station Ede-Wageningen naar het Nivonhuis De Bosbeek in Bennekom. Een stukje van zes km die we afleggen in vijf kwartier. Ik voel de rugzak best hangen, misschien volgende keer toch maar een schone onderbroek minder meenemen.Bij aankomst in het huisje kun je mij letterlijk uitwringen van het zweten.
Een aantal mensen zijn rechtstreeks met de auto naar het huisje genomen en omdat iemand wat moeite heeft met het vinden van de locatie loop ik samen met nog iemand de automobiliste tegemoet. Uitgerust als een mijnwerker met een hoofdlamp om want het is inmiddels al aardig donker loodsen we haar naar binnen, de missie van de rescue rangers is geslaagd.
Na het eten moet er gespeeld worden. Denk dan niet aan zo’n lullig spelletje monopoly, triviant of scrabble. Nee, dit keer ging het met het mes op tafel. De inzet was dan ook niet gering. We hadden de opdracht gekregen om allemaal drie kleine cadeautjes mee te nemen van huis en die vormden de inzet voor een hoop rare opdrachten:
Pak een kadootje van de stapel en hou het zelf
Pak een kadootje van de stapel en geef het aan een ander
Pak een kadootje van een ander af en geef dat aan iemand anders.
Ga een stoel naar links
Geef allemaal een kadootje aan degene rechts naast jou.
Trek een jurk aan en laat je op de foto zetten.
Er circuleert nu dus een vage foto van uw auteur in een jurk.
Na nog een korte avondwandeling in een nu wel erg krakend bos drinken we nog wat om het bed om te zoeken om te genieten van een nachtrust. Het bed heb ik gauw gevonden, de nachtrust niet. Mijn kamer genoot blijkt te snurken als een bronstig neuspaard met een flinke verkoudheid in de paartijd. Tijdens de avondwandeling kraakte het al in het bos maar ik vrees dat hij nog wat bomen extra heeft omgezaagd.
01 januari, 2007
Abonneren op:
Posts (Atom)
