Na wat een Kwaltitatief Uitermate Teleurstellende week genoemd mag worden waarin alles wat veilig leek ineens op zijn of haar reet ligt, excusez-moi, en mijn wereld ietwat overhoopt ligt, en ik overhoop lig met zowel de wereld als met mezelf werd het weer eens tijd om stoom af te blazen in het oefenhok, flink stoom af te blazen. Het mag dan allemaal even tegen zitten en niet gaan zoals ik wil, dat wil nog niet zeggen dat er niet serieus muziek gemaakt kan gaan worden. Integendeel, op momenten als deze moet er gevloekt en gezweet worden om helemaal leeg weer thuis te komen, of tenminste met handen waar de vellen aan hangen. Aldus geschiedde: De ruiten trillen nog na, de buizen in mijn versterker zitten tegen het kookpunt aan, mijn Ampeg heeft lopen brullen terwijl de Black Pearl beukte en knalde, gierde en kreunde als was zij het verlengstuk van mijn emoties.
Ik kan er weer even tegen.
Het enige wat er uiteindelijk echt toe doet in mijn leven is MUZIEK!
Of zoals Frank Zappa ooit verwoordde:
"Information is not knowledge.
Knowledge is not wisdom.
Wisdom is not truth.
Truth is not beauty.
Beauty is not love.
Love is not music.
Music is the best”.
31 augustus, 2006
Del Amitri - Driving with the brakes on.
Driving through the long night,
Trying to figure who's right and who's wrong,
Now the kid has gone.
I sit belted up tight,
She sucks on a match light, glowing bronze, steering on.
And I might be more of a man if I stopped this in it's tracks
And said, come on, let's go home.
But she's got the wheel,
And I've got nothing except what I have on.
When you're driving with the brakes on,
When you're swimming with your boots on,
It's hard to say you love someone,
And it's hard to say you don't.
Trying to keep the mood right,
Trying to steer the conversation from
The thing we've done.
She shuts up the ashtray, and I say it's a long way back now hon
She just yawns.
And we might get lost someplace,
So desolate that no one where we're from would ever come.
But she's got the wheel and I've got to deal from now on.
When you're driving with the brakes on,
When you're swimming with your boots on,
It's hard to say you love someone,
And it's hard to say you don't.
But unless the moon falls tonight, unless continents collide,
Nothing's gonna make me, break from her side.
Cause when you're driving with the brakes on,
When you're swimming with your boots on,
It's hard to say you love someone,
And it's hard to say you don't.
It's hard to say you love someone,
And it's hard to say you don't.
Trying to figure who's right and who's wrong,
Now the kid has gone.
I sit belted up tight,
She sucks on a match light, glowing bronze, steering on.
And I might be more of a man if I stopped this in it's tracks
And said, come on, let's go home.
But she's got the wheel,
And I've got nothing except what I have on.
When you're driving with the brakes on,
When you're swimming with your boots on,
It's hard to say you love someone,
And it's hard to say you don't.
Trying to keep the mood right,
Trying to steer the conversation from
The thing we've done.
She shuts up the ashtray, and I say it's a long way back now hon
She just yawns.
And we might get lost someplace,
So desolate that no one where we're from would ever come.
But she's got the wheel and I've got to deal from now on.
When you're driving with the brakes on,
When you're swimming with your boots on,
It's hard to say you love someone,
And it's hard to say you don't.
But unless the moon falls tonight, unless continents collide,
Nothing's gonna make me, break from her side.
Cause when you're driving with the brakes on,
When you're swimming with your boots on,
It's hard to say you love someone,
And it's hard to say you don't.
It's hard to say you love someone,
And it's hard to say you don't.
30 augustus, 2006
Kneiper on Tour
Al enige tijd is bekend dat we op 15 oktober een concert hebben in Amsterdam, inmiddels is er een tweede concert bijgekomen. Zouden we nu al mogen spreken van een tour? In ieder geval wil ik alle lezers van dit log uitnodigen om vooral langs te komen indien je in de gelegenheid bent. Ik geef u de data nogmaals
1 oktober
tijd: nog onbekend
Plaats: Cafe Sman
Zaanweg 2
Wormerveer
15 oktober
tijd: 14.30-15.00 uur
Buurthuis de Havelaar
Douwes Dekkerstraat 2
Amsterdam
1 oktober
tijd: nog onbekend
Plaats: Cafe Sman
Zaanweg 2
Wormerveer
15 oktober
tijd: 14.30-15.00 uur
Buurthuis de Havelaar
Douwes Dekkerstraat 2
Amsterdam
28 augustus, 2006
Organisatorenweekend
De kerstman vermoordde Vanessa met een ruitenwisser in de Efteling. U snapt het niet? Deze dan;
Donald Duck vermoordde de Paashaas met een baksteen in een onderzeeër.
U begrijpt er nog steeds niks van, dan zal ik het uitleggen. Of althans een poging daartoe doen. Bovenstaande cases kwamen voorbij op het organisatoren weekend van Weekendhike. Weliswaar niet als een case die je kan overkomen als organisator van een hike, maar wel in het levend Cluedo waarmee enkele organisatoren waaronder mijzelf aftrapten op het eerste organisatorenweekend van Weekendhike. Probeer het maar eens uit te beelden in een mime voorstelling. Erg leuk om te doen, al waren de oplossingen die er uit kwamen iets anders als bedoeld. Na een boeiende avond waarbij er bij het haardvuur de nodige sterke verhalen werden opgedist werd het tijd om de tent op te zoeken. Dit keer niet mijn eigen tent, maar een legertent voorzien van 5 matrassen die er naast elkaar net in pasten. Er bleef nog een gangpad over van een meter breed waar ook nog de bagage stond. Wel even wennen. Normaal leg ik mijn opblaaskussen onder mijn mat alleen waren deze matten dikker zodat deze oplossing niet werkte. Hierdoor heb ik gedurende de nacht een kussengevecht gehouden, wat ik uiteindelijk ergens gewonnen moet hebben, zij het veel te laat zodat ik enigszins brak uit mijn slaapzak kroop de volgende morgen.
