Laat maar

Het is al weer een paar jaar geleden dat ik verliefd werd op een vrouw die zich bevond in mijn directe vriendenkring. Het maakte me erg onzeker en ik wist niet zo goed wat ik er mee aan moest. Ik had haar leren kennen op een fietsvakantie en we hadden contact gehouden. We zagen elkaar af en toe, mailden elkaar en stonden af en toe als een paar schaduwboksers elkaar figuurlijk uit te dagen. Niet letterlijk, maar altijd was er wel geflirt over en weer. We hadden inmiddels besloten om het jaar daarop samen op vakantie te gaan. Gaandeweg sloeg bij mij de twijfel toe,wat moest ik hier nu mee. Stel je eens voor dat ik het haar vertelde: hoe zou ze dan reageren? Zou ze boos worden, zou ze me afwijzen, zou dit het einde beteken van de vriendschap of zouden we samen heel gelukkig worden? Weken was ik er mee bezig en nachten lag ik er wakker van, iets wat op den duur een zeer vermoeiende bezigheid is. Dit is het ook niet, dacht ik. En eerlijk gezegd hou ik niet van stiekem doen, normaal gesproken ben ik recht door zee, je moet toch kunnen zeggen dat je verliefd bent op iemand zonder een vriendschap in gevaar te brengen, dacht ik in mijn naïviteit. Helaas bleek de werkelijkheid toch iets anders te zijn.
Op een gegeven moment heb ik toch maar de stoute schoenen aangetrokken en haar verteld hoe mijn gevoelens voor haar lagen. Dit had ik beter niet kunnen doen. Zichtbaar geraakt vertelde ze me dat haar gevoelens niet wederzijds waren maar ze voegde er aan toe dat onze vriendschap nu nog closer zou worden. Helaas is dat niet gebeurt: Blijkbaar toch geschrokken draaide ze om als een blad aan een boom en i.p.v. die leuke goede vriendin die ze was geweest veranderde ze in een botte boerin. De vakantie is uitgelopen op een debacle en daarna heb ik haar vaarwel gezegd. Telkens als ik onderstaand nummer hoor vraag ik me af wat ik zou doen als het me weer zou overkomen.

Ik ging naar je toe met lood in m'n schoenen
ging ik naar je toe en ik keek je aan
Ik wilde het zeggen, ik moest het je zeggen
maar toen ben ik opeens weer naar huis terug gegaan
Omdat ik had nagedacht en m'n verstand zei
dat ik, wie weet, misschien wel voor schut zou hebben gestaan
want stel dat ik wel van jou hou
maar jij niet van mij
laat maar
laat maar

Ik ging naar je terug met knikkende knieen
ging ik naar je terug, maar ik heb het gedaan
Wat ik je moest zeggen, zei ik maar zo'n beetje
't was eigenlijk amper te verstaan
Omdat ik had nagedacht en m'n verstand zei
dat ik de tijd er eerst maar eens overheen moest laten gaan
zoals golven over het zand
zoals nachtvorst over het land
laat maar
laat maar

Maar toen opeens waren de rapen gaar
ik moest naar je terug en toen stond ik daar
met chardonnay en zalmtartaar, maar ja, ik dacht
dan maak ik het een beetje gezellig

En je keek me aan en je gaf me je hand
en die hand zette m'n hele lichaam in brand
weet je, ik moet je wat zeggen, riep ik
maar zo'n beetje wat jij toen al niet meer verstond
want je riep dat je meer van me hield
dan de sultan van Bagdad
de sultan van Bagdad
en je kuste me vol op mijn mond
en de wereld werd plat

Ik ga naar je toe met lood in m'n schoenen
ga ik naar je toe, dan is 't maar gedaan
ik ga het je zeggen, ik ga het je zeggen
of zal ik maar weer terug naar huis
Want stel dat ik van jou hou
maar jij niet van mij
laat maar
laat maar