Gaap

Goede morgen is een contradictie in termen. Wat kan er nu goed zijn aan een morgen? Zoals algemeen bekend starten ochtenden altijd te vroeg. Goedemiddag zal wel lukken en bij een goedenavond is succes verzekerd. Maar goedemorgen, welke sadist heeft dat uitgevonden?
Zo filosofeerde ik erop los terwijl vanochtend de wekker afging als het luchtalarm in Beiroet. Ik rol door maar ja, daar ligt niemand om nog even tegenaan te kruipen en dus is er ook niemand om koffie bij te bestellen. Wel val ik nu bijna uit bed en terwijl ik de koffiepot aan slinger en ik mezelf onder de douche zet bedenk ik dat ik de laatste tijd te vaak te laat naar bed ga. Tegen 22.00 uur word ik pas actief. Ik ben dan ook echt een nachtmens die tegen de avond pas op leeft.
Dit tot groot verdriet van mezelf als ik de volgende morgen weer eens achter mijn buro zit te vechten tegen dichtvallende oogleden, ondertussen liters cafeïne naar binnen werkend.
Maar ja, de wijn smaakte lekker gisteravond en die LP met Gerry Mulligan had ik al een tijd niet gehoord. Vervolgens kreeg ik het nog op mijn heupen om nog even een uurtje in de home studio te werken, uiteraard wel met koptelefoon op, anders wordt de hele buurt wakker. Midden in de nacht nog een paar basslicks inspelen is geen activiteit waar je vrienden mee maakt.
Het is de kunst om van geluidsoverlast een buurtfeest te maken, maar mijn buren trappen er niet in. Daarna nog eens geluisterd naar wat ik ingespeeld had en ik kreeg al weer ideeën om in die break een hoge partij toe te voegen als een soort van powerchords met distortion toen ik de tegenwoordigheid van geest had om even op mijn klok te kijken…
Slik, 03.30 alweer, en ik zou op tijd naar bed gaan. Damn, weer mislukt. Vanavond dan maar. Oh nee, vanavond repeteren met Kneiper dus ik ben meestal niet voor 23.45 thuis.

Vrijdagavond is het begin van het weekend, ik denk dat ik dan maar eens om 19.00 naar bed ga.