Na een verfrissende douche (lees: een koud miezerig zeikstraaltje terwijl je met je voeten in de bagger staat te dansen) komt het ontbijt op tafel waarna we opgesplitst in groepjes diverse cases bespreken, iets serieuzere cases dan tijdens het levend Cluedo. Wat te doen als iemand zijn of haar enkel breekt, je verdwaalt tijdens een regenbui of geconfronteerd wordt met wereldoorlog III in je groep. Erg leerzaam allemaal. Na de lunch werd het tijd voor een GPS wandeling. Opgesplitst in groepjes en uitgerust met een GPS moesten we verschillende way points passeren. Dit is echt gaaf! (Mam, als je dit leest, dit vind ik nou een leuk verjaardagscadeau.) Een pijl op het scherm vertelt je welke kant je op moet. Je kunt er voor kiezen om dat doel via de paden te bereiken. Je kunt er ook voor kiezen om letterlijk de pijl te volgen en je dus dwars door kreupelhout heen te manoeuvreren waarvoor wij dus kozen. Zodoende kom je dus wel door de prachtigste natuur, waarbij we natuurlijk wel de gebieden uitkozen waar dit was toegestaan. Onderweg ook nog een verkeersbord gezien wat we nog nooit eerder zagen;
Verboden voor tanks.
We zaten dicht in de buurt van militair oefenterrein, ik vond onderweg zelfs nog een kogel, of zou dat een afrekening in het criminele circuit van Hierden zijn geweest?
Wel een ontzettend mooi gebied daar. Bos en heide, afgewisseld met een paar zandvlakte waarbij de Sinai woestijn maar een kleine zandbak is, helaas had ik mijn emmertje en schepje thuisgelaten anders was ik nu nog aan het graven geweest. Het was toevallig die dag erg mooi weer zodat we bij terugkomst op het kamp lekker konden barbecuen buiten. Het duurde even maar uiteindelijk hadden we de boel dan toch aan het fikken waarna de hamburgers, saté en speklappen gretig verorberd werden. Na een kortpotje vuilnisbakkenvoetbal wat een variant is op paaltjesvoetbal werd het tijd voor de bonte avond. We hadden al de eerste Weekendhike quiz gehad en een voorstelling van 3 zangeressen die in hoge nood verkeerden werd het tijd voor het bal na. Een wild dansfestijn waarbij er lustig werd gedanst, zelfs een heuse limbodans kwam voorbij. Weer eens wat anders als braaf schuifelen of schuren zoals dat heden te dage tentoon gespreid wordt. Rond middernacht of wat later, ik had geen horloge bij me maak ik me op voor een nieuw kussengevecht. Dit maal win ik veel sneller en ik slaap heerlijk.
De volgende morgen wel wat moeite met wakker worden, het is toch wel erg donker in zo’n legertent en ik heb dan ook moeite om mijn linkersok van mijn rechtersok te onderscheiden. Gelukkig houdt degene die bij de deur ligt de tent flap opzij zodat ik de L en de R op mijn sokken kan onderscheiden. Na een kort ontbijt valt de groep van 30 man uiteen. Een paar lopen de GPS wandeling weer anderen maken een gewone wandeling, een paar kaan door naar huis en samen met nog zo’n 10 anderen volg ik de EHBO cursus die deze dag op het programma staat. We tapen er lustig op los en al spoedig zijn de nodige botbreuken gefixeerd, loop ik stoer rond met een mitella waarna ik als slachtoffer van een bewusteloosheid meerdere malen in stabiele zijligging word gelegd. De vloer is daar gelijk gedweild.
S’middags maak ik samen met Ruben en Woopi nog een wandeling door de werkelijk prachtige omgeving waarbij we al spoedig de kaart niet meer volgen maar gewoon onze eigen gang gaan. We komen terug en nemen daar afscheid van de laatste Weekendhikers. Ruben wil me wel even naar het station brengen maar eerst gaan we samen nog even een hapje eten in Amersfoort, waarna ik op de trein spring die me weer thuis zal brengen. Het was een geweldig weekend en zeker voor herhaling vatbaar.
Donald Duck vermoordde de Paashaas met een baksteen in een onderzeeër.
U begrijpt er nog steeds niks van, dan zal ik het uitleggen. Of althans een poging daartoe doen. Bovenstaande cases kwamen voorbij op het organisatoren weekend van Weekendhike. Weliswaar niet als een case die je kan overkomen als organisator van een hike, maar wel in het levend Cluedo waarmee enkele organisatoren waaronder mijzelf aftrapten op het eerste organisatorenweekend van Weekendhike. Probeer het maar eens uit te beelden in een mime voorstelling. Erg leuk om te doen, al waren de oplossingen die er uit kwamen iets anders als bedoeld. Na een boeiende avond waarbij er bij het haardvuur de nodige sterke verhalen werden opgedist werd het tijd om de tent op te zoeken. Dit keer niet mijn eigen tent, maar een legertent voorzien van 5 matrassen die er naast elkaar net in pasten. Er bleef nog een gangpad over van een meter breed waar ook nog de bagage stond. Wel even wennen. Normaal leg ik mijn opblaaskussen onder mijn mat alleen waren deze matten dikker zodat deze oplossing niet werkte. Hierdoor heb ik gedurende de nacht een kussengevecht gehouden, wat ik uiteindelijk ergens gewonnen moet hebben, zij het veel te laat zodat ik enigszins brak uit mijn slaapzak kroop de volgende morgen.
Na een verfrissende douche (lees: een koud miezerig zeikstraaltje terwijl je met je voeten in de bagger staat te dansen) komt het ontbijt op tafel waarna we opgesplitst in groepjes diverse cases bespreken, iets serieuzere cases dan tijdens het levend Cluedo. Wat te doen als iemand zijn of haar enkel breekt, je verdwaalt tijdens een regenbui of geconfronteerd wordt met wereldoorlog III in je groep. Erg leerzaam allemaal. Na de lunch werd het tijd voor een GPS wandeling. Opgesplitst in groepjes en uitgerust met een GPS moesten we verschillende way points passeren. Dit is echt gaaf! (Mam, als je dit leest, dit vind ik nou een leuk verjaardagscadeau.) Een pijl op het scherm vertelt je welke kant je op moet. Je kunt er voor kiezen om dat doel via de paden te bereiken. Je kunt er ook voor kiezen om letterlijk de pijl te volgen en je dus dwars door kreupelhout heen te manoeuvreren waarvoor wij dus kozen. Zodoende kom je dus wel door de prachtigste natuur, waarbij we natuurlijk wel de gebieden uitkozen waar dit was toegestaan. Onderweg ook nog een verkeersbord gezien wat we nog nooit eerder zagen;
Verboden voor tanks.
We zaten dicht in de buurt van militair oefenterrein, ik vond onderweg zelfs nog een kogel, of zou dat een afrekening in het criminele circuit van Hierden zijn geweest?
Wel een ontzettend mooi gebied daar. Bos en heide, afgewisseld met een paar zandvlakte waarbij de Sinai woestijn maar een kleine zandbak is, helaas had ik mijn emmertje en schepje thuisgelaten anders was ik nu nog aan het graven geweest. Het was toevallig die dag erg mooi weer zodat we bij terugkomst op het kamp lekker konden barbecuen buiten. Het duurde even maar uiteindelijk hadden we de boel dan toch aan het fikken waarna de hamburgers, saté en speklappen gretig verorberd werden. Na een kortpotje vuilnisbakkenvoetbal wat een variant is op paaltjesvoetbal werd het tijd voor de bonte avond. We hadden al de eerste Weekendhike quiz gehad en een voorstelling van 3 zangeressen die in hoge nood verkeerden werd het tijd voor het bal na. Een wild dansfestijn waarbij er lustig werd gedanst, zelfs een heuse limbodans kwam voorbij. Weer eens wat anders als braaf schuifelen of schuren zoals dat heden te dage tentoon gespreid wordt. Rond middernacht of wat later, ik had geen horloge bij me maak ik me op voor een nieuw kussengevecht. Dit maal win ik veel sneller en ik slaap heerlijk.
De volgende morgen wel wat moeite met wakker worden, het is toch wel erg donker in zo’n legertent en ik heb dan ook moeite om mijn linkersok van mijn rechtersok te onderscheiden. Gelukkig houdt degene die bij de deur ligt de tent flap opzij zodat ik de L en de R op mijn sokken kan onderscheiden. Na een kort ontbijt valt de groep van 30 man uiteen. Een paar lopen de GPS wandeling weer anderen maken een gewone wandeling, een paar kaan door naar huis en samen met nog zo’n 10 anderen volg ik de EHBO cursus die deze dag op het programma staat. We tapen er lustig op los en al spoedig zijn de nodige botbreuken gefixeerd, loop ik stoer rond met een mitella waarna ik als slachtoffer van een bewusteloosheid meerdere malen in stabiele zijligging word gelegd. De vloer is daar gelijk gedweild.
S’middags maak ik samen met Ruben en Woopi nog een wandeling door de werkelijk prachtige omgeving waarbij we al spoedig de kaart niet meer volgen maar gewoon onze eigen gang gaan. We komen terug en nemen daar afscheid van de laatste Weekendhikers. Ruben wil me wel even naar het station brengen maar eerst gaan we samen nog even een hapje eten in Amersfoort, waarna ik op de trein spring die me weer thuis zal brengen. Het was een geweldig weekend en zeker voor herhaling vatbaar.
21 augustus, 2006
Opsporing verzocht
Toen ik heden ten dage arriveerde op mijn werk kwam ik er achter dat wij dit afgelopen weekend bezocht zijn door iemand met een hele grote tuin. Wie zou er anders vandoor gaan met een groene kliko? Afgezien van wat hersenloze vandalen dan.
Na wat heen en weer getelefoneer met de plaatselijk vuilverwerker blijkt dat we toch echt aangifte moeten doen bij de politie om in aanmerking te komen voor een vervangend exemplaar, dus gebeld met 0900 - 8844, want 112 leek me wat overdreven, het was immers geen levensbedreigende situatie.
Tring tring, u spreekt met de politie kennemerland, op het ogenblik kunnen wij u niet te woord staan maar u wordt zo spoedig mogelijk geholpen, dit duurde even, maar goed dat het geen levensbedreigende situatie was. Na uitgelegd te hebben wat er aan de hand was bleek dit geen diefstal te heten maar vermissing en dat ik daarvoor langs diende te komen op het bureau, alwaar mijn aangifte opgenomen zou worden en er verder contact werd opgenomen met de plaatselijke vuilverwerker die ons op termijn van een nieuw exemplaar voorziet.
Zo gezegd, zo gedaan.
Goedemiddag, ik kom een vermissing aangeven van een groene bak. Dat kan, wat is het signalement, ehm groen, vierkant, handvaten, twee zwarte wielen. Had de bak nog verdere bijzonderheden, meneer? nou eh nee.
Ik hoop maar dat we gauw een nieuwe bak terugkrijgen. Vooral de grijze bak is helemaal van slag nu. Dus mocht u iets tegenkomen wat op de foto lijkt, meld u het dan even?
19 augustus, 2006
Diktad, heb ik dat
Vrijdagavond is normaal een avond van rust, mannenavond, zo u wilt. Een biertje drinken, bas spelen, voetbal kijken. kortom, niks bijzonders en toch altijd weer een zeer welkom rust moment. D.w.z, op een normale vrijdagavond! Want wat doe je als de telefoon gaat en een dame die bekend staat als mooi en lief (nee, we noemen geen namen) je wanhopig opbelt met de vraag of je een schroevedraaier hebt en of je even wilt helpen met het monteren van een bouwpakket welke bij een bekend Zweeds woonwarenhuis (nee, we noemen nog steeds geen namen) is aangeschaft. Wel kunnen we u verklappen dat hij tussen de bekende Billy's en Benny's stond. Dus ik op een draf wat gereedschap bij elkaar geraapt...
Even kijken, accuboor, altijd handig, hamer, schroevedraaier, hmm, neem de hele kist maar mee. Schuurmachine en decoupeerzaag nog mee? Nee, het moet zo ook wel lukken. En zo stoof ik op een fiets met gevulde fietstassen waarbij het gemiddelde assortiment van een ijzerwarenwinkel bij verbleekt richting de noodlijdende dame.
Na een korte begroeting ging ik enthousiast aan de slag: De verpakking lag al open en de bouwbeschrijving lag er bij. Op plaatje 1 stond het aantal schroeven wat in de verpakking zou behoren te zitten, op plaatje 2 stond dat je een schroevedraaier en een hamer nodig had en op plaatje 3 stond een afbeelding waaruit je met wat fantasie kon opmaken dat je het desbetreffende woonwarenhuis wiens naam we nog steeds niet noemen kon bellen mocht het niet lukken. En daar ging het al fout! Want i.p.v. dat de niet nader te noemen dame het niet nader te noemen woonwarenhuis belde kwam ze bij mij terecht. Het bleek te gaan om een schatkist uit de serie Diktad, gemaakt van ongetwijfeld dik hout van een Zweedse boom. Ik heb me laten vertellen dat dit zeer sterke bomen zijn, zo is er onlangs een stoere dame in een Zweedse boom naar boven geklauterd om, volgens haar eigen woorden, "nog onwijs heeft staan brullen vanuit een boomtop in Zweden", waarvan akte. Niet dat ik er overigens iets van gehoord heb, mijn oordoppen voldoen dan ook uitstekend.
Zoals u kunt zien op bovenstaande foto is het uiteindelijk toch gelukt om de schatkist te monteren zonder daarbij hout over te houden. Wel had ik wat schroeven en spijkers over dus mocht de kist iets eerder uit elkaar donderen als de bedoeling is weet u hoe dat komt.
15 augustus, 2006
Kozakken Boys
Kenners weten al jaren dat er in mij een heuse topcoach schuilt, immers hard brullen vanaf de zijlijn gaat mij het beste af. Daarom heb ik dit jaar besloten om eens mee te doen aan de wedstrijd "Coach van het jaar", uit geschreven door het Noordhollands Dagblad.
Met een budget van EURO 1.500.000,00 en de mogelijkheid om van iedere eredivisie club slechts één speler op te stellen ben ik gekomen tot de volgende basisopstelling voor het team met de welluidende naam 'Kozakken Boys"
Doel:
H. Timmer(Feyenoord)
Verdedigers:
J. Stam (Ajax)
R. Riedewald (ADO)
P. Zwaanswijk (NAC)
A. Schut (FC Utrecht)
Middenvelders:
H. Medunjanin (Sparta)
I. Afellay (PSV)
H. Norregaard (Heerenveen)
S. Tanghe (Heracles Almelo)
Aanvallers:
D. Koevermans (AZ) (A)
G. Salmon (Groningen)
Tenslotte heb ik nog vier spelers op de reservebank, uit iedere linie één, te weten:
P. Velthuizen (Vitesse)
S. Bandjar (Excelsior)
M. pronk (RKC)
S. Cissé (Roda JC)
Uiteraard had ik graag een spits als Huntelaar opgesteld, maar daarmee bleek ik over mijn budget van 1.500.000,00 Euro te komen, bovendien had ik Jaap Stam al geselecteerd van Ajax en je mag nu eenmaal van iedere club maar één speler in je team hebben. Risicospreiding heet dat, geloof ik.
Uiteraard ben u van harte welkom tijdens de wedstrijden van de Kozakken Boys, op 18 augustus begint de competitie weer. Wij houden u op de hoogte.
Hup kozakken Boys!
Met een budget van EURO 1.500.000,00 en de mogelijkheid om van iedere eredivisie club slechts één speler op te stellen ben ik gekomen tot de volgende basisopstelling voor het team met de welluidende naam 'Kozakken Boys"
Doel:
H. Timmer(Feyenoord)
Verdedigers:
J. Stam (Ajax)
R. Riedewald (ADO)
P. Zwaanswijk (NAC)
A. Schut (FC Utrecht)
Middenvelders:
H. Medunjanin (Sparta)
I. Afellay (PSV)
H. Norregaard (Heerenveen)
S. Tanghe (Heracles Almelo)
Aanvallers:
D. Koevermans (AZ) (A)
G. Salmon (Groningen)
Tenslotte heb ik nog vier spelers op de reservebank, uit iedere linie één, te weten:
P. Velthuizen (Vitesse)
S. Bandjar (Excelsior)
M. pronk (RKC)
S. Cissé (Roda JC)
Uiteraard had ik graag een spits als Huntelaar opgesteld, maar daarmee bleek ik over mijn budget van 1.500.000,00 Euro te komen, bovendien had ik Jaap Stam al geselecteerd van Ajax en je mag nu eenmaal van iedere club maar één speler in je team hebben. Risicospreiding heet dat, geloof ik.
Uiteraard ben u van harte welkom tijdens de wedstrijden van de Kozakken Boys, op 18 augustus begint de competitie weer. Wij houden u op de hoogte.
Hup kozakken Boys!
11 augustus, 2006
Hard
Ondanks dat het vakantietijd is en er een aantal mensen binnen de band zo nodig op vakantie moeten gaan de repetities gewoon door, alleen dan in een wat kleinere bezetting zodat de naam Kneiper tijdelijk omgedoopt is in MoPeRe, hetgeen klinkt als mopperen of MoRePe wat een zuidelijk accent geeft en zo toch doet denken aan de vakantie.
Zo stonden we gisteren dus met zijn drieën in de oefenruimte i.p.v. met zijn vijfen. Dat gaf on mooi de gelegenheid om eens het e.e.a. uit te proberen. Al werd er eigenlijk vooral een hoop geouwehoerd gisteren, wat op zijn tijd ook wel eens prettig is. Naast de invulling van nummers, de juiste volgorde van een setlist kwamen er ook een paar totaal niet relevante onderwerpen voorbij die mijn fantasie danig deden prikkelen. De onderwerpen varieerden hierbij van gedresseerde buikvlinders t/m roodschimmelkoffie i.p.v. roodband snelfiltermaling.
Al met al vloog de tijd terwijl we lekker aan het kletsen waren en op een tijdstip dat we normaal beginnen met de laatste nummers begonnen we gisteravond eens met de eerste nummers. Niemand die een tijd meegekregen had dus we konden wel even wat langer doorgaan. Tot een uur of 0.30 werd er serieus gerepeteerd waarna Moon aangaf zo toch maar eens naar huis te gaan. Peter en ik kregen de sleutels toegeworpen waarna wij nog tot een uurtje of 02.00 bleven hangen om eens lekker wat te jammen en o.a. nummers uit onze jeugd speelden (ja, ja, we worden wat ouder). Het ging erg lekker allemaal al ging het in ons enthousiasme wel erg hard. Zo hard, dat ik op een gegeven moment de -15 db filters in mijn oordoppen verwisselde voor de -25 db filters. Zonder me gelijk te willen profileren als een harde jongen kan ik gerust zegen dat ik van hard hou,
Mijn eitje eet ik graag hardgekookt, ik vind het heerlijk om hard van een berg af te fietsen en hard rock kan ik zeer waarderen, je kunt het echter ook overdrijven. Aan hardlopen heb ik een broertje dood en ik heb ook nog geen zin om doof te worden, vandaar deze noodmaatregel. Het blijft wel iets vreemds hebben om heel hard te spelen maar dan wel met oordoppen in, maar een beukende bas die je letterlijk voelt pompen is een erg prettig gevoel op zijn tijd. En over de onlangs angeschafte oordoppen ben ik dus zeer tevreden.
Ben ik meestal rond de klok van 23.30 weer thuis, gisteren werd het 02.45 dus iets later. Voor je dan je spullen uitgepakt hebt en in bed ligt is het tegen 03.30 en dat merkte ik wel toen ik vanochtend wakker werd en er achter kwam dat ik die nacht een stroomstoring had gehad. De wekker was van slag en het bleek iets later te zijn dan ik ingecalculeerd had.
Da's op zich niet erg. Wat wel erg is is het feit dat er na een stroomstoring heel vaak na negen maanden een geboortegolf op gang komt. helaas heb ik de bijbehorende activiteit vannacht totaal gemist.
Zo stonden we gisteren dus met zijn drieën in de oefenruimte i.p.v. met zijn vijfen. Dat gaf on mooi de gelegenheid om eens het e.e.a. uit te proberen. Al werd er eigenlijk vooral een hoop geouwehoerd gisteren, wat op zijn tijd ook wel eens prettig is. Naast de invulling van nummers, de juiste volgorde van een setlist kwamen er ook een paar totaal niet relevante onderwerpen voorbij die mijn fantasie danig deden prikkelen. De onderwerpen varieerden hierbij van gedresseerde buikvlinders t/m roodschimmelkoffie i.p.v. roodband snelfiltermaling.
Al met al vloog de tijd terwijl we lekker aan het kletsen waren en op een tijdstip dat we normaal beginnen met de laatste nummers begonnen we gisteravond eens met de eerste nummers. Niemand die een tijd meegekregen had dus we konden wel even wat langer doorgaan. Tot een uur of 0.30 werd er serieus gerepeteerd waarna Moon aangaf zo toch maar eens naar huis te gaan. Peter en ik kregen de sleutels toegeworpen waarna wij nog tot een uurtje of 02.00 bleven hangen om eens lekker wat te jammen en o.a. nummers uit onze jeugd speelden (ja, ja, we worden wat ouder). Het ging erg lekker allemaal al ging het in ons enthousiasme wel erg hard. Zo hard, dat ik op een gegeven moment de -15 db filters in mijn oordoppen verwisselde voor de -25 db filters. Zonder me gelijk te willen profileren als een harde jongen kan ik gerust zegen dat ik van hard hou,
Mijn eitje eet ik graag hardgekookt, ik vind het heerlijk om hard van een berg af te fietsen en hard rock kan ik zeer waarderen, je kunt het echter ook overdrijven. Aan hardlopen heb ik een broertje dood en ik heb ook nog geen zin om doof te worden, vandaar deze noodmaatregel. Het blijft wel iets vreemds hebben om heel hard te spelen maar dan wel met oordoppen in, maar een beukende bas die je letterlijk voelt pompen is een erg prettig gevoel op zijn tijd. En over de onlangs angeschafte oordoppen ben ik dus zeer tevreden.
Ben ik meestal rond de klok van 23.30 weer thuis, gisteren werd het 02.45 dus iets later. Voor je dan je spullen uitgepakt hebt en in bed ligt is het tegen 03.30 en dat merkte ik wel toen ik vanochtend wakker werd en er achter kwam dat ik die nacht een stroomstoring had gehad. De wekker was van slag en het bleek iets later te zijn dan ik ingecalculeerd had.
Da's op zich niet erg. Wat wel erg is is het feit dat er na een stroomstoring heel vaak na negen maanden een geboortegolf op gang komt. helaas heb ik de bijbehorende activiteit vannacht totaal gemist.
08 augustus, 2006
De Giethoornse Gondelier
Hoewel de titel van dit blogje op het eerste gezicht nog het meest doet denken aan een nieuw Suske en Wiske album gaat het over het afgelopen weekend, het was n.l. weer eens tijd voor een korte vakantie in eigen land, oftewel: Een Weekendhike weekend.
Dit maal in de buurt van het altijd pittoreske Giethoorn, alwaar je je nek kunt breken over toeristen en Weekendhikers.
Via de mail had ik contact gehad met een mede-Weekendhiker en afgesproken om al carpoolend naar Giethoorn af te reizen. D.wz. Zij rijdt, want ik achter het stuur van een auto staat gelijk aan een kamikaze actie in oorlogsgebied, wellicht is buschauffeur worden in het Midden-Oosten een goed alternatief als carrière switch.
We hadden afgesproken op Haarlem Spaarnwoude en het lukt me om mijn rugzak maatje verhuiswagen op de achterbank van haar auto te proppen. Zo reden we weg terwijl we ervaringen uitwisselden over eerdere hike’s en andere avonturen. We naderden spoedig Steenwijk waar bij ik de functie van tom tom over nam, autorijden beheers ik niet, maar voor René René spelen ging me prima af en zonder te hoeven zoeken belanden we op de camping waar al spoedig een deel van de groep klaar stond, de rest zou op ons wachten bij station Steenwijk waar we begonnen met de wandeling. Een van tevoren bestelde regiotaxi zou ons hier naar toe brengen maar al wat er was, geen taxi. Een kort telefoontje leerde ons dat deze onderweg was, geen idee waar vandaan de taxi moest komen maar blijkbaar waar we ineens erg zuidelijk beland. Wanneer komt de taxi? Chill man, manjana manjana. Na hier bijna verhongerd te zijn kwam er uiteindelijk dan toch een taxibus en met aan het stuur een gezellig moeke hobbelden we richting Steenwijk.
Daar aangekomen maakten we kennis met de rest van de groep en eindelijk kon de hike beginnen.
Eerst liepen we door het oude centrum van de vestingstad Steenwijk (aan de kop van Overijssel). Dit gebied staat bekend als een waterrijke regio met laagveenmoeras. Verder ging de route door boerenland en volgde een grasdijk langs een sloot, waar wij tussen de schapen liepen. De tocht gaat verder door het uitgestrekte natuurgebied de Wieden. Natuurmonumenten heeft deze omgeving de laatste jaren weer het aanzien gegeven van een rijk geschakeerd moerasgebied: van open water, trekgaten, rietland, trilveen tot moerasbos. Na 15 km bereikten we ons overnachtingadres (camping + trekkershutten) in het mooie karakteristieke dorp Giethoorn, ook wel het Hollands Venetië van het Noorden genoemd. Na het inchecken verdwijnen de meeste mensen in een trekkershut, drie mensen slapen in een zelf meegebrachte tent, waaronder ik. Een tent staat er al en binnen 10 minuten herrijzen er nog twee, waaronder het mijne. Gauw gooi ik mijn zooi in de tent en we gaan weer op pad. Eerst koffie met gebak waarna we vertrekken voor een authentieke puntertocht, al gauw omgedoopt in plundertocht. De bedoeling van het punteren is om de boot voort te bewegen met behulp van een vaarboom, ongeveer zoals een gondelier in Venetie doet. Toen het mijn beurt was om te punteren begon ik er dus spontaan het sole mio bij te zingen, waarop de andere passagiers mij spontaan zijn gaan kielhalen. Onderweg moesten we diverse vragen oplossen zoals;
Hoe vond u deze tocht?
Hmmm, via internet ;-)
Daarna werd het tijd voor een B & B, geen bed en breakfast maar een Barbecue en Bier festijn. N afloop gingen we terug naar de camping alwaar de meegebrachte drankflessen soldaat werden gemaakt. Om 03.30 vond ik het echter wel mooi geweest en dook ik mijn koffer in, pardon tent.
08.00 gaat mijn ene oog voorzichtig open, waarna lodderig mijn andere oog volgt. Voorzichtig kijk ik om me heen waarna ik mijn lichaam aftast op zoek naar enige sporen van een vrachtauto of trekker. Dat valt mee, al ben ik zeker niet in topconditie vandaag. Een korte douche doet wonderen en een paar paracetamol zullen me er de rest van de dag wel door heen helpen. Je wordt ouder papa, neurie ik zachtjes bij het ontbijt. Koffie doet wonderen en in situaties als deze is zelfs oploskoffie gepermitteerd. Al spoedig komen de eerste sterke verhalen alweer gauw op gang en er wordt nog even gesproken over onze heldendaden van de vorige avond en wie er de meeste herrie maakte in de hut. Meestal win ik dat soort contesten maar dit keer sliep ik in mijn eigen tentje, dus ik was uitgesloten van deelname.
Na het ontbijt gingen we op pad voor het tweede gedeelte, de route vanaf Giethoorn ging eerst grotendeels door polder en open boerenland. Tussen Giethoorn en het vaardorp Dwarsgracht zijn er 4600 hectare rietland, broekbos, water en grasland te vinden, aldus het verhaal op de Weekendhike site. Wat er niet bij stond was dat er een goed terras was en dat er versierde boten in het water lagen. Zouden ze hier hun eigen, ongetwijfeld meer Christelijke variant van de Gay parade hebben vertoond? Na nog een stukje komen we bij een voetveer, waar vooral fietsers gebruik van maken. Logisch bij een voetveer, wij gaan de goede kant op, de wachttijd de andere kant op bedraagt minstens een uur. Een stukje verderop komen wij bij de stad Vollenhove, stad der paleizen met haar turfhaven die haar welvaart heeft verkregen uit de steurvisserij. Tevens eindpunt van deze hike. Het viel niet mee vandaag, kwam dat nou door de warmte (26c), de combinatie veel alcohol en weinig slaap of moet ik gewoon toegeven dat ik geen 18 meer ben? We pakken de taxi terug naar de parkeerplaats waarna we nog even een bezoek brengen aan de plaatselijke vetsmelterij.
Daarna wordt het tijd om weer naar huis te gaan. In het begin speel ik wederom even voor René René maar eenmaal op de snelweg gaat het soepel. Wel kom ik er bij Amsterdam achter dat ik een stukje gemist heb. Helaas wordt er niet ingegaan op mijn vraag om het nog een keer over te doen, wel wordt er aangeboden om mij thuis voor de deur af te zetten.
Een aanbod waar ik dankbaar gebruik van maak. Bij thuiskomt gooi ik mijn rugtas neer en ik weet mezelf nog even onder de douche te manoeuvreren alvorens ik mijn bed induik.
Na dit stukje geschreven te hebben ga ik nu mijn tas maar eens uitpakken, ik ben benieuwd wat voor verrassingen er uit te voorschijn zullen komen. Of zal ik hem maar ingepakt laten voor de volgende Weekendhike van 25 t/m 27 augustus?
Dit maal in de buurt van het altijd pittoreske Giethoorn, alwaar je je nek kunt breken over toeristen en Weekendhikers.
Via de mail had ik contact gehad met een mede-Weekendhiker en afgesproken om al carpoolend naar Giethoorn af te reizen. D.wz. Zij rijdt, want ik achter het stuur van een auto staat gelijk aan een kamikaze actie in oorlogsgebied, wellicht is buschauffeur worden in het Midden-Oosten een goed alternatief als carrière switch.
We hadden afgesproken op Haarlem Spaarnwoude en het lukt me om mijn rugzak maatje verhuiswagen op de achterbank van haar auto te proppen. Zo reden we weg terwijl we ervaringen uitwisselden over eerdere hike’s en andere avonturen. We naderden spoedig Steenwijk waar bij ik de functie van tom tom over nam, autorijden beheers ik niet, maar voor René René spelen ging me prima af en zonder te hoeven zoeken belanden we op de camping waar al spoedig een deel van de groep klaar stond, de rest zou op ons wachten bij station Steenwijk waar we begonnen met de wandeling. Een van tevoren bestelde regiotaxi zou ons hier naar toe brengen maar al wat er was, geen taxi. Een kort telefoontje leerde ons dat deze onderweg was, geen idee waar vandaan de taxi moest komen maar blijkbaar waar we ineens erg zuidelijk beland. Wanneer komt de taxi? Chill man, manjana manjana. Na hier bijna verhongerd te zijn kwam er uiteindelijk dan toch een taxibus en met aan het stuur een gezellig moeke hobbelden we richting Steenwijk.
Daar aangekomen maakten we kennis met de rest van de groep en eindelijk kon de hike beginnen.
Eerst liepen we door het oude centrum van de vestingstad Steenwijk (aan de kop van Overijssel). Dit gebied staat bekend als een waterrijke regio met laagveenmoeras. Verder ging de route door boerenland en volgde een grasdijk langs een sloot, waar wij tussen de schapen liepen. De tocht gaat verder door het uitgestrekte natuurgebied de Wieden. Natuurmonumenten heeft deze omgeving de laatste jaren weer het aanzien gegeven van een rijk geschakeerd moerasgebied: van open water, trekgaten, rietland, trilveen tot moerasbos. Na 15 km bereikten we ons overnachtingadres (camping + trekkershutten) in het mooie karakteristieke dorp Giethoorn, ook wel het Hollands Venetië van het Noorden genoemd. Na het inchecken verdwijnen de meeste mensen in een trekkershut, drie mensen slapen in een zelf meegebrachte tent, waaronder ik. Een tent staat er al en binnen 10 minuten herrijzen er nog twee, waaronder het mijne. Gauw gooi ik mijn zooi in de tent en we gaan weer op pad. Eerst koffie met gebak waarna we vertrekken voor een authentieke puntertocht, al gauw omgedoopt in plundertocht. De bedoeling van het punteren is om de boot voort te bewegen met behulp van een vaarboom, ongeveer zoals een gondelier in Venetie doet. Toen het mijn beurt was om te punteren begon ik er dus spontaan het sole mio bij te zingen, waarop de andere passagiers mij spontaan zijn gaan kielhalen. Onderweg moesten we diverse vragen oplossen zoals;
Hoe vond u deze tocht?
Hmmm, via internet ;-)
Daarna werd het tijd voor een B & B, geen bed en breakfast maar een Barbecue en Bier festijn. N afloop gingen we terug naar de camping alwaar de meegebrachte drankflessen soldaat werden gemaakt. Om 03.30 vond ik het echter wel mooi geweest en dook ik mijn koffer in, pardon tent.
08.00 gaat mijn ene oog voorzichtig open, waarna lodderig mijn andere oog volgt. Voorzichtig kijk ik om me heen waarna ik mijn lichaam aftast op zoek naar enige sporen van een vrachtauto of trekker. Dat valt mee, al ben ik zeker niet in topconditie vandaag. Een korte douche doet wonderen en een paar paracetamol zullen me er de rest van de dag wel door heen helpen. Je wordt ouder papa, neurie ik zachtjes bij het ontbijt. Koffie doet wonderen en in situaties als deze is zelfs oploskoffie gepermitteerd. Al spoedig komen de eerste sterke verhalen alweer gauw op gang en er wordt nog even gesproken over onze heldendaden van de vorige avond en wie er de meeste herrie maakte in de hut. Meestal win ik dat soort contesten maar dit keer sliep ik in mijn eigen tentje, dus ik was uitgesloten van deelname.
Na het ontbijt gingen we op pad voor het tweede gedeelte, de route vanaf Giethoorn ging eerst grotendeels door polder en open boerenland. Tussen Giethoorn en het vaardorp Dwarsgracht zijn er 4600 hectare rietland, broekbos, water en grasland te vinden, aldus het verhaal op de Weekendhike site. Wat er niet bij stond was dat er een goed terras was en dat er versierde boten in het water lagen. Zouden ze hier hun eigen, ongetwijfeld meer Christelijke variant van de Gay parade hebben vertoond? Na nog een stukje komen we bij een voetveer, waar vooral fietsers gebruik van maken. Logisch bij een voetveer, wij gaan de goede kant op, de wachttijd de andere kant op bedraagt minstens een uur. Een stukje verderop komen wij bij de stad Vollenhove, stad der paleizen met haar turfhaven die haar welvaart heeft verkregen uit de steurvisserij. Tevens eindpunt van deze hike. Het viel niet mee vandaag, kwam dat nou door de warmte (26c), de combinatie veel alcohol en weinig slaap of moet ik gewoon toegeven dat ik geen 18 meer ben? We pakken de taxi terug naar de parkeerplaats waarna we nog even een bezoek brengen aan de plaatselijke vetsmelterij.
Daarna wordt het tijd om weer naar huis te gaan. In het begin speel ik wederom even voor René René maar eenmaal op de snelweg gaat het soepel. Wel kom ik er bij Amsterdam achter dat ik een stukje gemist heb. Helaas wordt er niet ingegaan op mijn vraag om het nog een keer over te doen, wel wordt er aangeboden om mij thuis voor de deur af te zetten.
Een aanbod waar ik dankbaar gebruik van maak. Bij thuiskomt gooi ik mijn rugtas neer en ik weet mezelf nog even onder de douche te manoeuvreren alvorens ik mijn bed induik.
Na dit stukje geschreven te hebben ga ik nu mijn tas maar eens uitpakken, ik ben benieuwd wat voor verrassingen er uit te voorschijn zullen komen. Of zal ik hem maar ingepakt laten voor de volgende Weekendhike van 25 t/m 27 augustus?
03 augustus, 2006
Cockring
Behalve hier en daar wat oorlogsnieuws is het toch vooral komkommertijd in de kranten en de diverse nieuwssite's. Op Nu las ik onderstaand verhaal:
"Een dagje strand is voor de Kroaat Mario Visnjic wel heel pijnlijk afgelopen. Nadat Mario was gaan naaktzwemmen, ging hij in een strandstoel liggen. Waar Mario alleen niet aan had gedacht was het feit dat er nog wel eens wat wil krimpen in het koude water. Zijn ballen bijvoorbeeld, die door de houten latten van de strandstoel gleden. Toen Mario op wilde staan bleek dat zijn ballen weer normale proporties hadden aangenomen. Hij kreeg ze niet meer tussen de latjes vandaan en moest de hulp inschakelen van het strandpersoneel. Die stuurden iemand om de stoel doormidden te zagen."
Een strandstoel aan je ballen, het is misschien wat lastig lopen maar je hebt wel altijd een stoel bij je waarin je even kunt uitrusten. Het is i.i.g weer eens iets anders als een cockring of een Prince Albert.
"Een dagje strand is voor de Kroaat Mario Visnjic wel heel pijnlijk afgelopen. Nadat Mario was gaan naaktzwemmen, ging hij in een strandstoel liggen. Waar Mario alleen niet aan had gedacht was het feit dat er nog wel eens wat wil krimpen in het koude water. Zijn ballen bijvoorbeeld, die door de houten latten van de strandstoel gleden. Toen Mario op wilde staan bleek dat zijn ballen weer normale proporties hadden aangenomen. Hij kreeg ze niet meer tussen de latjes vandaan en moest de hulp inschakelen van het strandpersoneel. Die stuurden iemand om de stoel doormidden te zagen."
Een strandstoel aan je ballen, het is misschien wat lastig lopen maar je hebt wel altijd een stoel bij je waarin je even kunt uitrusten. Het is i.i.g weer eens iets anders als een cockring of een Prince Albert.
Oorlog
Als zolang er mensen op de aardkloot rond hobbelen gunnen ze elkaar het licht in de ogen niet. Althans, er is een deel wat niet wil dat een ander ook een stukje land heeft waarop hij zijn graan kan verbouwen en zijn koeien kan laten los lopen. Om van andere economische belangen nog maar te zwijgen. Dit is altijd al zo geweest en zal altijd wel zo blijven.
Stap maar op een willekeurig vliegtuig en geheid dat je binnen zes uur wel ergens bent waar oorlog heerst of een dreigende conflictsituatie, het laatste is slechts een ander woord voor oorlogsverklaring. Je zou toch denken dat men in de afgelopen 2000 jaar wel iets wijzer was geworden, maar dat is helaas niet het geval. Op dit ogenblik is natuurlijk de escalatie van het midden Oosten conflict een nieuwe bron van zorgen.
Ik ga hier verder geen mening ventileren. Ten eerste omdat ik geen deskundige ben en me niet verdiept heb in deze zaak, ten tweede omdat ik niet wil oproepen tot wat voor discussie dan ook en ten derde zijn er zo nog een 5 tal, of misschien wel een 50 tal brandhaarden op te noemen op dit moment.
Alleen heeft het kleine meisje wat nu geveld is door bomscherven daar niets mee te maken.
Stap maar op een willekeurig vliegtuig en geheid dat je binnen zes uur wel ergens bent waar oorlog heerst of een dreigende conflictsituatie, het laatste is slechts een ander woord voor oorlogsverklaring. Je zou toch denken dat men in de afgelopen 2000 jaar wel iets wijzer was geworden, maar dat is helaas niet het geval. Op dit ogenblik is natuurlijk de escalatie van het midden Oosten conflict een nieuwe bron van zorgen.
Ik ga hier verder geen mening ventileren. Ten eerste omdat ik geen deskundige ben en me niet verdiept heb in deze zaak, ten tweede omdat ik niet wil oproepen tot wat voor discussie dan ook en ten derde zijn er zo nog een 5 tal, of misschien wel een 50 tal brandhaarden op te noemen op dit moment.
Alleen heeft het kleine meisje wat nu geveld is door bomscherven daar niets mee te maken.
02 augustus, 2006
01 augustus, 2006
Nieuwe telefoon
Jaren heb ik niet aan de telefoon gewild, ik had zelfs geen vaste aansluiting. Ik vond de postduif veel romantischer maar toen deze op de lijst van beschermde diersoorten kwam te staan ben ik toch overstag gegaan en heb sinds enige jaren naast een vaste telefoon dus ook een mobieltje om maar geen gesprek te hoeven missen. Het voordeel van mobieltjes is dat je ze uit kunt zetten of op tafel kan laten liggen zodat je alsnog niet bereikbaar bent. Het nadeel is dat als je er eenmaal aan gewend bent het toch ook wel weer verrekte handig is en je dus een nieuwe wilt hebben als de oude niet meer naar behoren functioneert. Het valt tegenwoordig nog niet mee om gewoon een simpel toestel te scoren waar je mee kunt bellen, gebeld kunt worden en vooruit, SMS en is ook wel handig. Verder is de trilfunctie erg prettig zodat niet de iedereen hoeft mee te genieten van jouw mooie ringtone. O ja, ik wil wel hetzelfde nummer behouden, wat vaak niet meevalt bij een pre-paid toestel.
Toch is het me gelukt om een redelijk no nonsens toestel te scoren zonder camera(het wachten is nog op de eerste digitale spiegelreflexcamera waar je ook mee kunt bellen), MP3 speler en weet ik wat voor andere onzin nog meer. Gekozen voor een Motorola C385. Wat zegt U, das al een ouwe. Zou best kunnen, het is een tweedehands van 3 maanden oud die een paar tientjes kostte, een stuk goedkoper dan een nieuwe.
Nu nog uitvechten hoe het precies werkt want helemaal no nonsens is het ook weer niet. Zo is hij uitgerust met een kleurenscherm, polyfone beltonen en weet ik wat voor gadgets meer. Allemaal leuk en aardig maar het zou handiger geweest zijn als ze deze wonderboy gewoon hadden voorzien van een duidelijke aan en uitknop, om maar eens wat te noemen. Je moet een boekwerk zo groot als de bijbel en in minstens net zo onbegrijpelijke taal doorworstelen om er achter te komen hoe je hem aanzet, hoe je contactpersonen kunt toevoegen en hoe je een SMS verstuurt. Je schijnt er ook mee te kunnen internetten, MMS en (was dat dan?) en weet ik veel wat nog meer.
Nu maar wachten tot ik gebeld word, ik ben erg benieuwd naar de ringtone, moet ik wel mijn oordopjes uit hebben anders hoor ik het nog niet ;-)
Toch is het me gelukt om een redelijk no nonsens toestel te scoren zonder camera(het wachten is nog op de eerste digitale spiegelreflexcamera waar je ook mee kunt bellen), MP3 speler en weet ik wat voor andere onzin nog meer. Gekozen voor een Motorola C385. Wat zegt U, das al een ouwe. Zou best kunnen, het is een tweedehands van 3 maanden oud die een paar tientjes kostte, een stuk goedkoper dan een nieuwe.
Nu nog uitvechten hoe het precies werkt want helemaal no nonsens is het ook weer niet. Zo is hij uitgerust met een kleurenscherm, polyfone beltonen en weet ik wat voor gadgets meer. Allemaal leuk en aardig maar het zou handiger geweest zijn als ze deze wonderboy gewoon hadden voorzien van een duidelijke aan en uitknop, om maar eens wat te noemen. Je moet een boekwerk zo groot als de bijbel en in minstens net zo onbegrijpelijke taal doorworstelen om er achter te komen hoe je hem aanzet, hoe je contactpersonen kunt toevoegen en hoe je een SMS verstuurt. Je schijnt er ook mee te kunnen internetten, MMS en (was dat dan?) en weet ik veel wat nog meer.
Nu maar wachten tot ik gebeld word, ik ben erg benieuwd naar de ringtone, moet ik wel mijn oordopjes uit hebben anders hoor ik het nog niet ;-)
HE, WAT ZEG JE?
Hoewel ik soms last heb van een selectief gehoor dan wel Oost Indisch doof zijn heb ik in de regel geen problemen met mijn gehoor, ik hoor alleen wat ik wil horen.
Wel viel het me de laatste tijd op dat als ik twee uur had staan basbeuken in de oefenruimte het allemaal wat minder scherp wordt. Tijd dus voor passende maatregelen. Ik heb nog geen last van piepjes of suizen in mijn oren en wil dat graag zo houden.
Hoogste tijd om er eens op uit te gaan om een paar passende oordoppen te scoren, want watjes volstaan niet en ook de bekende gele proppen vind ik niet echt comfortabel zitten. Na gisteren ietwat bleek bij een audicien weg gegaan te zijn vanwege prijzen tussen de 200 en de 1000 (duizend!) EURO voor een setje doppen heb ik vandaag bij Music Maniacs een setje Alpine oordoppen gekocht met twee verwisselbare filters voor de lieve prijs van 27 EURI’s.
Ik ben erg benieuwd hoe dit me gaat bevallen tijdens de eerstvolgende bandrepetitie
HE, WAT ZEG JE?
Wel viel het me de laatste tijd op dat als ik twee uur had staan basbeuken in de oefenruimte het allemaal wat minder scherp wordt. Tijd dus voor passende maatregelen. Ik heb nog geen last van piepjes of suizen in mijn oren en wil dat graag zo houden.
Hoogste tijd om er eens op uit te gaan om een paar passende oordoppen te scoren, want watjes volstaan niet en ook de bekende gele proppen vind ik niet echt comfortabel zitten. Na gisteren ietwat bleek bij een audicien weg gegaan te zijn vanwege prijzen tussen de 200 en de 1000 (duizend!) EURO voor een setje doppen heb ik vandaag bij Music Maniacs een setje Alpine oordoppen gekocht met twee verwisselbare filters voor de lieve prijs van 27 EURI’s.
Ik ben erg benieuwd hoe dit me gaat bevallen tijdens de eerstvolgende bandrepetitie
HE, WAT ZEG JE?
Abonneren op:
Posts (Atom)
